"هر کس بیش از حد صحبت کند، باید بمیرد"؛ درون اردوگاه چریک‌های فارک چه می‌گذرد؟
سرویس بین الملل- به مدت سه سال صلح میان ارتش کلمبیا و گروه مسلح فارک برقرار بوده است. با این حال، اکنون برخی از چریک‌های چپگرای آن سازمان در حال آماده‌سازی خود برای از سرگیری کارزار مسلحانه علیه دولت هستند.
به گزارش آفتابنیوز؛ خبرنگار نشریه آلمانی "اشپیگل" به درون اردوگاه آموزشی و آماده‌سازی نظامی اعضای فارک در جنگل‌های کلمبیا رفته است تا از نزدیک با فعالیت‌های آن سازمان مسلح چپگرا آشنا شود. او می‌نویسد: "مردی که می‌خواهد جنگ به کلمبیا بازگردد سبیل دارد و چشمان‌اش مشکی است و اسلحه‌ای 9 میلی متری را به کمربندش بسته است. او "دانیلو آلویزو" نام دارد و تی‌شرتی با طرح چه‌گوارا و چکمه بر تن دارد. او می‌گوید: "این یک لحظه تاریخی است". او از حرف خود تحت تاثیر قرار می‌گیرد. در اواسط هفته در اواخر ماه آگوست، 20 زن و مرد در جنگلی کاملا مرطوب در کلمبیا در جایی نه چندان دور از مرز اکوادور دور هم جمع شده‌اند. آنان روبروی "آلویزو" ایستاده‌اند و درست مانند یک فرمانده با او برخورد می‌کنند. هوا گرم است و آنان عرق می‌کنند.
آلویزو یکی از فرماندهان گروه نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا ملقب به فارک است؛ گروهی چریکی و مارکسیستی که سه سال پیش -پس از گذشت چندین دهه جنگ خونین- سلاح‌های خود را زمین گذاشت و برای مذاکره درباره توافق صلح با دولت وارد عمل شد. اکنون این فرمانده فارک می‌گوید که کلمبیا آشفته است. به گفته او باندهای مواد مخدر بر جنگل‌ها حکومت می‌کنند و کشاورزان که فارک مدعی است برای دفاع از منافع آنان چندین دهه جنگیده است، همچنان فقیر هستند. او احساس می‌کند دولت کلمبیا به فارک خیانت کرده چرا که وعده داده بود با چریک‌های سابق درست رفتار کند و زمینه ادغام آنان را در جامعه فراهم سازد اما چنین وعده‌ای تحقق نیافت. او و همراهان‌اش بیش از هر زمان دیگری عصبانی هستند. آنان از صلح سرخورده هستند. آنان می‌خواهند جنگ بازگردد. اگر چنین اتفاقی روی دهد و فارک بتواند اعضای قدیمی خود را دوباره سازماندهی کند، کلمبیا در معرض خطر بازگشت دوباره به دورانی سیاه قرار خواهد گرفت. بار دیگر آتش جنگی چریکی برای کنترل بر زمین، پول، قدرت، منابع، اسلحه و کوکائین شعله‌ور خواهد شد.
مبارزان تحت رهبری "آلویزو" در "پوتومایو" گردهم آمده‌اند؛ منطقه‌ای که کلمبیایی‌ها از آن می‌ترسند، جایی که مقر قاچاقچیان مواد مخدر به خصوص کوکائین بوده است و برای فعالیت‌های غیرقانونی مناسب است. تنها چند شهر کوچک در آنجا وجود دارد و تقریبا هیچ جاده‌ای برای طی کردن مسیرهای بزرگ جنگلی ندارد.
