آخرین قطعه سمفونی ششم نوای خرم نواخته شد
محبوبه بیات - غروب 21 آذرماه 1398، مراسم اختتامیه ششمین "جشنواره و جایزه نوای خرم" به میزبانی تالار وحدت برگزار می‌گردد. تالار میزبان کودکانی است که رویای امروز را با ملودی عاشقانه فردایشان آغشته کرده‌اند و سمفونی آذرگون زندگی را می‌نوازند.
بادباک‌ها به پرواز درآمده‌اند
تا نوای خرم را در آسمان نت‌ها خاطره‌ساز کنند
قاصدک‌ها، شادی را به هر سو می‌کشانند
تا از هر گوشه و کنار سرزمین من نغمه، آواز کنند
آمده‌اند از فاصله‌های دور و نزدیک،
تا لطافت حس باران را در هوای شهر، عطرافشانی کنند
عاشق باران که باشی، نوای دلت را می‌نوازی
ساز دل، با ساز باران در هم می‌آمیزد و شور بهاری می‌آفریند
و تو ای فرزند سرزمین هنرها
جلوه‌گر این شکوه شورآفرین هستی
تو! عشق را میزبان اقاقی خاطره‌ها خواهی ساخت
شبی سرد اما دلگرم از موسیقی پاییز است...
لبخند و مهربانی در نگاه پرشور مخاطبان، همچو نسیم برگ‌ریزان، حس جاری زندگی را هدیه می‌دهد. نواختن و خواندن کودکانه‌شان، به سان آفتاب، چنان از عشق، ترانه مهربانی می‌سراید که همه وزن‌ها و قافیه‌ها بهم می‌ریزد.
از رازهای درون خود سخن می‌گویند و با ساز خود بی محابا انس می‌گیرند و حضار را به خانه عشق دعوت می‌کنند. واژه‌ها که کنار هم می‌نشینند از اشتیاق فریبای خواندن و نواختن کودکانمان، شعر امید و ادب را می سرایند و شراره نوای خرم را در محفل امشب، عاشقانه می‌نوازند و زمزمه می‌کنند.
همه چیز برای یک اختتامیه کودکانه آماده است. مهمان‌ها حاضرند و شور دلنشین زندگی را تجربه می‌کنند. گلچین چلچراغ باغ‌ها، بر دل نت‌ها می‌نشیند و ترانه بهاری می‌سراید و فضا با نوای خرم، عطرآگین می‌شود.
همه تقدیرشدگان جشنواره روی سن آماده‌اند تا حضور دلگرم‌کننده خود را به رخ بکشند. از چهره مصممشان می‌شود خواند که هرگز از ماه‌ها تلاش و تمرین دست بر نخواهند کشید. اینجا، جایی است برای پرواز به قله آرزوهایشان و با نگاه خود فریاد می‌زنند که باز هم خواهم آمد و در گلستان موسیقی خواهم نواخت و خواهم خواند و شعر فردای سرزمینم را با نغمه جاودانه خرم خواهم سرایید.
همراه اجراها که می‌شوی، گویی این ساز دل است که با مهر مادری می‌نوازد و در آفاق یادها، طاقچه خاطره‌ها را طنین می‌اندازد.
در این هوای عشق، دل به سوی کعبه دوست، نیایش سر می‌دهد و امیدهای فردای هنر ایران، با اشک شوق، وضو می‌گیرند و نماز خالصانه می‌خوانند و برای موفقیت خود، خدا را جانانه شکر می‌گویند و از اساتید و خانواده خود قدردانی می‌کنند.
اینجا، کودکان هنر خود را با سرلوحه قراردادن اخلاق نیک، مزین می‌سازند و تنها موجی از صمیمت و رفاقت است که بین آنها شکل می‌گیرد.
این روح موسیقی ایران‌زمین است که هنر را با اخلاق می‌آراید و پریچهره‌ای از عشق را می‌افروزد تا شراره‌های سازندگی در دل نوجوانان شکل بگیرد تا نویدمان دهند که تا هستیم نام هنرمندان این سرزمین زنده خواهد ماند.
سجاده‌ای از مهر می‌گسترانم و در انبوه مواج تارها، نواها و آواها، نیایش عاشقانه را سجده می‌کنم.
به قول استاد میلاد کیایی، نوازنده فرهیخته سنتور که می‌گفت: «آیندگان خواهند فهمید و تاریخ قضاوت خواهد کرد که خدمات این بزرگان چقدر ارزشمند است و چه بزرگانی از دل همین جشنواره برخواهند خاست».
«جشنواره و جایزه همایون خرم» با همت «موسسه فرهنگی هنری راد نواندیش» و مدیریت عاشقانه «دکتر بردیا صدرنوری» و دبیری ناصر ایزدی و همچنین خانواده بزرگ استاد همایون خرم برگزار شد.
****************************************************************************
تصاویر اختتامیه «ششمین جشنواره و جایزه همایون خرم» را مشاهده می‌کنید:
چند سال است خبر های این جشنواره را می خوانم خیلی جشنواره خوبیه خدا قوت
خیلی هم متن زیبایی بود باز هم خدا قوت
زنده باد یاد استاد و افسوس بسیار
او رفت ولی صدای سازش جاودانه درکهکشان طنین انداز است
درود فراوان به شما خوبان و هنرمندان که با ارائه اين کار ماندگاربه ايران و ايرانی افتخار داديد۰