سلول‌های ایمنی، هم می‌توانند عامل سنگ کیسه صفرا باشند!
این که سنگ کیسه صفرا، از وجود کریستال‌های درون کیسه صفرا ناشی می‌شود، موضوع مشخصی است اما نحوه چسبیدن این کریستال‌ها به یکدیگر مشخص نیست. بررسی جدید پژوهشگران "دانشگاه فریدریش- آلکساندر ارلانگن- نورنبرگ" (FAU) آلمان نشان می‌دهد که شاید سلول‌های ایمنی، عامل سنگ کیسه صفرا باشند و بتوان با بررسی آنها، درمان‌های جدیدی برای این مشکل ارائه داد.
"مارتین هرمان" (Martin Herrmann)، پژوهشگر این پروژه و همکارانش با بررسی سنگ‌های صفرای بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، به این کشف قابل توجه رسیدند.
شبکه‌های چسبنده DNA که توسط سلول‌های ایمنی آزاد می‌شوند تا میکروب‌های مهاجم را بگیرند، روی سطح این سنگ‌های کوچک قرار دارند که نشانه "تله خارج سلولی نوتروفیل" (NET) هستند. وجود توده‌های بزرگ DNA و آنزیمی که مورد استفاده سلول‌های ایمنی قرار می‌گیرد، نشان می‌دهد که این سلول‌ها، کریستال‌های کیسه صفرا را مورد حمله قرار می‌دهند.
پژوهشگران در آزمایشگاه، کریستال‌های کلسترول را با نوتروفیل‌های انسان ادغام کردند و نوتروفیل‌ها با شلیک DNA به کریستال‌ها، واکنش نشان دادند.
ماده مشکوک
با تکان خوردن و حرکت کردن سنگ کیسه صفرا، سطح سنگ کیسه صفرا به سرعت DNA نوتروفیل را جمع آوری می‌کند. این شبکه‌های چسبنده، کریستال‌های کلسترول و کلسیم را به هم می‌چسباند و سنگ‌های بزرگتری را شکل می‌دهد. هرمان گفت: هنگامی که این شبکه‌ها، ماده مشکوکی مانند کریستال‌های سازنده سنگ صفرا را پیدا کنند، DNA خود را شلیک می‌کنند.
سنگ‌هایی که با این روش شکل می‌گیرند، شاید تا پیش از ورود به روده کوچک یا مجرای صفراوی و به وجود آوردن درد ناگهانی و شدید، ناشناخته بمانند.
یافته‌های این پژوهش ممکن است بتوانند به ارائه درمانی برای پیشگیری از سنگ کیسه صفرا کمک کنند. هرمان و همکارانش در آزمایش‌ها دریافتند که تغییر ژن‌ها یا مصرف دارو می‌تواند به کاهش و کوچکتر شدن سنگ کیسه صفرا در موش‌ها منجر شود.
یکی از داروهایی که این گروه آزمایش می‌کنند، "متوپرولول" (metoprolol) است که در حال حاضر برای درمان برخی از مشکلات قلبی به کار می‌رود.
هرمان ادامه داد: انجام دادن این آزمایش در انسان برای پیشگیری از ابتلا به سنگ کیسه صفرا، هنوز به بررسی‌های بیشتری نیاز دارد.
