به مناسبت سالگرد درگذشت جهان پهلوان تختی
كدامین ضربه‌اش افكند در خاك؟
آفتاب‌‌نیوز : 
تختی سال 1309 در محله خانی‌‌آباد تهران به دنیا آمد.پدرش مردی ساكت و آرام بود و این خصیصه به بهترین وجهی از وی به پسرانش خصوصا غلامرضا انتقال یافته بود آن روزها برادر غلامرضا بیشتر از وی آوازه داشت.
زیرا انجام كارهای نمایشی و پهلوانی موجبات شهرت برادر شده بود. تختی كمی دیر وارد عرصه كشتی و قهرمانی شد اما بلافاصله پس از ورود به دنیای پر رمز و راز ورزش قهرمانی پله‌های ترقی را یكی پس از دیگری طی كرد و تا فتح قله‌های افتخار جهان و المپیك پیش تاخت.
بسیاری گمان می‌كردند تختی پس از دوران قهرمانی به مربیگری خواهد پرداخت و یا حداقل مسئولیتی در تشكیلات ورزش خواهد داشت اما هیچكس تصور نمی‌كرد خیلی زود پیكر سرد و مردانه‌اش را در خاك سرد خواهند نهاد.
هرگاه عازم سفر می‌شد دعای خیر پیرزنان و كودكان بدرقه راهش می‌شد و آن هنگام كه بازمی‌گشت مردان و جوانان دور افتخار می‌زد. تختی صیاد بزرگی بود كه هیچگاه از میادین بزرگ دست خالی بازنگشت. اما در عرصه زندگی افسانه او افسانه مردی بود كه عمری در میان امواج غوطه خورد. اما در پایان جز صدفی تهی صید نكرد.
صبح روز 17 دی ماه سال 1346 سیمای شهر را اندوهی سخت در بر گرفته بود آن روز یكبار دیگر جهان پهلوان عزم سفر داشت: چون همیشه استوار و مصمم بر دروازه شهر ایستاد بود هزاران نفر با چشمانی اشكبار و غم‌آلود پیكر افسانه‌ای و توانمندش را بر فراز دستان خود گرفته بودند تا پهلوان سرزمینشان را برای همیشه بدرقه كنند.
تختی اما آرام و سترگ در تابوت خود آرمیده بود. یك سر و گردن از همیشه بلندتر و تمامی مدالهای زندگیش را بر گردن آویخته بود. گویی قصد داشت با جمعیت سخن بگوید، شاید هم می‌خواست راز نهفته درون خویش را برملا كند. اما اینبار هیچ كس سخنش را نمی‌شنید و فریادش در میان بغض فروخورده مردان و شیون مادران در گلو می‌شكست.
آری تختی رفته بود و فلك پیر را صبر بسیار می‌بایست تا دگرباره فرزندی چون او بزاید. تختی رفت اما خاطرات او همواره در ذهن و یاد مردان و زنان این آب و خاك خواهد ماند. راستی در گفتار، درستی در كردار، افتادگی، ادب، متانت، خوشرویی و آراستگی به زیور صفات پسندیده ویژگی‌هایی است كه تختی را از دیگران متمایز می‌كرد.
بی‌گمان این ویژگی‌ها بر اثر مرور زمان هیچگاه در نظر انسانها اصالت و اعتبار خود را از دست نمی‌دهد. سرنوشت محتوم تمامی انسانهاست كه روزی انی جهان بی‌وفا را ترك گویند اما هر یك از آنان توشه‌ای از این دنیا برمی‌گیرند و توشه‌ای دیگر برای بازماندگان فرو می‌گذارند تا آیندگان آن را به داوری بنشینند و توشه تختی رسم و آیین جوانمردی بود. یادش گرامی باد.
منبع:ایپنا
تختی سال 1309 در محله خانی‌‌آباد تهران به دنیا آمد.پدرش مردی ساكت و آرام بود و این خصیصه به بهترین وجهی از وی به پسرانش خصوصا غلامرضا انتقال یافته بود آن روزها برادر غلامرضا بیشتر از وی آوازه داشت. زیرا انجام كارهای نمایشی و پهلوانی موجبات شهرت برادر شده بود. تختی كمی دیر وارد عرصه كشتی و قهرمانی شد اما بلافاصله پس از ورود به دنیای پر رمز و راز ورزش قهرمانی پله‌های ترقی را یكی پس از دیگری طی كرد و تا فتح قله‌های افتخار جهان و المپیك پیش تاخت.
بسیاری گمان می‌كردند تختی پس از دوران قهرمانی به مربیگری خواهد پرداخت و یا حداقل مسئولیتی در تشكیلات ورزش خواهد داشت اما هیچكس تصور نمی‌كرد خیلی زود پیكر سرد و مردانه‌اش را در خاك سرد خواهند نهاد.
هرگاه عازم سفر می‌شد دعای خیر پیرزنان و كودكان بدرقه راهش می‌شد و آن هنگام كه بازمی‌گشت مردان و جوانان دور افتخار می‌زد. تختی صیاد بزرگی بود كه هیچگاه از میادین بزرگ دست خالی بازنگشت. اما در عرصه زندگی افسانه او افسانه مردی بود كه عمری در میان امواج غوطه خورد. اما در پایان جز صدفی تهی صید نكرد.
صبح روز 17 دی ماه سال 1346 سیمای شهر را اندوهی سخت در بر گرفته بود آن روز یكبار دیگر جهان پهلوان عزم سفر داشت: چون همیشه استوار و مصمم بر دروازه شهر ایستاد بود هزاران نفر با چشمانی اشكبار و غم‌آلود پیكر افسانه‌ای و توانمندش را بر فراز دستان خود گرفته بودند تا پهلوان سرزمینشان را برای همیشه بدرقه كنند.
تختی اما آرام و سترگ در تابوت خود آرمیده بود. یك سر و گردن از همیشه بلندتر و تمامی مدالهای زندگیش را بر گردن آویخته بود. گویی قصد داشت با جمعیت سخن بگوید، شاید هم می‌خواست راز نهفته درون خویش را برملا كند. اما اینبار هیچ كس سخنش را نمی‌شنید و فریادش در میان بغض فروخورده مردان و شیون مادران در گلو می‌شكست.
آری تختی رفته بود و فلك پیر را صبر بسیار می‌بایست تا دگرباره فرزندی چون او بزاید. تختی رفت اما خاطرات او همواره در ذهن و یاد مردان و زنان این آب و خاك خواهد ماند. راستی در گفتار، درستی در كردار، افتادگی، ادب، متانت، خوشرویی و آراستگی به زیور صفات پسندیده ویژگی‌هایی است كه تختی را از دیگران متمایز می‌كرد.
بی‌گمان این ویژگی‌ها بر اثر مرور زمان هیچگاه در نظر انسانها اصالت و اعتبار خود را از دست نمی‌دهد. سرنوشت محتوم تمامی انسانهاست كه روزی انی جهان بی‌وفا را ترك گویند اما هر یك از آنان توشه‌ای از این دنیا برمی‌گیرند و توشه‌ای دیگر برای بازماندگان فرو می‌گذارند تا آیندگان آن را به داوری بنشینند و توشه تختی رسم و آیین جوانمردی بود. یادش گرامی باد.
منبع:ایپنا
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید