آفتابنیوز : فلسفه دنیزلی در دفاع عجیب است، او میگوید اگر تیم حریف با یك مهاجم حمله كند من با 2 مدافع در مقابلش خواهم ایستاد و اگر با 2 مهاجم حمله كند من از 3 مدافع استفاده مینمایم و اگر با 3 مهاجم بازی كرد من هم با 3 مدافع تیم خود را آرایش خواهم داد و هیچگاه بیش از 3 مدافع به كار نخواهم گرفت، شایان ذكر است كه دنیزلی اصولاً مدافعان كناری را مدافع نمیداند و آنها را در حملات خود به كار میگیرد، یعنی شیث رضایی و روبرت ساها دفاع نیستند و بیشتر در عملیات هجومی و كمتر در دفاع شركت مینمایند. بدین ترتیب استاد هیجان از حاجیزاده در وسط و آشوبی در راست و پژمان نوری در سمت چپ دفاع خود استفاده كرد، از این جمع تنها حاجیزاده مدافع تخصصی محسوب میگردد و اگر آشوبی و نوری حق انتخاب داشتند مسلماً به هیچوجه در نقش مدافع ظاهر نمیشدند، هافبكهایی با میل هجوم بسیار زیاد كه مجبور به شركت در عملیات دفاعی شدهاند. خوش سلیقگی دنیزلی با بهكارگیری كریم باقری به عنوان هافبك دفاعی به اوج رسید.
حاجیزاده عقب میایستاد و كریم باقری جلو و بقیه هافبكهای پرسپولیس هم اصلاً حضور نداشتند (در دفاع) شیث چسبیده بود به راست و ساها هم به چپ، و بادامكی كه نه در دفاع حضور داشت و نه در حمله شركت میكرد (یادش به خیر بادامكی ابومسلم، چه پرهیجان و چه بیقرار بود) و خب، معدنچی و نیكبخت و زیاد شعبو هم از اول قرار نبود در دفاع شركت كنند و به همین سادگی خط دفاعی پرسپولیس تنها ماند.
از سویی دیگر پیكان در پانزده دقیقه ابتدایی بازی در یكسوم دفاعی پرسپولیس رو به پرس آورد، نتیجه آنكه با استفاده از فاصله وحشتناك كریم باقری و حاجیزاده تا گل اول پیكان 5 بار در شرایط 2 مقابل 3 و 3 مقابل 3 قرار گرفت درحالی كه از هافبكهای پرسپولیس هیچ نشانی نبود و بحث ما درست در مورد همین نكته است.
در كانال میانی زمین پرسپولیس این بازیكنان حضور داشتند: حاجیزاده، آشوبی، نوری، كریم باقری، بادامكی و زیاد شعبو، باید پرسید با توجه به آنكه كانال میانی یعنی فضای بین 2 محوطه جریمه زمین مهمترین و خطرناكترین نقاط را در بر میگیرد دنیزلی برای پوشش این منطقه چه تفكری داشت.
از جمع 6 بازیكن حاضر در این قسمت زمین، تنها دو بازیكن یعنی حاجیزاده و كریم باقری دارای خصلتهای دفاعی میباشند كه البته هیچكدام در شرایط مطلوبی به سر نمیبرند، همانطور كه اشاره شد نوری و آشوبی نه تنها مدافع نیستند بلكه خصلتهای هجومی و بازیسازیشان بر دیگر خصوصیات ایشان غلبه میكند و زیاد شعبو یك مهاجم صرف و یكStriker است و حسین بادامكی در بهترین روزهای خود یكPlaymaker دونده بوده است.
بنابراین در شرایطی كه تنها حاجیزاده و كریم باقری به عنوان مدافعان قابل تكیه و بازیكنانی كه در بازی دفاعی تبحر دارند در تركیب حضور داشتند، فاصله بسیار زیاد میان ایشان كه از عقبنشینی حاجیزاده به منظور تقابل با مهاجمین سرعتی پیكان و همچنین عدم دوندگی باقری ناشی میشد، فرصتهای بیشماری در اختیار پیكانیها قرار داد و در این لحظات دنیزلی با خونسردی خود و منفعل بودنش هیجان خاصی به بازی داده بود، پیكانیها تا قبل از به ثمر رساندن گل اول خود در دقیقه 13 بازی 5 بار از حدفاصل میان كریم باقری (به عبارتی خط هافبك) و حاجیزاده (خط دفاع) نهایت استفاده را برده و حملات بسیار خطرناكی را تدارك دیدند و در آخر توانستند به گل دست یابند.
