کد خبر: ۶۴۵۱۸۰
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار : ۱۷ فروردين ۱۳۹۹ - ۰۲:۲۵

درباره خواص آویشن بیشتر بدانید

یک عضو هیات علمی مرکز تحقیقات، منابع طبیعی و کشاورزی لرستان گفت: ‌ آویشن دارای ترکیب‌هایی از جمله تیمول و کارواکرول است.
آفتاب‌‌نیوز :

دکتر کریم خادمی اظهار کرد: ترکیب‌های اصلی شیمیایی موجود در اسانس آویشن‌ها تیمول و کارواکرول است.

وی ادامه داد: از این رو آویشن به علت داشتن این دو ترکیب از گیاهان دارویی باارزش و پرمصرف در صنایع دارویی وغذایی است.

خادمی افزود: آویشن‌ها به علت داشتن عطر و همچنین خواص دارویی در همه جای دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند به طوری که ارزش تجاری گونه‌های تیموس به دلیل اسانس‌های روغنی، اولئورزین‌ها و تاج پوشش، طول برگ و عرض برگ هستند.

این عضو هیات علمی مرکز تحقیقات، منابع طبیعی و کشاورزی لرستان‌ افزود: زمان برداشت آویشن ابلق تأثیر معنی‌داری بر میزان وزن‌تر و خشکپیکر رویشی آویشن ابلق دارد، به طوری که بالاترین وزن تازه و وزن خشک پیکر رویشی از مرحله گلدهی کامل و مرحله تشکیل میوه بدست می‌آید.

وی درباره اثر ارتفاع از سطح دریا و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک بر مواد مؤثره یک گونه از گیاه آویشن در رویشگاه‌های طبیعی لرستان گفت: با افزایش ارتفاع از سطح دریا درصد ترکیب‌هایی مانند کارواکرول و تیمول در اسانس آویشن افزایش معنی داری خواهد داشت.

خادمی اضافه کرد: همچنین برخی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک رویشگاه‌های مورد بررسی با ترکیب‌های موجود اسانس همبستگی معنی‌داری دارند.

 چه کسانی نباید آویشن بخورند؟

نتایج پژوهش‌های متعدد نشان داده است که استفاده از گیاه آویشن به همراه مواد طبیعی دیگر برای مقابله با مشکلات و بیماری‌های تنفسی موثر است. البته منظور از این حرف، اقدام به خوددرمانی نیست. شما در هر حال نیاز به نظر یک پزشک متخصص دارید.

هم اکنون پژوهشی روی بیش از هفت هزار بیمار مبتلا به برونشیت در حال انجام است و محققان تاثیر شربت آویشن و ریشه‌ی پامچال یا پریمولا را روی این افراد بررسی می‌کنند.

نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که این شربت کمابیش به اندازه‌ی دو داروی ان-آستیل سیستئین* Acetylcysteine و آمبروکسول* Ambroxol در روان کردن ترشحات برونشیت موثر است.

* ان - آستیل سیستئین Acetylcysteine: یک داروی خلط آور است که به شکل قرص و قرص جوشان مصرف می‌شود.

* آمبروکسل Ambroxol: دارو‌های مهار کننده سرفه، خلط آورها، نرم کننده‌های مخاط و ضد احتقان بینی است.

نتایج بررسی‌های دیگر نیز نشان داده است که شربت تهیه شده از عصاره‌ی آویشن و عصاره برگ گیاه پیچک نیز تاثیر زیادی در تسکین سرفه دارد.

از مهم‌ترین استفاده‌های آویشن در بیماری‌های دستگاه تنفسی است. آویشن درختچه‌ای کوتاه و پر شاخه است. شاخه‌های علفی آن پوشیده از برگ‌هایی در قسمت فوقانی ساقه است. آویشن می‌تواند در درمان اختلالات قاعدگی و تسکین درد‌های عادت ماهانه موثر باشد. آویشن عامل تصفیه کننده خوبی بوده و در درمان بی خوابی و امراض سوء هاضمه هاضمه مفید است.

یکی از شناخته شده‌ترین گیاهان دارویی از تیره نعناع است. آویشن Thymus vulgaris گیاهی است علفی، دارای ریشه مستقیم، کم و بیش چوبی وبا انشعابات فراوانی می­باشد. شاخه‌ها زیاد و چوبی که به ارتفاع ۳۰ سانتی متر می­رسد. ساقه‌های آویشن چهار گوش، قهوه‌ای متمایل به سبز تا قهوه‌ای متمایل به ارغوانی، و پوشیده از کرک است. برگ‌ها کوچک، باریک و کشیده به رنگ سبز متمایل به خاکستری و پوشیده از کرک با کناره‌های برگشته بوده و به صورت متقابل، بر روی ساقه قرار دارند. این برگ‌ها بوی بسیار نافذی دارند و دارای دم برگ‌های کوچکی نیز می‌باشند گل‌ها کوچک، گلی رنگ و یا سفید و به صورت مجتمع در انتهای ساقه قرارگرفته‌اند و در اواخر خرداد و اوایل تیر ظاهر می‌شود.

