غلام پیروانی از آن شخصیتهای جذاب فوتبال ماست. از آنها که وقتی ویدئوی مصاحبههای قدیمیاش را میبینیم کلی ذوق میکنیم. پیروانی کلاً شخصیت جالبی دارد. مثلاً یکی از چیزهای جالب زندگیاش این است که هنوز موبایل قدیمی نوکیا را دستش میگیرد، از آنها که نسلشان منقرض شده. وقتی از آقاغلام در این باره میپرسیم میگوید: «بله، من هنوز گوشی نوکیا دستم میگیرم. البته از این گوشیهای اسمارت و جدید هم دارم. در خانه میگذارم. میدهم دست بچهها. ولی خودم دست نمیگیرم. میخواهم از گناه و مکافات دور باشم.»
ولی آیا این گوشیها باعث گناه میشود؟ شاغلام یک تشری میزند و جواب میدهد: «بله. فکر کردید چون بلد نیستم از آن گوشیها دستم نمیگیرم؟ نه آقا. کاری ندارد که. شما برو تو واتساپ و تلگرام. ببین مردم چه چیزهایی میگویند، چه گناههایی میکنند! بیکارم به این شبکهها بروم؟ فضا فضای بدی شده. به همین خاطر، من از این گوشیها دستم نمیگیرم.»
از پیروانی درباره قرارداد نجومی ویلموتس و شکایت او از فدراسیون میپرسیم، آهی میکشد و میگوید: «به قرآن محمد پول بیتالمال حرام شد. آدم جگرش کباب میشود از دست کارهایی که آقایان کردند، ولی هر وقت ماهی را از آب بگیری تازه است. هنوز میشود اشتباهات را درست کرد. امیدوارم شکایت این مربی به جایی نرسد. در فوتبال ما همه به جای حمایت از خارجیهایی که قرارداد اینطوری میبندند، به مربیان و بازیکنان جوان خودمان اعتماد کنند.»
آقاغلام درباره دعوای افشین برادرش و قلعهنویی و در پاسخ به این سؤال که آیا امیر با شما تماس گرفت؟ توضیح میدهد: «نه، امیر با من تماس نگرفت ولی این اتفاقها جالب نیست. امیدوارم ادامه نداشته باشد. من به افشین همیشه میگویم حواست باشد. سعی کن با همه دوست باشی. قسم خورد که شروعکننده آنها بودند و او فقط جواب داد. من هم قضاوت نمیکنم ولی داداشم را ول نمیکنم طرف دیگری را بگیرم، اما اگر افشین هم کار اشتباهی کرده باشد، میگویم.»
اون روز که مردم همه حالشون خوب بود این ناخوش احوال بود الان که همه ناخوش شدن
آدمی آنزمان که توانست توانایی انجام هر کاری را داشته باشد اما نه هرگز بخواهد و نه هرگز گناه کند (چون حقیقتا از خشم پروردگارش می ترسد و به پاداش او امیدوار است)، چنین آدمی شریف است و برازنده نام انسان، همان انسانی که خداوند متعال در باره آفریدنش به فرشتگانش فخر میکند.
گرچه تصورش برای آدمهای کوچک سخت و نشدنی است!! اما بدانید و یقین بدانید که هستند انسانهای شریف و والایی که با وجود داشتن دسترسی به اینترنت، ماهواره و ... همواره با اراده و همت والای خودشان از برنامه های ناصواب و گناه آلود آن پرهیز میکنند و همه توجهشان استفاده از برنامه های مترقی و پیشرفت های اجتماعی و ... برای رسیدن هر چه بیشتر به رشد و کمال است.