پوتین عالیجناب خاکستری روسیه را برکنار کرد
استراتژیست مرموز روسیه، به "کاردینال خاکستری" هم شهرت داشت که دلیلش نفوذ پشت پرده او بر ولادیمیر پوتین بود.
از او به عنوان مشاوری یاد می‌شود که به آقای پوتین برای تحکیم قدرتش در سیاست روسیه کمک کرد.
آقای سارکوف مسئول سیاست روسیه در قبال اوکراین بود اما اخیرا از حجم مسئولیت‌های او در این زمینه کاسته شد.
دمیتری کوزاک، سیاستمدار کهنه‌کار روسیه و یکی از متحدان آقای پوتین، اوائل ماه جاری مسئول تدوین سیاست روسیه در قبال اوکراین شد.
هنوز مشخص نیست آیا آقای سارکوف، مسئولیت جدیدی می‌گیرد یا نه.
بیانیه ریاست‌جمهوری روسیه هیچ اشاره‌ای به دلیل برکناری آقای سارکوف نمی‌کند.
زمانی که سارکوف در اوج قدرتش بود، هیچ چیزی در سیاست روسیه بدون این که دست ولادیسلاو سارکوف به گونه‌ای در پشت صحنه شناسایی شود، اتفاق نمی‌افتاد.
او احزاب سیاسی را در مجلس و گروه‌های جوانان طرفدار پوتین در خیابان‌ها را تحت کنترل داشت. او از هنرمندانی که مخالف سیاست‌های کاخ کرملین بودند، حمایت می‌کرد و بسیاری به این شک داشتند که او احزاب سیاسی مخالف را هم کنترل می‌کرد.
سارکوف با شهرتی آمیخته از فضل و طبعی تند، از مفاهیم و منابع فرهنگی گسترده از نظریه رسانه‌ای غربی تا شعر بیت و گنگستا رپ استفاده می‌کرد در حالی که همزمان قدرت را در دست خود و رئیس متمرکز می‌کرد.
اولین نشانه‌های افول قدرت او به تظاهرات گسترده علیه حکومت آقای پوتین در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ بر می‌گردد.
فضایی از قدرت مطلقه در او ایجاد شده بود چنان بود که ناتوانی در کنترل خیابان‌ها به نظر بسیاری شبیه به شکست یا بدتر از آن بود یعنی خیانت.
هنگامی که او دوباره به عنوان مردی که جنگ روسیه را در شرق اوکراین به طور مؤثر اداره می‌کرد ظاهر شد، کسانی که او را می شناختند، مردی بی‌قرار با قدرت و اختیارات تقلیل یافته را دیدند. یک دوست سابقش، او را مردی در قفس طلایی توصیف کرد به این معنی که او با وجود داشتن موقعیتی ممتاز، دیگر قدرت و نفوذ لازم را ندارد. حالا این قفس طلایی و موقعیت ممتاز هم از بین رفته است.
اما این اولین باری نیست که آقای سارکوف برکنار شده و احتمالا آخرین بار هم نخواهد بود.
ولادیسلاو سارکوف کیست؟
آقای سارکوف در ابتدا معاون رئیس دفتر کرملین بود. او بر احزاب سیاسی در پارلمان نظارت داشت و مسئول کمپین‌های انتخاباتی بود که منجر به پیروزی آقای پوتین در انتخابات شد.
از سال ۲۰۱۱ که معاون نخست‌وزیر شد، افول سیاسی او آغاز شد.
در سال ۲۰۱۳ او مسئول نظارت بر روابط روسیه با اوکراین و سایر کشورهای شوروی سابق شد.