فرمانده به خبرنگار "اشپیگل" اجازه داده تا به گروه چریکی تحت فرمان‌اش دسترسی داشته باشد. واقعیت آن است که کلمبیا و جنگل‌های گسترده‌اش منطقه‌ای خطرناک هستند. بیش از نیم قرن در آن کشور طولانی‌ترین جنگ چریکی در جریان بود. همه علیه یکدیگر جنگیدند: ارتش کلمبیا، شبه‌نظامیان راستگرا، کارتل‌های مواد مخدر مکزیکی که در تولید کوکائین نقش داشتند و شبه‌نظامیان چپگرای عضو فارک. ارتش کلمبیا جنگل‌ها را بمباران کرد و اعضای فارک را در دام انداخت.
در این جنگ میلیون‌ها نفر آواره شدند و بیش از 250 هزار نفر جان خود را از دست دادند که 80 درصد آنان غیرنظامی بودند. بیش از 27 نفر نیز ربوده و ناپدید شدند. جنگ به طور رسمی در 23 ژوئن 2016 با برقراری آتش بس به پایان رسید و سه ماه بعد پیمان صلح امضا شد و رییس‌جمهوری کلمبیا جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. فارک به حزبی سیاسی تبدیل شد و خود را وقف سیاست کرد. به نظر می‌رسید این پیروزی‌ای برای دموکراسی کلمبیا است. اتحادیه اروپا نیز فارک را از فهرست گروه‌های تروریستی خود خارج کرد.
"آلویزو" اما می‌گوید که دولت خلف وعده کرد و برخلاف اطمینانی که داده بود، شورشیان سابق فارک تحت تعقیب و آزار و اذیت و حتی در مواردی قتل قرار گرفتند. او می‌گوید تنها فارک به پیمان صلح احترام گذاشت و سایر طرفین آن را نقض کردند. در اینجا چندین پزشک برای درمان آمده بودند. با این حال، فارک به آنان بدگمان شده بود و آنان را جاسوس دولت قلمداد کرد و به قتل رساند. این پیام فارک است: فارک جدید به همان اندازه فارک قدیمی سازش‌ناپذیر است. درست مانند گذشته یک اصل در این جا حاکم است: زمانی که فارک کنترل منطقه‌ای را در دست می‌گیرد، افراد محلی باید هر کاری را که آن سازمان می‌گوید انجام دهند. هر کس بیش از حد صحبت کند یا اخلالی در کار چریک‌های فارک ایجاد کند و آنان را به خطر اندازد باید بمیرد. در گذشته کشاورزان حق رای دادن نداشتند با این حال، اکنون فارک یک حزب رسمی است. اگرچه بسیاری از اعضای حزب به طور رسمی استفاده از اسلحه را رد می‌کنند با این حال، آلویزو در این‌باره تردید دارد. او می‌گوید اعضای پارلمانی حزب به طور محرمانه از اقدامات او و یاران‌اش در جنگل‌ها خوشحال هستند و او را می‌شناسند".
"اشپیگل" در پایان می‌نویسد: "در جنگل‌های کلمبیا تجارت کوکائین ساده است. کشاورزان می‌دانند چگونه می‌توانند گیاه کوکا را پرورش دهند و شورشیان فارک از آنان حمایت می‌کنند و می‌دانند چگونه محصول را تبدیل به پول کنند. به نظر می‌رسد دولت در تشویق کشاورزان و ارائه مشوق مالی برای دست‌کشیدن از کشت کوکا شکست خورده است. یک کشاورز می‌گوید از بازگشت نیروهای فارک خوشحال است چرا که نظم حاکم شده است. فرمانده می‌گوید هدف فارک به قدرت رسیدن و دادن قدرت به توده‌هاست. او می‌گوید اقدام آنان تروریستی نیست بلکه مبارزه است. او می‌گوید تا زمانی که اراده جنگیدن وجود دارد، امید به پیروزی وجود خواهد داشت. فرمانده می‌گوید تنها در پوتومایو 500 چریک مسلح آماده عمل حضور دارند و در کل کشور دو هزار نیروی آماده حضور دارند. به نظر می‌رسد کلمبیا بار دیگر در جنگ قرار گرفته است".
