دانستنی‌هایی درباره ضعف عضلانی
ضعف عضلانی به فقدان نیرو در عضلات گفته می شود. آنها در این شرایط ممکن است به راحتی گذشته منقبض نشده یا حرکت نکنند.
به گزارش "مدیکال نیوز تودی"، برخی شرایط پزشکی مزمن می توانند موجب از بین رفتن سریع‌تر عضلات یا احساس خستگی در فرد شوند. در موارد دیگر، یک عفونت ممکن است دلیل ضعف عضلانی باشد.
اگر فردی با بروز ناگهانی ضعف عضلانی شدید مواجه شده است باید برای بررسی دقیق شرایط به پزشک مراجعه کند.
از جمله مواردی که می توانند موجب ضعف عضلانی شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد:
بیماری آدیسون
این بیماری به واسطه تولید ناکافی هورمون های کورتیزول و آلدوسترون توسط غدد آدرنال شکل می گیرد.
افزون بر ضعف عضلانی، از دیگر علائم بیماری آدیسون می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- خستگی مزمن
- کاهش وزن
- بی اشتهایی
- معده درد
کم خونی (آنمی)
کم خونی به واسطه سطوح پایین هموگلوبین در جریان خون رخ می دهد که این شرایط اغلب به واسطه فقر آهن رخ می دهد. از دیگر علائم کم خونی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- سرگیجه
- تنگی نفس
- سردرد
- سردی دست ها و پاها
- ضربان قلب نامنظم
سندرم خستگی مزمن
این شرایط به خستگی بی دلیل یا خستگی که پزشک نمی تواند به یک شرایط پزشکی ارتباط دهد، گفته می شود. سندرم خستگی مزمن به نام آنسفالومیلیت میالژیک نیز شناخته می شود.
افراد مبتلا به این شرایط خستگی شدید و مشکلات خواب را تجربه می کنند. از دیگر علائم آن می توان به ضعف عضلانی، درد، سرگیجه، و مشکلات در تمرکز اشاره کرد.
اختلالات و بی تعادلی های الکترولیتی
الکترولیت ها به عملکرد درست عضلات، اعصاب، قلب، و مغز کمک می کنند. تغییر در سطوح الکترولیت ها، مانند کلسیم، پتاسیم، سدیم، و منیزیم می تواند به ضعف عضلانی منجر شود.
از اختلالات الکترولیتی می توان به هیپوکالمی یا فلج دوره ای هایپرکالمیک اشاره کرد.
از عوامل خطرآفرین برای یک بی تعادلی الکترولیتی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- از دست دادن مایعات بدن به واسطه تعریق، استفراغ، یا اسهال
- شیمی درمانی
- رژیم غذایی ضعیف
- مصرف آنتی بیوتیک ها یا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
دیابت
دیابت زمانی رخ می دهد که بدن توانایی تولید انسولین کافی را نداشته یا نمی تواند به درستی از انسولین تولیدی استفاده کند. این شرایط می تواند موجب آسیب عصبی شود که ممکن است به ضعف عضلانی منجر شود.
دیابت می تواند به انواع مختلفی از علائم مرتبط با ضعف عضلانی نیز منجر شود که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- سستی
- اختلال در تحرک
- خستگی
فیبرومیالژی
فیبرومیالژی شرایطی مزمن است که موجب ضعف و درد در عضله شده و از دیگر علائم آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- خستگی پایدار
- حافظه تحت تاثیر قرار گرفته
- تغییرات خلق و خو
کم کاری تیروئید
کم کاری تیروئید می تواند موجب ضعف و کرامپ های عضلانی شود. این علائم ممکن است به واسطه انجام ورزش و فعالیت بدنی تشدید شوند.
از دیگر علائم کم کاری تیروئید می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- افزایش وزن
- احساس سرما
- خشکی پوست و مو
- خستگی
- دوره های قاعدگی نامنظم یا سنگین
- ضربان قلب آهسته
- مفصل و عضله درد
- افسردگی یا اختلالات خلق و خو
- مشکلات باروری
پزشک می تواند از طریق یک آزمایش خون کم کاری تیروئید را تشخیص دهد.
