پنج روایت از شب قدر
در نوشتاری به قلم محسن غرویان آمده است: نکته اول: شب قدر همان‌طور که از اسمش پیداست شب تقدیر و سرنوشت است. این تقدیر و سرنوشت به اراده خود انسان رقم می‌خورد و جبری نیست.
تقدیر و سرنوشت ما یک امر اختیاری است و نقشه آینده زندگی با انتخاب خود ما صورت می‌گیرد.
در این شب قدر در حقیقت ما باید تصمیم بگیریم آینده خود را چگونه رقم زنیم و چه سبک زندگی‌ای برای خودمان انتخاب کنیم.
نکته دوم: انتخاب ما بر اساس معرفت و شناخت ما انجام می‌شود، این که چه شناختی از عالم و انسان یا چه شناختی از جهان و موجودات دیگر داریم.
دایره معرفت و شناخت ما هر چه وسیع‌تر و عمیق‌تر باشد معرفت ما کامل‌تر است و براساس این معرفت و شناخت در جهان‌شناسی و انسانشناسی و در مبدا و معادشناسی انتخاب و تصمیم ما واقع‌بینانه‌تر و همه‌سونگر خواهد بود. در شب قدر باید با معرفت، شناخت، جهان‌بینی، انسانشناسی و هستی‌شناسی وسیع حضور و قلب‌مان و ذهن‌مان را برای یک تصمیم‌گیری سرنوشت‌ساز و مهم و انتخاب سبک زندگی آماده کنیم.
بنابراین نکته دوم در شب قدر معرفت و آگاهی ماست که باید آن را کسب کنیم و از خدا بخواهیم بر شناخت و معرفت ما افزوده شود.
نکته سوم: در شب قدر این است که برای همه انسان‌ها خیر بخواهیم و سعادت و خوشبختی را برای همه انسان‌ها از خداوند طلب کنیم. اگر ما برای همه انسان‌ها دعا کنیم دعای خود ما هم مستجاب می‌شود. در روایات داریم که دعا باید جمعی و گروهی باشد؛ به این معنا که برای همه انسان‌ها خیر بخواهیم زیرا خیر ما هم وابسته به خیر دیگران است. زندگی ما وابسته به نوع زندگی دیگران است بنابراین نمی‌شود ما با طلب شر برای دیگران از خدا برای خودمان خیر بخواهیم و این محال است.
نکته چهارم: در شب قدر این است که همه ما در واقع زیر پرچم کتاب آسمانی قرآن مراسم احیا برگزار کنیم.
این بدان معناست که ما در پرتو قرآن باید برای همه انسان‌ها، جامعه و ملت راه سعادت و خیر را طلب کنیم و به قرآن پناه ببریم و با الهام از آموزه‌های قرآنی بتوانیم جامعه و زندگی قرآنی داشته و به آرامش برسیم. الا بِذِکْرِ‌الله تطْمئِنُّ الْقُلُوبُ.
نکته پنجم: این که در این دوران که بیماری کرونا مصیبت‌های بزرگی برای همه دنیا فراهم کرده باید با راه‌حل‌های عقلانی و انسانی و مقبول مشکلات به وجود آمده را حل کنیم، در این زمان ما باید با رعایت قوانین و مقررات بهداشت و سلامت سعی کنیم آسیب‌ها را هر چه کمتر کنیم.
این‌گونه نیست که ارتباط با خدا فقط در جمع و تشکیل جلسات جمعی ممکن باشد بلکه انسان در تنهایی بهتر می‌تواند با خدا ارتباط قلبی داشته باشد. بنابراین اگر در خانه و تنها هم هستیم می‌توانیم با قلب شکسته آن آرامش لازم را در شب‌های قدر پیدا و ارتباط با خدا برقرار کرده و آن سکون قلبی را در پرتو دعا و قرآن برای خود تحصیل کنیم و برای دیگران هم بخواهیم.
امیدوارم که این روحیه همدلی و محبت و عاطفه همگانی در جامعه ما بیشتر شود.
