تلاش سازمان مجاهدین برای جذب مهندس بازرگان و شجریان
مسعود خدابنده، از اعضای جداشده سازمان مجاهدین، در گفت‌وگویی، بخشی از خاطرات و یادمانده‌های خود را روایت کرده است. او که با نام مستعار «رسول» در سازمان حضور داشت، عضو شورای ملی مقاومت، مسئول مستقیم تیم حفاظت استقرار و تردد مسعود و مریم رجوی و فرمانده «ارتش آزادی‌بخش» بود. ناگفته‌های او از پشت‌پرده این سازمان، ارتباط منافقین با سیا و موساد و سرویس‌های اطلاعاتی سعودی مطالب جدیدی است که او در این گفتگو به آن پرداخته.
به گزارش «پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی»، مسعود خدابنده درباره رفتار سازمان با اعضای آزادشده از زندان گفت: «سازمان اساسا زندانی آزادشده را قبول ندارد. زندانی آزادشده، طبعا تمام بافته‌های سازمان درمورد زندان‌های ایران را پنبه کرده است. دلیل عدم اعتمادش به زندانی آزادشده این است که قرار نیست زندانی آزاد شود. قرار نبود اصلا زندانی شود. قرار است که سیانور بخورد، شهید شود، برود در بانک خون آقا و خانم رجوی. در قوانین سازمان رجوی، زندانی‌شدن و بعد هم آزادشدن عین نقض دستور است».
خدابنده اضافه کرد: «از نظر مرکزیت سازمان، چشم و گوش کسی که زندان رفته باشد بازتر از آن است که بشود به او اعتماد کرد. به اعتقاد سازمان، نفر زندان‌رفته و نفر عملیات‌رفته دیگر در خانه جایی ندارد و باید در فاصله استفاده شود تا شهید شود و در لیست واردش کنیم».
در بخش دیگری از این گفتگو، خدابنده به تبیین کارکرد‌های امروز سازمان برای غربی‌ها و به‌ویژه فعالیت‌های مجازی آن‌ها می‌پردازد و معتقد است: «سازمان نظامی- تروریستی صدام و مسعود به سازمان امنیتی- تبلیغاتی ترکی الفیصل و مریم تبدیل شده است. کسانی هم که دیروز با سلاح می‌رفتند در خیابان‌های شهر‌های ایران بقال و بزاز ترور می‌کردند یا بمب در سطل زباله می‌گذاشتند، امروز در سنین کهولت پشت کامپیوتر می‌نشینند و از صبح تا شب کلیک می‌کنند».
این عضو جداشده سازمان افزود: «یکی از این شگرد‌ها که اخیرا لو رفته، حساب‌های مجازی حشمت علوی؛ از توییتر و فیس‌بوک گرفته تا مقاله‌نویسی برای شبکه العربیه عربستان سعودی و نشریات اسرائیلی است. برخی مطبوعات غربی و تعدادی از خبرنگاران تحقیقی شواهد و مدارکش را بیرون داده‌اند که همه آن‌ها سرنخ را عملا در همین کمپ مجاهدین در آلبانی یافته‌اند. جالب است که هم رئیس‌جمهور آمریکا و هم وزیر خارجه آمریکا بار‌ها با اشاره به نوشته‌های این فرد (که اصلا وجود خارجی ندارد) مدعی دلیل و مدرک علیه ایران شده‌اند. مثلا شبکه دو، سه هزارنفره حساب‌های توییتری سازمان توییتی از حشمت علوی را پخش می‌کند که مثلا پنج هزار نفر در ایران الان توی خیابان کشته شدند. مایک پمپئو می‌آید کنفرانس مطبوعاتی می‌گذارد که اخبار نشان می‌دهد حکومت ایران همین الان پنج هزار نفر را کشت و صدایش را درنمی‌آورد».
خدابنده گفت: «اسم مستعار حشمت علوی درحال‌حاضر در غرب هم آن‌قدر لو رفته که گاهی به‌عنوان شوخی یا گاهی به‌عنوان ناسزا در جنگ‌وجدل‌های آنلاین استفاده می‌شود».
مسعود خدابنده با اشاره به افرادی که منافقین برای جذب آن‌ها به سازمان تلاش می‌کردند، گفت: «سازمان مجاهدین خلق اغلب سراغ کسانی می‌رفت... مثلا آقای منتظری، آقای بنی‌صدر و... یادم هست سازمان مجاهدین خلق مدتی به دنبال شجریان بود تا او را جذب کند که بالاخره به زبان آمد و علنی علیه‌شان حرف زد که بگذارند و بروند. باز یادم هست که مدتی به دنبال خدابیامرز مهندس بازرگان بودند. یک‌بار هم که او برای معالجه از ایران خارج شده بود که به‌شدت دنبالش بودند که به ما بپیوند و برنگرد و ... یادم هست جمله معروف مهدی بازرگان را که گفته بود به رجوی بگویید: من هم زنم را دوست دارم و هم خانهام. (اشاره به ازدواج رجوی با همسر سابق ابریشمچی و اشاره به انقلاب ایدئولوژیک درونی سازمان و ایضا قرارگرفتن در کنار دشمنان کشور)».
خدابنده در پایان در پاسخ به سؤالی درباره تقیدات و پایبندی‌های مذهبی و دینی در سازمان به موارد قابل‌تأملی اشاره کرد: «می‌دانید که مسعود رجوی و مریم عضدانلو هیچ‌وقت به صورت رسمی ازدواج نکردند. طلاق مریم عضدانلو از مهدی ابریشمچی هم رسمی و شرعی نبود. البته باز من به‌خاطر کارم (حفاظت) به خاطر دارم که مریم قبل از ازدواج با مسعود از وی حامله بود و برخی هم فهمیده بودند. انتقال مریم به بیمارستان برای کورتاژ توسط برادرِ مسعود رجوی (صالح رجوی) انجام شد و من هم حفاظت را برعهده داشتم».
خدابنده اظهار کرد: «اعتقادی جز به رهبری مسعود و مریم رجوی در فرقه رجوی حرام و حتی قابل تنبیه است. اسلامِ مجاهدین خلق با اسلام‌های دیگر کاملا مجزاست. در اسلام رجوی دزدی از مادر به نفع رهبری ثواب دارد. قتل برادر به‌خاطر منافع سازمان واجب عینی است. قدم‌زدن در پارک اگر در جهت منافع مریم رجوی نباشد گناه کبیره است و... در این دستگاه شعائر معنی‌اش عوض می‌شود. نماز و روزه شعائر نیست. شعائر می‌شود: دفاع از منافع رهبری سازمان».