بیماری های کلیوی
مشکلاتی که در عملکرد کلیه ها رخ می دهند می توانند موجب تولید و انباشت محصولات زائد متابولیک، مانند کراتینین در عضلات شوند. این شرایط می تواند به گرفتگی و ضعف عضلانی منجر شود.
اختلالات خواب
اختلالات خواب، مانند نارکولپسی (حمله خواب) و اینسومنیا (بی خوابی) می توانند به ضعف و خستگی عضلانی در طول روز منجر شوند.
فردی که به واسطه یک شرایط پزشکی مجبور است در رختخواب باقی بماند نیز ممکن است ضعف عضلانی را تجربه کند. این شرایط به دلیل عدم استفاده معمول از عضلات رخ می دهد. فرد ممکن است در معرض خطر مشکلات خواب نیز قرار داشته باشد.
عفونت ها
برخی بیماری های عفونی می توانند موجب ضعف عضلانی شوند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
آنفلوآنزا: ویروس آنفلوآنزا می تواند موجب ضعف عضلانی موقت و علائم دیگر مانند تب، گلو درد، سرفه و خستگی شود.
بیماری لایم: این بیماری التهابی به واسطه گزش کنه آلوده رخ می دهد. علائم بیماری می توانند حاد یا مزمن باشند و شامل تب، راش پوستی، سفتی گردن، بی حسی، ضعف عضلانی و خستگی می شوند.
ویروس اپشتین-بار: این ویروس می تواند به ضعف عضلانی و همچنین خستگی بی دلیل، راش پوستی، سردرد، و بی اشتهایی منجر شود.
سفلیس: این عفونت منتقله از راه جنسی می تواند موجب ضعف عضلانی و همچنین سردرد، خستگی، گلو درد، و کاهش وزن شود.
توکسوپلاسموز: این یک عفونت انگلی است که در کنار ضعف عضلانی موجب سردرد، خستگی، تب خفیف و تشنج نیز می شود.
مننژیت: مننژیت یک عفونت جدی است که موجب التهاب در مغز و نخاع می شود. افزون بر ضعف عضلانی، از دیگر علائم این شرایط می توان به تب، سفتی گردن، حالت تهوع، استفراغ، و حساسیت به نور اشاره کرد.
اچ‌آی‌وی: اچ‌آی‌وی می تواند موجب ضعف عضلانی پیشرونده در برخی افراد، به ویژه آنهایی که روند درمان بیماری را دنبال نمی کنند، شود.
فلج اطفال (پولیو): این بیماری می تواند موجب ضعف و حساسیت عضلانی شود. همچنین، فردی که به این بیماری مبتلا بوده است می تواند سندرم پس از فلج اطفال را تجربه کند که به ضعف عضلانی منجر می شود.
هاری: هاری به واسطه تماس با بزاق یک حیوان آلوده رخ می دهد. علائم بیماری می توانند شامل خستگی، سردرد، پریشانی، سردرگمی، تشنج و همچنین ضعف و اسپاسم های عضلانی شوند.
شرایط عصبی
برخی شرایط که بر سیستم عصبی تاثیرگذار هستند می توانند موجب ضعف عضلانی شوند. این شرایط اغلب مزمن هستند و بر روش انتقال پیام ها از اعصاب به عضلات تاثیر می گذارند.
از جمله شرایط عصبی که می توانند موجب ضعف عضلانی شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد:
اسپوندیلوز گردن: تغییرات مرتبط با افزایش سن در دیسک های نخاعی در گردن می توانند موجب اسپوندیلوز گردن شوند. این فشار مضاعفی بر اعصاب وارد می کند و به ضعف عضلانی منجر می شود.
سندرم گیلن-باره: این اختلال عصبی نادر می تواند موجب ضعف عضلانی خفیف تا شدید شود.
بوتولیسم: این شرایط نادر به واسطه قرار گرفتن در معرض سم بوتولینوم رخ می دهد. بوتولیسم می تواند موجب ضعف عضلانی پیشرونده شود.
سندرم میاستنی لمبرت-ایتون: این اختلال خودایمنی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی یک فرد در چگونگی ارتباط بین اعصاب و عضلات تداخل ایجاد کرده و به ضعف عضلانی منجر می شود.