اولین بار دقیقه سوم بازی بود، میثم خسروی توپ را از جلوی پای حسین بادامكی دزدید، بادامكی خوابش برده بود، خسروی بعد از گرفتن توپ با دید خوب خود آن را برای مرتضی عزیزمحمدیفرستاد و با این پاس خود نه تنها 4 بازیكن پرسپولیس را حذف كرد بلكه عزیزمحمدی را وارد دریای میان باقری و حاجیزاده كرد، فاصله این 2 بازیكن در این لحظه حدود 30 متر بود، عزیزمحمدی راحت و بدون مزاحم جلو آمد و از فضای بین آشوبی و حاجیزاده پاس خوبی برای ایمان حیدری فرستاد و حیدری خیلی راحت مدافع مستقیم خود را جا گذاشت ولی توپ خوب روی پایش جور نشد و نتوانست ضربه خوبی بزند. دنیزلی لبخند میزد.
دومین بار در دقیقه 5 بازی محمد محمدی توپ بلندی را برای مهاجمین خود فرستاد، حیدری بهتر از آشوبی سر زد و توپ به بیاتینیا رسید، بیاتینیا چرخید و توپ را دوباره برای حیدری فرستاد كه حالا با اضافه شدنش در شرایط 2 مقابل 2 قرار داشتند، ایمان حیدری خیلی راحت حاجیزاده را دریبل كرد و به سمت دروازه شوت زد كه البته به گل نرسید. فاصله بین باقری كه با ضربه محمدی توپ از روی سرش گذشته بود و حاجیزاده حدود 25 متر بود و مهاجمین پیكان برای دومین بار بدون هیچ مشكلی با مدافعین پرسپولیس رخ به رخ شدند. دنیزلی لبخند میزد.
درست چند ثانیه بعد از این حادثه فرشید كریمی توپ را از كنار دروازه پرسپولیس بلند به زمین پیكان فرستاد جلال امیدیان با ضربه سر توپ بلند كریمی را به حیدری رساند و حیدری با بیاتینیا یك پاس تركیبی وwall pass رد و بدل كرد و بعد از تصاحب مجدد توپ با حركت مورب خود را به فضای همیشه خالی و همیشه خطرناك پرسپولیس یعنی درست پشت محوطه جریمه و در حد فاصل كریم باقری كه باز هم جا مانده و نظارهگر بود و حاجیزاده رساند. بیاتینیا با حركت بدون توپ خود آشوبی و حاجیزاده را از بازی خارج كرد و حیدری توپ را به خانگلی كه به سرعت به حمله اضافه شده بود، سپرد. خانگلی بدون هیچ مزاحمتی با كریمی روبهرو شد ولی نتوانست به گل دست یابد.
فاصله باقری و حاجیزاده 20 متر بود. به دقیقه9:40 رسیدهایم، جلال امیدیان از سمت چپ دفاع پیكان توپ را بلند داخل حفره ازن میاندازد توپ طبق معمول از روی سر باقری كه جلو بود، میگذرد و به خانگلی میرسد. فاصله باقری و حاجیزاده حدود 30 تا 35 متر است، بیاتینیا اینبار بدون توپ، نوری و حاجیزاده را مشغول میكند و خانگلی خیلی راحت توپ را از بین آشوبی و حاجیزاده برای حیدری میفرستد، حیدری اینبار هم نتوانست گل بزند و دنیزلی لبخند بر لب داشت.
و بالاخره در چند ثانیه پس از دقیقه سیزدهم بازی، دفاع راست پیكان (علی باقری) توپ را از كناره محوطه خودی بلند به زمین پرسپولیس فرستاد، از 10 بازیكن پرسپولیس كه در داخل میدان بودند با همین توپ بلند 8 نفرشان حذف شدند و توپ طبق معمول از باقری هم گذشت و پشت سر او فرود آمد، حیدری باز هم از آشوبی بهتر سر زد و توپ را به میثم خسروی رساند، خسروی سرعتی بود و حاجیزاده از سرعت و سرعتیها دل خوشی نداشت و عذاب كشید و آخر هم جا ماند و اینبار خسروی ضربه خوبی زد، با پای چپ و دور از دستهای فرشید كریمی، فاصله حاجیزاده و باقری حدود 30 متر بود و اینبار بعد از 5 بار تلاش و گذشت 13 دقیقه پیكان همانطور كه میخواست و فكرش را میكرد به گل رسید و دنیزلی دیگر لبخند نمیزد.
و اما سوِالهایی كه در همین سیزده دقیقه در ذهن بنده پیش آمد:
-1 چرا فاصله بین حاجیزاده و باقری پر نشد؟
-2 چرا یك تیم باید مجبور به استفاده از آشوبی و نوری در خط دفاع شود؟
-3 بادامكی با این همه گرفتاری و ناز و غمزه به پرسپولیس آمد كه اینطوری بازی كند؟
-4 دنیزلی نمیخواهد فلسفه دفاعیاش را عوض كند؟
-5 از یك سوراخ چند بار باید گزیده شد؟
-6 فاصله تیمی و فاصله بین خطوط سهگانه چند متر باید باشد؟
-7 كی گفته دفاع پوششی وsweeper منسوخ شده؟
-8 در لحظات بحران غیر از لبخند چه كارهای دیگری میتوان كرد؟
منبع: جهان فوتبال