تفاوت‌های پوست خشک و کم آب
افراد بسیاری طی ماه های سرد زمستان از خشک شدن پوست خود شکایت می کنند. اما بین پوست خشک و پوست کم آب یا دهیدراته تفاوت هایی وجود دارد و آگاهی از این که چه چیزی آنها را از هم متمایز می کند می تواند به رسیدگی بهتر به شرایط پوست کمک کند.
به گزارش "مدیکال دیلی"، در نگاه نخست، خشک و کم آب دو واژه برای تعریف چیزی مشابه به نظر می رسند. اما زمانی که موضوع مراقبت از پوست مطرح است، پوست خشک و پوست کم آب شرایطی متفاوت با دلایل زمینه ای متفاوت هستند. آنها موجب بروز علائم مختلفی می شوند، از این رو، به روش های درمان متفاوتی نیز نیاز دارند. برای یک فرد عادی، سردرگم شدن برای تشخیص این دو شرایط آسان است. برای کمک به پیشگیری از این شرایط در ادامه مقایسه ای بین این دو شرایط انجام شده است.
پوست خشک
پوست خشک بیشتر یک نوع پوست است تا این که یک شرایط یا بیماری پوستی باشد و هر فردی با آن مواجه نیست. از ویژگی های پوست خشک می توان به لایه خارجی سفت و زبر پوست و ظاهر پوسته پوسته به واسطه کمبود محتوای چربی اشاره کرد. زمانی که چربی طبیعی پوست که به نام سبوم شناخته می شود به میزان کافی وجود ندارد، پوست شادابی و درخشش خود را از دست می دهد.
این که دارای پوست خشک باشید الزاما به معنای دارا بودن پوست کم آب نیست. پوست های چرب و ترکیبی نیز می توانند دچار کم آبی شوند.
پوست خشک بین افراد مسن بسیار شایع است زیرا این اندام دیگر به میزان کافی چربی تولید نمی کند تا رطوبت خود را حفظ کند.
در موارد دیگر، خشکی پوست می تواند نشانه ای از شرایطی جدی‌تر مانند اگزما و سوریازیس باشد. افراد مبتلا به اگزما به طور معمول دارای پوستی خشک هستند که ظاهری پوسته پوسته دارد.
پوست کم آب
در مقابل، پوست کم آب یا دهیدراته به واسطه کمبود آب در پوست تعریف می شود. از این رو، پوست کم آب بیشتر یک شرایط پوستی است و یک نوع پوست محسوب نمی شود. همانند پوست خشک، به سادگی می توان به این شرایط نیز رسیدگی کرد.
از نظر ظاهر، پوست کم آب کدر و فاقد درخشندگی به نظر می رسد و برای افرادی با پوست تیره‌تر ممکن است ظاهری خاکستر مانند داشته باشد. پوست کم آب سفت و زمخت احساس می شود و می تواند خطوط و نشانه های پیری مانند چین و چروک های عمیق را هرچه بهتر نمایان سازد. کم آبی پوست می تواند برای هر فردی رخ داده و به یک گروه سنی خاص محدود نمی شود.
دلایل کم آبی پوست
خورشید
پرتوهای فرابنفش خورشید یکی از مواردی است که باید برای پیشگیری از کم آبی پوست مد نظر قرار داد. خورشید می تواند موجب کم آبی پوست شود. پرتوهای UVA عامل اصلی تاثیرگذار بر پوست است که می تواند روند پیری را تسریع کند، میزان اکسیدان ها در پوست را افزایش دهد، آن را کم آب کند و میزان رادیکال های آزاد در سلول ها که به پوست آسیب می رساند را افزایش دهد.
آب سخت، حمام داغ
آب سخت حاوی سنگ آهک است که می تواند به کاهش میزان آب موجود در پوست منجر شود. استحمام با آب داغ نیز یکی دیگر از مواردی است که می تواند به کم آبی پوست منجر شود.
افزایش سن
با افزایش سن، حفظ سطوح رطوبت در پوست نیز دشوارتر می شود. افزایش سن بدن را کم آب‌تر می کند و پوست نیز از این شرایط مستثنی نیست. تغییرات ساختاری مرتبط با روند پیری نیز موجب کم آبی بیشتر می شوند. زمانی که پوست کم آبی را تجربه می کند، ظاهری پیرتر نیز به خود می گیرد.
گرمایش و تهویه مطبوع
گرمایش و تهویه مطبوع می توانند به ایجاد دمای مناسب طی آب و هوای سرد یا گرم کمک کنند اما مواجهه بلند مدت می تواند تاثیر منفی بر پوست نیز داشته و موجب کم آبی آن شود.
درمان
برای پوست خشک، درمان می تواند به سادگی استفاده از محصولات حاوی روغن و مرطوب کننده باشد که در غیاب یا کمبود چربی طبیعی پوست به بهبود شرایط آن کمک می کنند.
برای پوست کم آب، کارشناسان محصولاتی حاوی مواد جاذب رطوبت مانند آنهایی که دارای اسید هیالورونیک یا گلیسیرین هستند را توصیه می کنند زیرا به آبرسانی به سلول های پوست کمک می کنند.
نوشیدن آب فراوان یکی دیگر از اقداماتی است که باید مد نظر قرار بگیرد.
از دیگر مواردی که می توانند به شادابی و درخشش پوست کمک کرده و از کم آبی آن پیشگیری کنند می توان به مصرف یک رژیم غذایی سالم، استفاده از محصولات ضد آفتاب، پرهیز از الکل و پرهیز از سیگار اشاره کرد.
