اشکالات وارد شده به پیاده‌روی اربعین و پاسخ به آن‌ها
برخی بر پیاده‌روی اربعین اشکالاتی از جمله ضرر به خود،اختلاط زن و مرد و هزینه‌های زیاد، را وارد کرده‌اند که بعثه مقام معظم رهبری با توجه به احکام موجود به آن‌ها پاسخ داده شده است.
آفتاب‌‌نیوز :
بعثه مقام معظم رهبری با اعتقاد بر اینکه شبهات وارد شده به پیاده‌روی اربعین، خواسته و ناخواسته بر اساس تبلیغات و یا جو حاکم ایجاد شده،به بررسی چهار مورد از رایج‌ترین آن‌ها پرداخته و با توجه به احکام موجود، در پایگاه اطلاع‌رسانی بعثه مقام معظم رهبری،پاسخ‌هایی داده است.
اضرار به خود
اشکال: می‌گویند فرضا پیاده‌روی مستحب و ماجور (دارای پاداش) باشد، در صورتی که ضرر و زیان نداشته باشد و هنگامی که سبب ضرر و زیان شود، نه تنها واجب نیست بلکه حرام است، مثلا زیارت امام حسین (ع) چه بسا سبب ورم پاها و بیماری‌های درازمدت می‌شود و اضرار به خود و بیمار کردن خود جایز نیست.
پاسخ: ضرر به خود دو گونه است ۱. ضرری که موجب مرگ و قطع عضو و امثال آن شود ۲.ضرری که تا این حد نیست اگرچه اندکی سختی و رنج داشته باشد، پیاده‌روی زیارت حضرت بر فرض که با ضرر اندکی همراه باشد منافع فراوان به همراه دارد و عامل نشاط و تحرک و طراوت انسان می‌شود به‌ویژه که امروزه به علت عادت به استفاده از وسایل حمل و نقل انسان بیشتر نیاز به این گونه فعالیت‌ها دارد.
در استفتاء از آیات عظام خویی و تبریزی همین موضوع پرسیده شده که «امروز امور مستحبی اگر مستلزم ضرر باشد آیا جایز است مثلاً پیاده رفتن برای زیارت امام حسین (ع) سبب تورم پاها یا بیماری طولانی مثلا یک ماهه شود آیا در این حالت جایز است؟ » پاسخ آیت الله خویی: مادام که ضرر در حدی نیست که احتمال هلاکت جان باشد اشکال ندارد.
پاسخ آیت الله شیخ جواد تبریزی: تا وقتی ضرر این کار در حد هلاکت یا جنایت بر نفس نباشد اشکال ندارد.
آزردن خود
اشکال: برخی گفته‌اند پیاده‌روی نوعی خودآزاری و به رنج افکندن خود است بنابراین عقلا قبیح است و از آنجا که حکم عقل و شرع یکی است، پیاده‌روی مشروع شمرده نمی‌شود.
پاسخ: حکم عقل در مواردی است که منجر به ایذای نفس باشد و عقلایی در کار نباشد، مثلا وارد آوردن جراحتی در بدن بدون دلیل ولی اگر هدف عقلایی مهمی در کار باشد عقل حکم به کار به طور مطلق ندارد عقل نیز رنج‌ها و مشتقات را برای دستیابی به اهداف خود تحمل می‌کند، پیاده روی زیارت حسینی گرچه با قدری سختی و رنج همراه است، ولی خیر دنیا و آخرت در آن نهفته است و رنج اندک در برابر پاداشی بزرگ است.
اختلاط زن و مرد
اشکال: برخی با تکیه بر مسأله اختلاط زن و مرد گفتند چون زیارت امام حسین (ع) و مخصوص پیاده‌روی توأم با اختلاط زن و مرد است کاری حرام است و حداقل ترک پیاده‌روی اولی و زیارت سواره افضل است.
