داروهایی که میانه خوبی با ورزش ندارند
مسدودکننده های بتا به طور معمول ضربان قلب را کاهش می دهند که در تضاد با آنچه ورزش موجب می شود، یعنی افزایش ضربان قلب است.
آفتاب‌‌نیوز :
زمانی که موضوع ترکیب داروها و ورزش مطرح می شود، مورد دوم می تواند گاهی اوقات بر مورد اول تاثیرگذار باشد. اگر دارو مصرف می کنید، باید از تمام اثرات جانبی بالقوه آنها، چه خوب و چه بد، بر بدن خود آگاه باشید.
به گزارش "ریدرز دایجست"، اگر دارو مصرف می کنید و قصد دارید حتی برای جلساتی کوتاه مدت به ورزش بپردازید، گاهی اوقات این ترکیب به سود شما عمل نمی کند. در ادامه با برخی داروها که می توانند با ورزش تداخل ایجاد کنند، بیشتر آشنا می شویم.
مسدودکننده های بتا
این گروه از داروها که به نام عوامل مسدودکننده بتا-آدرنرژیک نیز شناخته می شوند برای درمان پرفشاری خون (فشار خون بالا) استفاده می شوند و همچنین برای شرایطی مانند آب سیاه، میگرن، یا بیماری های قلبی نیز تجویز می شوند.
مسدودکننده های بتا به طور معمول ضربان قلب را کاهش می دهند که در تضاد با آنچه ورزش موجب می شود، یعنی افزایش ضربان قلب است. از این رو، بدن پیام هایی متضاد دریافت می کند و افراد معمولا بسیار سریع خسته می شوند. این شرایط می تواند برای افراد بسیار نگران کننده باشد. همچنین، اگر داروی ضد درد نیز مصرف می کنید باید توجه بسیاری به دوزهای توصیه شده داشته باشید.
چه کاری باید انجام داد: در شرایطی که صحبت با پزشک یا داروساز درباره چگونگی انجام ورزش هنگام مصرف مسدودکننده های بتا ایده خوبی است، طرح این پرسش که آیا به یک مسدودکننده بتا نیاز است یا خیر نیز توصیه می شود. در برخی موارد مصرف این قبیل داروها الزامیست و در برخی موارد جایگزین هایی برای آنها وجود دارند. به عنوان مثال، طب سوزنی نشان داده است که به برخی بیماران مبتلا به میگرن کمک می کند. اگر مصرف مسدودکننده بتا ضروریست می توان این کار را با کمترین دوز ممکن انجام داد و این که شرایط انجام ورزش به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار می گیرد یا خیر را بررسی کرد.
داروهای ضد درد
دو نوع از داروهای ضد درد وجود دارند که شامل استامینوفن، جایگزینی برای آسپرین به منظور تسکین درد، و ایبوپروفن، افزون بر درد به کاهش تورم و التهاب نیز کمک می کند، می شوند.
درد نشانه ای از بروز یک مساله - به طور معمول آسیب دیدگی بافت - است، از این رو استفاده بیش از حد از داروهای ضد درد می تواند نگران کننده باشد. اگر با یک پیچ خوردگی مواجه هستید و دسته ای از داروها را برای غلبه بر درد مصرف می کنید، این می تواند اقدامی نامطلوب باشد زیرا پیچ خوردگی به درستی بهبود نمی یابد و ممکن است با آسیب دیدگی مجدد مواجه شوید.
همچنین، یک نگرانی درباره داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن وجود دارد زیرا آنها می توانند موجب احتباس مایع در بدن شوند که شرایط خوبی برای کلیه های محسوب نمی شود و استرس بیشتری را بر دستگاه قلبی عروقی انسان وارد می کند.
چه کاری باید انجام داد: ابتدا، برنامه در حال اجرا باید متوقف شود. به عنوان مثال، اگر با پیچ خوردگی قوزک پا مواجه هستید، به بدن خود اجازه استراحت و بهبودی دهید، به جای آن که با مصرف دارو درد را به طور موقت پنهان کرده و خطر آسیب دیدگی بیشتر را افزایش دهید. اگر درد خفیف است و به عنوان مثال ایبوپروفن مصرف می کنید، بهتر است بیش از یک هفته این کار را انجام ندهید. اگر برای مدت زمان طولانی‌تری به تسکین درد نیاز دارید، مصرف استامینوفن برای درمان درد و پیشگیری از استرس احتباس مایع توصیه می شود. درد ناشی از یک آسیب دیدگی که به نظر می رسد هرگز از بین نمی رود می تواند نشانه ای از بروز مشکلی جدی‌تر باشد.
داروهای ضد افسردگی
داروهای بسیاری وجود دارند که خواب آلودگی را تحریک می کنند، و از رایج‌ترین نمونه ها داروهای ضد افسردگی هستند، که تعادل مواد شیمیایی در مغز را برای کمک به تثبیت و بهبود خلق و خو تغییر می دهند. خستگی و خواب آلودگی می توانند طی هفته های نخست مصرف دارو هرچه بیشتر خود را نشان دهند.
همچنین، داروهای ضد افسردگی اغلب دارای یک اثر جانبی افزایش وزن هستند. در عین حال، ورزش می تواند از نظر جسمانی و روانی برای اختلالات خلق و خو مهم باشد. مطالعات نشان داده اند که ورزش می تواند به بهبود خلق و خو و افسردگی کمک کند.
چه کاری باید انجام داد: کلاس های مختلفی از داروهای ضد افسردگی وجود دارند و اگر نمونه ای که مصرف می کنید موجب خواب آلودگی شدید می شود، با پزشک خود درباره تجویز گزینه های جایگزین که چنین اثری به همراه ندارند، صحبت کنید. همچنین، آغاز مصرف داروهای ضد افسردگی با دوزهای پایین ممکن است به عامل خواب آلودگی کمک کند یا آنها را پیش از خواب مصرف کنید.
آنتی هیستامین ها
خواب آلودگی اغلب اثر جانبی آنتی هیستامین ها، به ویژه داروهای نسل قدیمی‌تر مانند بنادریل و کلر تریپولن است. آنتی هیستامین ها موجب انسداد یا کاهش هیستامین می شوند که به واسطه یک واکنش آلرژیک، مانند در تماس بودن با موی حیوان خانگی یا گرده گیاهان تحریک می شود. هوشیاری شما با مصرف آنتی هیستامین ها می تواند تحت تاثیر قرار بگیرد. به عنوان مثال، اگر یک دونده هستید و آنتی هیستامین مصرف می کنید ممکن است در گام برداشتن خود دچار مشکل شده و آسیب ببینید.
چه کاری باید انجام داد: نسل های جدیدتری از داروهای آنتی هیستامین در بازار موجود هستند که موجب سطوح مشابه خواب آلودگی با داروهای نسل قدیمی تر نمی شوند. برخی از این داروها حتی با برچسب غیر خواب آور روانه بازار شده اند. اما اگر همچنان به مصرف آنتی هیستامین های قدیمی‌تر علاقه دارید، زمان بندی مصرف دارو باید به خوبی صورت بگیرد. نمونه های قدیمی‌تر در بازه زمانی کوتاه‌تری عمل می کنند و ممکن است اثر آنها تنها چهار ساعت دوام بیاورد و پس از آن خواب الودگی از بین رفته و می توانید ورزش کنید.
منبع: عصر ایران
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید