آیا مصرف مواد کافئین‌دار بر میزان استرس و اضطراب تاثیر دارد؟
پزشک متخصص اعصاب و روان بیمارستان اعصاب و روان استاد محرری گفت: ادامه مصرف مواد کافئین دار از عواملی مانند اثرات تقویتی آن، ژنتیک و نشانه‌های ترک و هنجار‌های اجتماعی تاثیر می‌پذیرد.
لیلا رازقیان افزود: کافئین به خوبی از دستگاه گوارش جذب می‌شود و ظرف مدت ۴۵ تا ۶۰ دقیقه به اوج غلظت خونی می‌رسد و نیمه عمر آن ۴ تا ۶ ساعت است که در افراد مختلف متفاوت است.
وی تصریح کرد: کافئین سبب افزایش تولید ادرار، ترشح اسید معده و افزایش متوسطی در فشار خون می‌شود.
پزشک متخصص اعصاب و روان بیمارستان اعصاب و روان استاد محرری ادامه داد: دوز کم کافئین موجب اثرات لذت بخش ذهنی نظیر احساس بهتر بودن، افزایش هوشیاری، انرژی، تمرکز، انگیزه و کاهش خستگی و خواب آلودگی می‌شود، اما دوز‌های بالا می‌تواند اثرات منفی ذهنی مانند اضطراب و عصبی بودن را ایجاد کند.
رازقیان با بیان اینکه بهتر است افراد مبتلا به اختلال‌های اضطرابی مصرف کافئین را محدود کنند، اظهارداشت: کافئین گاهی سبب بی خوابی نیز می‌شود.
وی اضافه کرد: علامت اصلی تَرک کافئین سَردرد است، نشانه‌های دیگر شامل خستگی، خواب آلودگی، اختلال خلق و خو، تحریک پذیری، افسردگی و مشکلات در تمرکز است و گاهی نشانه‌های شبیه آنفلوآنزا مانند تهوع و استفراغ و بدن درد را به همراه دارد.
این پزشک متخصص اعصاب و روان گفت: سَردرد ناشی از تَرک کافئین اغلب ضربان دار است و نزدیک به ۱۲ تا ۲۴ ساعت پس از آخرین مصرف آغاز و ۲ تا چهار روز بر طرف می‌شود.
رازقیان ادامه داد: مصرف کافئین در میانسالی به ویژه در مردان افزایش می‌یابد و افراد سیگاری بیش از دیگران تمایل به مصرف کافئین دارند.
بین مصرف کافئین و اختلال افسردگی، اضطراب و اختلال حواس ارتباط وجود دارد.
باید با احتیاط از کافئین در شرایطی مانند اختلال‌های اضطرابی، بی خوابی، بی اختیاری ادرار و بارداری استفاده شود.
در صورت وابستگی به کافئین بهتر است به روانپزشک یا روانشناس مراجعه تا با استفاده از روش‌های مختلف وابستگی را درمان کرد.
