بیماری که از خانواده به ارث می‌رسد
جدیدترین پژوهش‌ها نشان می‌دهد که بیماری سرطان خون با پیوند خانوادگی در ارتباط است یعنی اگر شخصی در بین بستگان خانوادگی خود بیماری مبتلا به سرطان خون داشته باشد، در خطر بالای ابتلا به آن خواهد بود.
گروهی از محققان داده‌های مربوط به ۱۶ میلیون نفر در کشور سوئد را تجزیه‌وتحلیل کردند که در این میان، بیش از ۱۵۳ هزار فرد به بیماری سرطان خون مبتلا بودند و ۳۹۱ هزار نفر آن، از بستگان درجه‌یک آن‌ها شامل والدین، خواهر و برادر یا فرزندان بودند.
آمارها نشان می‌دهند، بیماران با پیوند خانوادگی ۴.۱ درصد از کل تشخیص‌های بیماری سرطان خون را تشکیل می‌دهند. قابل‌توجه است که این میزان بالاتر از سرطان‌های سیستم عصبی، کلیه و لوزالمعده است و از سرطان‌های پستان، روده بزرگ و پروستات که بین ۸ تا ۱۵ درصد بوده، پایین‌تر است.
بالاترین خطر پیوند خانوادگی سرطان خون در برخی لنفوم هاچکین (Hodgkin lymphomas)، لنفوم لنفوپلاسماسیتیک (lymphoplasmacytic lymphoma) و لنفوم سلول مانتل (mantle cell lymphoma) دیده‌شده‌اند. علاوه بر آن چنین خطری در پلی سیتمی ورا (polycythemia vera)، میلوددیپلاسمی (myelodysplasia) و ترومبوسیتمی اصلی (essential thrombocythemia) نیز پیدا شده است.
محققان معتقدند که این تحقیقات، بزرگ‌ترین و جامع‌ترین ارزیابی مبتنی بر جمعیت است که تا به امروز درباره ارتباط سرطان خون و ابتلای بستگان درجه‌یک بیمار مبتلا به این بیماری انجام‌شده است.
دکتر امیت سود (Amit Sud) عضو بخش پژوهشی ژنتیک و اپیدمیولوژی در انستیتوی تحقیقات سرطان در لندن در این رابطه چنین توضیح می‌دهد: «این تحقیقات، اطلاعات و آگاهی ما را نسبت به علت ژنتیکی بالقوه سرطان خون بهبود بخشیده و کمک می‌کند تا بتوانیم به شناسایی و آگاه ساختن عوامل خطر ژنتیکی این بیماری و همچنین چگونگی مدیریت بالینی بهتر بیماران و نزدیکان آن‌ها بپردازیم.»
دکتر سود در ادامه یادآور شد: «نتایج این تحقیقات همه ما را تشویق می‌کند تا گفتگوهایی را بین پزشکان، بیماران و بستگان نزدیک آن‌ها که در خطر ابتلا قرار دارند، برقرار سازیم. ما امیدواریم که از این داده‌های مستند برای آگاهی از دستورالعمل‌های آزمایش ژنتیکی و غربالگری استفاده شود. مطمئناً تعدادی از افراد مبتلا به این بیماری، بیماری‌شان در دوره جوانی تشخیص داده‌شده‌اند و یا گروهی بیش از یک پیوند خانوادگی بیمار دارند که به نظر می‌رسد، مشاوره، آزمایش ژنتیکی و نظارت مناسب می‌تواند کمک‌کننده و مفید باشد.»
گفتنی است که تلاش‌هایی برای تدوین دستورالعمل‌های قطعی غربالگری سرطان خون در دست اقدام است.شرح کامل این تحقیقات و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله خون (the journal Blood) به چاپ رسیده است و قابل‌دسترس است.
