درباره ارتباط منگنز و مشکلات قند خون!
دیابت به عنوان یک مشکل سلامت جدی شناخته می شود که روند ابتلا به آن رو به افزایش است و به نسبت های اپیدمی نزدیک می شود. به عنوان مثال، آمار موسسه تحقیقات دیابت آمریکا نشان می دهد که 24.2 میلیون نفر یا 10.5 درصد جمعیت این کشور به دیابت مبتلا هستند.
به گزارش "ایزی هلث اپشنز"، بنابر گزارش انجمن دیابت آمریکا، 14.3 میلیون نفر از افراد مبتلا به دیابت در این کشور بیش از 65 سال سن دارند.
دیابت می تواند بسیاری از بخش های بدن را تحت تاثیر قرار دهد و با عوارض جدی از جمله بیماری قلبی، سکته مغزی، نابینایی، نارسایی کلیوی، و قطع عضو نیز مرتبط است.
ورزش و رژیم غذایی دو سلاح اصلی ما برای پیشگیری از ابتلا به دیابت محسوب می شوند.
اما در کنار پرهیز از شکر و غذاهای فرآوری شده و دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم دقیقا چه چیزی باید مصرف کنیم تا احتمال ابتلا به دیابت کاهش یابد؟
یک ماده معدنی وجود دارد که شاید تبلیغات زیادی درباره آن وجود نداشته باشد اما ممکن است عاملی کلیدی در پیشگیری از ابتلا به دیابت باشد.
منگنز برای تنظیم قند خون
منگنز یک ماده معدنی کمیاب ضروری است به این معنی که بدن انسان به مقادیر کم از آن نیاز دارد اما بدون این ماده مغذی بدن دچار مشکل می شود.
برای درک بهتر باید به این نکته اشاره داشت که آهن نیز یک ماده معدنی کمیاب ضروری است و می دانیم که کمبود آن به کم خونی منجر می شود.
بیشتر میزان منگنز در پانکراس متمرکز شده است و در تولید انسولین نقش دارد.
فردی که کمبود منگنز دارد دچار اختلال در تحمل گلوکز خواهد شد. به بیان دیگر، گلوکز خون وی بیش از سطوح عادی افزایش می یابد اما نه به اندازه ای زیاد که برای تشخیص سریع دیابت کافی باشد.
پیوند کمبود منگنز با خطر دیابت
بنابر مطالعه ای که اخیرا در نشریه Diabetes Care منتشر شد، مصرف منگنز بیشتر با خطر کمتر دیابت ابتلا به نوع 2 بین زنان یائسه مرتبط بوده است.
در این مطالعه شرایط 84,285 زن یائسه مورد بررسی قرار گرفت. ارتباط بین منگنز و خطر دیابت نوع 2 در این افراد ارزیابی شد و پژوهشگران دریافتند خطر ابتلا به دیابت در افرادی که منگنز بیشتری مصرف می کردند 30 درصد کمتر بود.
پژوهش های پیشین نیز از این نتایج پشتیبانی می کنند.
مطالعه ای در سال 2014 که در کره جنوبی انجام شد، ارتباط بین سطوح مصرف منگنز و کاهش خطر ابتلا به دیابت را نشان داد.
در این مطالعه سطوح منگنز خون 3,996 شرکت کننده اندازه گیری شد و این افراد از نظر ابتلا به دیابت و چهار بیماری مزمن دیگر مورد ارزیابی قرار گرفتند.
پژوهشگران دریافتند که سطوح منگنز خون در افراد مبتلا به دیابت به میزان قابل توجهی پایین است. این به پژوهشگران نشان داد که منگنز می تواند در حفظ سطح پایدار گلوکز نقش داشته باشد.
فواید دیگر منگنز برای بدن انسان
دریافت منگنز به میزان کافی از رژیم غذایی افزون بر کاهش خطر ابتلا به دیابت می تواند فواید سلامت دیگری را نیز ارائه کند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- منگنز برای قدرت و استحکام استخوان ها و پیشگیری از پوکی استخوان و شکستگی های استخوان ضروری است.
- منگنز یک گشادکننده رگ های خونی است، از این رو، به پیشگیری از سکته مغزی کمک می کند.
- منگنز در گوارش پروتئین ها و اسیدهای آمینه نقش دارد.
- منگنز در تولید تیروکسین، هورمونی که عملکرد عادی تیروئید را حفظ می کند، نقش دارد.
اما به چه میزان منگنز برای بهره‌مندی از فواید سلامت آن نیاز داریم؟
مقدار مصرف توصیه شده روزانه منگنز برای مردان بزرگسال 2.3 میلی گرم و برای زنان بزرگسال 1.8 میلی گرم است. مصرف مقادیر بیش از 11 میلی گرم در روز می تواند منگنز را به یک ماده سمی تبدیل کند. از این رو، نباید در مصرف مکمل های منگنز زیاده‌روی کرد و باید به میزان مصرف توصیه شده توسط پزشک توجه داشته باشید.
از جمله منابع غذایی خوب برای منگنز می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- مغزدانه ها، به ویژه بادام و گردوی آمریکایی
- لوبیاها و حبوبات مانند لوبیا لیما و لوبیا چیتی
- جو دوسر و غلات صبحانه سبوس‌دار
- نان گندم کامل
- برنج قهوه ای
- اسفناج
- آناناس
- شکلات تلخ
- صدف سیاه
- سیب زمینی شیرین
همچنین، منگنز بخشی از آنزیم آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، یکی از مهم‌ترین آنتی اکسیدان های موجود در بدن انسان است. این آنزیم از طریق مبارزه با رادیکال های آزاد به پیشگری از ابتلا به بیماری کمک می کند.
از این رو، مصرف خوراکی های سرشار از منگنز نه تنها می تواند خطر ابتلا به دیابت را کاهش می دهد، بلکه می تواند به تقویت سیستم ایمنی بدن شما نیز کمک کند. این همان چیزی است که در حال حاضر و با دنیاگیری بیماری کووید-19 به آن نیاز داریم.
