انتقاد تند محسن نامجو از شبکه من‌وتو: بتازید!
محسن نامجو در یک پیام ویدیویی که در صفحه شخصی خودش در اینستاگرام منتشر کرد، گفت: «چند روز پیش شبکه تلویزیونی من‌وتو یکی از قطعات من به اسم «نامه» را با تغییر شعر، یک استفاده چیپ و سطح پایینی از این آهنگ کردند.»
او ادامه داد: «این قطعه را حدود ده سال پیش برای همسرم ساختم که نسبت به آن یک عاطفه و یک احساس خاصی داشتم. بعد از سال‌ها که خیلی از قطعه استفاده نمی‌کردم، چند ماه پیش در یکی از کنسرت‌هایم که قبل از آن خبر فوت مادرم را شنیدم، این قطعه را برای مادرم خواندم و مردم هم با آن همخوانی کردند و به قول امروزی‌ها قطعه پخش شد و بقیه مردم هم آن را شنیدند.»
نامجو گفت: «شبکه من‌وتو یک تلویزیون خارج از ایران هست و بار اولشان هم نیست این کار را کردند و من تعجب می‌کنم که به خودشان اجازه می‌هند که همچین کاری را بکنند چرا که باید طبق قوانین بین‌المللی انجام می‌شد. من سالهاست که در غرب زندگی می‌کنم و تمام کارهای من مثل خیلی از آهنگسازان دیگر کپی رایت شده. این را هم بگویم که تمام شبکه‌های فارسی زبان خارج از ایران برای استفاده از آهنگ‌هایم حتما با وبسایت من تماس می‌گیرند، کسب اجازه می‌کنند و حق آن را پرداخت می‌کنند و اگر تلویزیون من‌وتو با وبسایت من تماس گرفته بودند قطعا اجازه همچین کار سخیفی را نمی‌دادم.»
نامجو در ادامه به انتقاد از سیاست‌های شبکه‌ی من‌وتو پرداخت و گفت: «من می‌دانم دوره دوره شماست و به اندازه کافی در ویران کردن فرهنگ ایران نقش داشتید. در ساختن گذشته جعلی از ایران قبل از انقلاب و خراب کردن تصویر آینده در ذهن نسلی که در این کشورهای خارجی زندگی می‌کنند و مهم اینکه برنده این بازی شما هستید و دوره دوره شماست و در همچین دوره چیپ و سخیفی که بشریت در آن هست، قطعا تلویزیون و رسانه شما برنده این بازی است. همینجور بتازید و جلو بروید و امیدوارم در همه کارهاتان موفق باشید. ولی من پیرو هنرمدانی هستم که سعی می‌کنند آن چراغ کور سو دهنده را نگه دارم. مثل شمعی که با باد ابتذال ممکن است خاموش شود.»
این خواننده در ادامه از شبکه‌های خارجی فارسی زبان که حق کپی رایت را پرداخت نمی‌کنند خواهش کرد که کاری به موسیقی و آهنگ‌های او نداشته باشند.»
او در پایان گفت: «پیگیر حقوقی این اتفاق هستم و تا آخر این مساله را پیگیری می‌کنم تا یکبار برای همیشه امثال این تلویزیون به خودشان اجازه ندهند هر استفاده‌ای که دلشان می‌خواهد و هر چیزی که می‌خواهند از آثار دیگران بسازند.»