مولتیپل اسکلروز: این اختلال خودایمنی به واسطه حملات سیستم ایمنی به اعصاب و آسیب دیدگی آنها رخ می دهد.
میاستنی گراویس: این اختلال خودایمنی موجب حمله سیستم ایمنی به عضلات یک فرد می شود که می تواند بر حرکت و تنفس وی تاثیرگذار باشد.
اسکلروز جانبی آمیوتروفیک: این شرایط که به نام ای‌ال‌اس نیز شناخته می شود می تواند موجب ضعف عضلانی پیشرونده شود.
آسیب دیدگی های نخاع: آسیب های وارده به نخاع می تواند ارتبط بین اعصاب و عضلات را مختل کند. آثار به محل آسیب دیدگی بستگی دارد.
شرایط عصبی اغلب پیشرونده هستند که به معنای تشدید آنها با گذشت زمان است.
برخی از این شرایط پیش از شعله‌ور شدن مجدد وارد مراحل خاموشی بیماری می شوند که طی آن علائم کاهش یافته یا حتی از بین می روند.
داروها
برخی افراد به واسطه مصرف برخی داروها ضعف عضلانی را تجربه می کنند.
هر فردی که ضعف عضلانی را به عنوان یکی از عوارض جانبی مصرف دارو تجربه می کند باید پیش از توقف مصرف دارو با پزشک خود صحبت کند.
از جمله داروهایی که می توانند موجب ضعف عضلانی شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- آمیودارون (کوردارون)
- داروهای ضد تیروئید، مانند متیمازول (تاپازول) یا پروپیل تیواوراسیل
- داروهای ضد ویروس، مانند لامیوودین (اپی‌ویر) یا زیدوودین (رتروویر)
- داروهای شیمی درمانی
- سایمتیدین (تاگامت)
- کورتیکواستروئیدها
- مشتقات اسید فیبریک، مانند جم‌فیبروزیل (لوپید)
- اینترفرون
- لوپرولاید استات (لوپرون)
- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، مانند ایبوپروفتن یا ناپروکسن
- پنی‌سیلین
- استاتین ها
- آنتی بیوتیک های سولفونامید
برخی مواد مخدر، مانند کوکائین نیز می توانند موجب ضعف عضلانی شوند.
موارد نادر
اگر ضعف عضلانی فرد به واسطه مواردی که در بالا به آنها اشاره شد، شکل نگرفته است، یا اگر دارای عوامل خطرآفرین خاص هستند، پزشک ممکن است در زمان تشخیص دلایل نادر را مد نظر قرار دهد.
از دلایل نادر ضعف عضلانی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
درماتومیوزیت: این اختلال عضلانی التهابی می تواند موجب سفتی، درد، و ضعف عضلات شود.
پلی‌میوزیت: این شرایط معمولا موجب ضعف در عضلات کفل، ران، گردن و شانه می شود.
آرتریت روماتوئید: این اختلال خودایمنی التهابی مزمن به پوشش مفاصل حمله می کند. دست ها و پاها بیشتر تحت تاثیر این شرایط قرار می گیرند.
سارکوئیدوز: این شرایط التهابی معمولا ریه و غدد لنفاوی را تحت تاثیر قرار می دهد و موجب تشکیل توده های تحریک شده بافت می شود.
هایپرپاراتیروئیدیسم ثانویه: این شرایط اغلب اندام های انتهایی، مانند دست ها و پاها را تحت تاثیر قرار می دهد و موجب استخوان و مفصل درد می شود.
دیستروفی عضلانی بِکِر: این اختلال ژنتیکی معمولا مردان و افراد جوان را تحت تاثیر قرار می دهد و موجب ضعف عضلانی به سرعت پیشرونده می شود.
لوپوس اریتماتوز سیستمیک: این شرایط که به نام لوپوس نیز شناخته می شود می تواند بخش های مختلف بدن از جمله مفاصل، مغز، قلب و ریه ها را تحت تاثیر قرار دهد. ضعف عضلانی یکی از علائم شایع شعله‌ور شدن لوپوس است.
این شرایط لزوما بین مردم نادر نیستند، اما ضعف عضلانی همواره بین علائم شایع آنها قرار ندارد.
