گوجه فرنگی منبع اصلی لیکوپن، یک آنتی اکسیدان است که به میوه آن رنگی زنده می دهد.
لیکوپن همچنین حاوی ترکیبات گیاهی مختلف دیگری از جمله بتاکاروتن، ناریژنین و اسید کلروژنیک است.
بتا-کاتوتن رنگدانه ای به رنگ نارنجی قرمز است که به گیاهان رنگ می بخشد و به ویتامین A تبدیل می شود که برای داشتن پوست سالم و سیستم ایمنی بدن ما بسیار مفید است.
گوجه فرنگی همچنین سرشار از ویتامین هایی مانند ویتامینC، پتاسیم، فولات و ویتامین K است.
از آنجا که گوجه فرنگی سرشار از مواد مغذی است، طیف وسیعی از مزایا را برای کسانی که آنها را می خورند ارائه می دهد.
گوجه فرنگی منبع خوبی از ویتامین C است و می تواند به مبارزه با تشکیل رادیکال های آزاد کمک کند – که به عنوان عامل سرطان شناخته شده است.
مقادیر بالای بتاکاروتن همچنین به جلوگیری از پیشرفت تومور در سرطان پروستات کمک می کند.
همچنین گفته می شود که لیکوپن به جلوگیری از سرطان معده کمک می کند.
ویتامین های موجود در گوجه فرنگی علاوه بر کمک به جلوگیری از سرطان های خاص، به حفظ فشار خون سالم، حمایت از سلامت قلب، حمایت از حرکات طبیعی روده (یعنی جلوگیری از یبوست)، محافظت از چشم ها و ارتقاء سلامت چشم و کمک به تولید کلاژن برای داشتن پوست ، مو و ناخن سالم کمک می کند.
گوجه فرنگی منبع طبیعی خوبی برای فولات است که مصرف آن در زنان باردار برای محافظت در برابر نقص لوله عصبی در نوزاد مفید است.
حتما در هنگام خرید روشن ترین رنگ قرمز گوجه فرنگی را انتخاب کنید زیرا این نوع آنتی اکسیدان های بیشتری دارند.
پخت و پز گوجه فرنگی همچنین به آزادسازی لیکوپن کمک می کند و سرو کردن آنها با روغن زیتون به بدن کمک می کند تا راحت تر این ماده را جذب کند.
در حالی که گوجه فرنگی فواید زیادی دارد، خوردن بیش از حد آنها می تواند مشکلاتی ایجاد کند.
یکی از این موارد ریفلاکس اسید است.
گوجه فرنگی حاوی اسید مالیک و اسید سیتریک است و مصرف زیاد آنها می تواند معده را بیش از حد اسیدی کند و باعث سوختگی قلب یا ریفلاکس اسید شود.
بنابراین توصیه می شود کسانی که از استرس گوارشی رنج می برند یا به بیماری ریفلاکس معده به دستگاه گوارش مبتلا هستند، نباید گوجه فرنگی زیادی مصرف کنند.
مصرف زیاد گوجه فرنگی می توانند منجر به سنگ کلیه شود.
گوجه فرنگی سرشار از کلسیم و اگزالات است، که در صورت مصرف زیاد آن در بدن رسوب می شود و باعث شکل گیری سنگ کلیه می شود.
مصرف بیش از حد لیکوپن نیز می تواند منجر به لیکوپنودرمی و تغییر رنگ پوست شود.