ترکیبات شیمیایی گیاه آویشن

مهمترین ترکیب گیاه، اسانس آن است که به میزان ۱ تا ۵/۲ درصد در برگ‌های آن وجود دارد. مهم‌ترین اجزاء اسانس شامل تیمول و کارواکرول که به ترتیب از ۷۰ – ۳۰ درصد اسانس و ۳۰ – ۱۵ درصد اسانس را تشکیل می‌دهند. ترکیبات دیگر شامل لینالول، گاما ترپینن، پارا سا یمن، تیمن و آلفا پی نن هستند. شاخه گلدار و برگدار این گیاه دارای تانن می­باشد. این ترکیبات و درصد آن‌ها به شرایط محل کشت، زمان برداشت و سایر شرایط جغرافیایی، بستگی دارند.

خواص درمانی آویشن

- آویشن مقوی معده و اعصاب است و به علت عطر و طعم مطبوعی که دارد یک داروی اشتها آور و هاضم غذاست و مانع ترش شدن غذا در معده می‌شود.

- آویشن داروی ضد تشنج است و تعداد زیادی از بیماری‌های مختلف که ظاهرا هیچ گونه شباهتی با یکدیگر ندارند و همه آن‌ها به علت تشنج رگ‌ها و ماهیچه‌های صاف و مجاری داخلی بدن بروز می‌کنند را معالجه می‌کند.

- آویشن گاز‌های روده را جذب کرده و از بین برده و در درمان نفخ معده و روده‌ها مؤثر است.

- آویشن گردش خون را تحریک و جریان آنرا منظم می‌کند.

- آویشن هوش و قوه ادراک را زیاد می‌کند.

- آویشن اعمال اعضای جنسی را در بدن تحریک و تقویت می‌کند.

- آویشن در درمان بیماری‌های ریوی، زکام، برونشیت، آسم، سیاه سرفه و آنژین مفید بوده و خلط آور خوبی است.

آویشن برای چه کسانی خطرناک است؟

تاکنون در مورد عارضه‌ی جانبی ناشی از مصرف مقادیر خوراکی آویشن یا فرآورده‌های وابسته، گزارشی داده نشده است، ولی ممکن است در موارد معدودی، درد‌های شکمی را ایجاد نماید و یا باعث گرفتگی موقتی گردد. از عوارض جانبی این گیاه حالت تهوع، استفراغ، سردرد، گیجی و تشنج می­باشد. التهاب پوست در اثر تماس آویشن نیز گزارش شده است.

در خوردن آویشن نباید زیاده‌روی کرد، زیرا باعث بروز آلبومین درادرار می‌شود. همچنین مصرف آویشن برای زنان حامله و باردار توصیه نمی‌شود. مقدار مصرف عادی آن برای افراد بالای یک سال، ۶- ۳ گرم برگ خشک، در یک نوبت و روزی ۳- ۱ مرتبه تکرار این مقدار می‌باشد. افراد کم‌تر از یک سال، ۱- ۵/۰ گرم از گیاه یا معادل آن از فرآورده‌های آویشن را روزی چند مرتبه می‌توانند مصرف کنند. هم چنین، میزان مصرف تنتور آن، ۴۰ قطره تا سه بار در روز از این مقدار برای بزرگسالان و تا یک ششم این مقدار، برای افراد زیر یک سال، مناسب است. مصرف شربت‌های مختلف، بر حسب دستور کارخانه‌ی سازنده می‌باشد. از مصرف روغن فرار آویشن به صورت خوراکی باید خودداری کرد و آن را فقط به صورت استعمال خارجی به کار برد.

بیمارانی که دارای بیماری پوستی، بیماری عفونی، مشکلات قلبی هستند، در استفاده از آویشن در حمام باید احتیاط نمایند.

منبع: ایسنا و سلامت نیوز

بازدید از صفحه اول
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره
عضویت در خبرنامه
انتشار یافته: ۱
ناشناس
|
United States of America
|
۱۴:۳۰ - ۱۳۹۹/۰۱/۱۷
0
0
پس خواصش چی شد
نظر شما
پرطرفدار ترین عناوین