چرا ژاپن نمی‌تواند میانجی باشد؟
مدیران وزارت امورخارجه ایران همگی علوم سیاسی خوانده‌اند و یادشان نرفته که ژاپن در ۷۴ سالی که از پایان جنگ جهانی دوم می‌گذرد جایگاهی در روابط بین الملل نداشته و برعکس دنباله روی آمریکایی‌ها حتی در سیاست خارجی بوده است.
از همین‌رو ژاپن در نگاه دولتمردان ایرانی جایگاهی برای میانجی‌گری ندارد و از سویی اختیاری نیز از سوی آمریکایی‌ها ندارد. شینزو آبه در نهایت می‌تواند پیام رسان ترامپ به مسئولان ایرانی باشد و پاسخ ما را برای ترامپ ببرد.
منازعه ۴۰ ساله ایران و آمریکا موضوع پیش پا افتاده و ساده‌ای نیست که دستگاه ضعیف سیاست خارجی ژاپن توانایی میانجی‌گری در آن را داشته باشد. ژاپنی‌ها اگر به دنبال ایفای نقش در موضوعات بین‌المللی بودند بهتر آن بود که در موضوعات ساده‌تری پیش قدم می‌شدند و نه بزرگترین دشمنی تاریخی قرن.
محمدجواد ظریف و یارانش شینزوآبه را حتی در حد وزیرخارجه آلمان نیز جدی نگرفته‌اند و بعید است جز چند عکس یادگاری چیزی از این سفر به یادگار بماند.
یکی از شرایط میانجی رعایت بی‌طرفی است. ژاپنی‌ها حتی اگر هم بخواهند نمی‌توانند بیطرف بمانند. آنها در طول سالیان تحریم ایران توسط آمریکا از اولین کشورهایی بودند که بلافاصله با روسای جمهور آمریکا در بحث تحریم ایران بیعت کرده‌اند. حتی در تحریم‌های اخیر هم از آمریکایی‌ها تبعیت می‌کنند و نمی‌توانند مستقل باشد. چگونه کشوری که بیش از ۵۰ هزار سرباز آمریکایی در آن حضور دارند می‌تواند ادعای میانجی‌گری و بی‌طرفی داشته باشد؟
دستگاه سیاست خارجی ایران به خوبی به این نکات واقف است و از همین رو شینزو آبه صرفاً برای چند عکس یادگاری و شنیدن و گفتن چند جمله زیبا و تعارفات مرسوم دیپلماتیک به تهران می‌آید و بعید است تحفه‌ای ببرد.
منبع: ۸ صبح
هه هه. تا حالا که خیلی روی ژاپن تبلیغ میکردین! 