پاسخ: اولاً این‌گونه اختلاط حرام نیست و کسی از فقها فتوا به حرمت این‌گونه اختلاط نداده است. اختلاطی که از ازدحام ناشی می‌شود مثل اختلاط در حج، نماز جمعه، نماز عید و پیاده‌روی برای زیارت امام حسین (ع) و ازدحام داخل حرم شریف خود به خود حرام نیست، بلکه فقها به طور عام فتوا به کراهت داده‌اند.
نوعی از اختلاط هم به معنای معاشرت و ارتباط نزدیک زنان با مردان بیگانه است که معمولا در مدارس و ادارات دولتی و بیمارستان‌ها و امثال آن فراوان است و مداوم اتفاق می‌افتد، بنابراین اگر در زیارت پیاده‌گان اختلاطی باشد از نوع اول است که حرام نیست، ثانیا بر فرض که اختلاط از نوع دوم از برخی اشخاص کم اراده و ضعیف النفس پدید آید سبب ترک سنت دینی نمی‌شود و گرنه اکثر واجبات عبادت که در آن نوعی آمیختگی دو جنس وجود دارد مثل حج و نماز جمعه و نماز عیدین و نماز میت ایران باید تعطیل شود.
هزینه‌های مالی زیاد پیاده‌روی و نیاز فقرا
اشکال: روشن است که برای پشتیبانی از انبوه زائران پیاده، خدمات و امکانات بسیاری مثل آب و غذا و امکانات رفاهی در مسیر و لوازم پزشکی برای درمان لازم دارند، لذا عاشقان اهل بیت (ع) در مسیر از زائران استقبال می‌کنند و به نصب چادر و خدمت رسانی به آنان می‌پردازند. آمارها حاکی است که در سال ۱۴۳۴ قمری (۶ سال قبل) شش هزارموکب برای پذیرایی از زائران برپا شد اگر مبلغ هزینه هر موکب را حدود ۸ میلیون دینار در طول زیارت اربعین در نظر بگیریم مبلغی در حدود ۴۸ میلیارد دینار هزینه شده است این اموال فراوان درحالی هزینه می‌شود که برخی مردم به نان شب محتاجند و برخی نیاز به دارو و دکتر دارند حال اگر زائران پیاده حرکت نکند خودشان امکان تامین لوازم خویش را دارند و زیارت به صورت سوار مانع از اسراف و تبذیر نیز هست.
پاسخ: پرداخت هزینه‌ها دو نوع است گاه واجب است و گاهی مستحب، انفاق واجب مثل پرداخت هزینه افراد تحت تکفل او و زکات و خمس و کفارات و آنچه به دلیل نظری در مورد خواص داده می‌شود، اما انفاق مستحبی مثل صدقه و تبرعات و اوقاف و آنچه فی سبیل الله هزینه می‌شود.
در مورد انفاق‌های واجب که برای تامین نیاز به فقرا و ایتام سادات و غیر آنان واجب است موسسات دینی دولتی و مردمی باید به گردآوری و هزینه کردن زکات و خمس و کفارات مالی در جای آن اقدام کنند و حق ندارند آن را در غیر از موارد تعیین شده حتی در شعائر حسینی هزینه کنند، امّا نذورات و انفاق‌های مستحب با انواع گونه‌های مختلف آن تابع نیت نذر کنندگان و هزینه کنندگان است و هر نیتی که نذر کرده‌اند باید طبق آن هزینه شود و انفاق‌های داوطلبانه هم به اختیار خود اشخاص است که صرف چه کاری کنند.
اموالی که در مسیر اربعین و زیارت امام حسین (ع) هزینه می‌شود مانند نذورات برای شعائر حسینی و اتفاقات داوطلبانه و صدقات و تبرعات و اوقاف خاص این مراسم است و کسی حق ندارد نذورات این راه را صرف کار دیگری کند یا مردم را به هزینه کردن اموال خود در کاری دیگر مجبور کند.
منبع: ایسنا
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید