«گاندو»؛ سریالی به سبک فیلم‌های ترکی اما به کام صهیونیست‌ها
نفوذ در دولت ادعایی بود که در جدیدترین سریال صداوسیما با رنگ و لعاب زیادی به آن پرداخته شده بود، «گاندو» با تم یک سریال پلیسی-امنیتی به صراحت مدعی نفوذ در دولت بود و به بهانه پرداختن به موضوع جاسوسان آمریکا در ایران، بیشتر نوک پیکان حمله خود را متوجه دولت و مقامات دیپلماتیک و وزارتخارجه کرده بود و در کنار آن شورای عالی امنیت ملی و وزارت اطلاعات را هم از زیر تیغ رد کرده بود.
این سریال با واکنش‌هایی از سوی مقامات دولتی همراه شد، محمود واعظی رئیس دفتر رئیس‌جمهور درباره این سریال گفت: این سریال جایگاه دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی را تنزل داده‌اند و یا اینکه با وزارت امور خارجه که خط مقدم جبهه مبارزه با دشمنان ما است، برخورد بسیار بدی کرده اند. در این سریال با وزارت اطلاعات که از کشور صیانت می‌کند نیز برخورد بدی صورت گرفته است و تلاش شده عده‌ای را ارزشی نشان دهند و عده‌ای دیگر را کسانی که نفوذپذیر، نفوذپرور و غرب گرا و وابسته هستند، معرفی کنند.
اما واکنش به این سریال به دولت محدود نمی‌شد تا جایی که علی مطهری، نایب رئیس پیشین مجلس شورای اسلامی هم درباره این سریال نوشت که «این سریال غیر از اینکه عملکرد نظام را زیر سؤال برد، با توجه به اینکه اختلاف میان بخش‌های نظام ایجاد کرده پخش آن در شرایط امروز صلاح نبود، چرا که امروز باید صدای واحد از کشور شنیده شود». مطهری حتی معتقد است که این سریال رهبری را نیز زیر سوال برده چرا که آزادی افرادی مانند جیسون رضائیان بدون اطلاع ایشان انجام نمی‌شود.
فرصت نقد گاندو را بدهید
اما صبح امروز علی ربیعی سخنگوی دولت با نگاهی متفاوت به این سریال پرداخت و به صدا و سیما توصیه کرد در کنار پخش چنین سریال هایی، فرصت نقد و نظر درباره آن به مردم بدهد. علی ربیعی در بخش اول یادداشت خود که روزنامه ایران منتشر شده است، به این موضوع پرداخته است که صدا و سیما باید اجازه نقد مسائل مطرح شده و ادعاهای این سریال را به جامعه بدهد و اگر این اتفاق نیفتد دامنه نقد سریال در فضای غیر رسمی جامعه به مسائلی کشیده می‌شود که این سریال نمی‌خواسته به آن بپردازد.
علی ربیعی نوشته است: آیا می‌توان به همان اندازه‌ای که یک سریال در صدد القای یک اندیشه معین است در همان رسانه، شاهد سریالی از مباحثات آزاد درنقد آن بود؟ در غیر این‌صورت، یعنی در شرایط فقدان مباحثه آزاد در نقد و بررسی فیلم‌ها و سریال‌ها، فرآیند مباحثه در زیر پوست شهر متوقف نخواهد شد بلکه متوجه آن چیزی خواهد شد که سریال ها بنا بر محدودیت‌های ذاتی خود نمی‌خواستند نشان دهند و با وجود این به‌طور ناخودآگاه و ناخواسته نشان داده اند».
القای دو دولتی به سبک سریال ترکیه‌ای
سخنگوی دولت که نگاهی ارتباطاتی و رسانه ای به این سریال داشته در بخش دیگری از یادداشت خود صداوسیما را متوجه یک سریال ترکیه ای کرده است و تجربه پخش آن سریال با سریال گاندو را یادآور شده است. ربیعی اشاره کرد که تجربه‌ای مانند گاندو در ترکیه وجود داشته و ساخت چنین سریالی تکرار تجربه سریال «وادی گرگ‌ها» در ترکیه است. بنا به گفته ربیعی «گاندو» و «وادی گرگ‌ها» به این دلیل شبیه به هم هستند که هر دو پدیده «دو دولتی» بودن کشور را القا می‌کنند؛ یکی به صورت عیان در ترکیه و دیگری به صورت ضمنی و ناگزیر در ایران.
سریال «وادی گرگ‌ها» به گفته ربیعی نشان می‌دهد که ترکیه توسط شورایی آمریکایی-اسرائیلی به نام شورای گرگ‌ها اداره می‌شود و دست‌های نامرئی آن شورا کنترل همه امور ترکیه را به دست دارند و هشدار می‌دهد که نباید ما نیز با ساختن سریال‌هایی مانند گاندو به طور ناخواسته در دام شبیه‌سازی القایی توسط دشمنان بیفتیم.
دولت در اعماق، پروژه ترامپ و نتانیاهو
ربیعی درباره القای حاکمیت دوگانه در سریال گاندو و سریال «وادی گرگ‌ها» در ترکیه می‌نویسد: دشمنان ایران می‌خواهند بگویند در ایران یک نظام متعارف و بهنجار که براساس هنجارهای مشروع و مردمی «یک ملت-یک دولت» کار می‌کند برسرکار نیست. آنها نه تنها تلاش می‌کنند از «دو دولتی» حاکم برایران «بگویند» بلکه جهد می‌ورزند که مدعای خود را به نحوی «نشان دهند.»
این تلاش که طبق نوشته ربیعی اولین بار در نطق ترامپ در سازمان ملل مطرح شده است در حقیقت در ادامه تلاش نتانیاهو علیه حسن روحانی است که «مدعی شد هر آن جلوه‌ای از دولتمداری و مردمسالاری که در ایران مشاهده می‌شود در حقیقت یک «ماسک» و یک ظاهر دروغین بیشتر نیست که ربطی به ماهیت نظام ندارد».
سخنگوی دولت با طرح کلیدواژه‌هایی مانند «دو دولتی بودن»، «دولت مرئی» و «دولت حقیقی» در ادامه به طور تلویحی ساخت سریال گاندو را در در جهت اهداف آمریکا و صهونیست‌ها می‌داند و می‌نویسد: صهیونیست‌ها می‌خواهند بگویند در پس ظاهری از دولت و جمهوریت که از دل صندوق‌های انتخابات فوران می‌کند، دولتی دیگر در اعماق وجود دارد که «دولت حقیقی» است. یعنی اگرچه مردم ایران همین دولت مرئی و ظاهری را انتخاب می‌کنند اما چیز دیگری به‌نام «دولت در اعماق» وجود دارد که همه کارها به‌دست اوست و اوست که باید «دولت واقعی» ایران محسوب شود.
ربیعی اما معتقد است که تاریخ نشان می‌دهد که در نظام جمهوری اسلامی هیچ رد و آثاری از اینکه این نظام از دل یک فضای سراسر رازآلود مخفی و امنیتی و پلیسی و نظامی برآمده باشد به‌چشم نمی‌خورد.
او درباره القای حاکمیت دوگانه در سریال گاندو می‌نویسد: باید به‌جای فیلم‌ها و برنامه‌هایی نمایشی که القای «دو دولتی» و «حاکمیت دوگانه» می‌کند اندکی خلاقیت بیشتر به خرج داد و به متن جامعه بازگشت و انتخاب آن را محترم شمرد.
