این باران شهاب سنگ، که بارش شهابی «بَرساوُشی» خوانده می شود، یکی از مهمترین بارشهای شهابی سالیانه است. این بارش شهابی از توده ذرات برجایمانده از دنبالهدار «سوئیفتتاتل» به وجود میآید و معمولاً از ۱۷ ژوئیه تا ۲۴ اوت فعال است که بازه زمانی بلندی برای بارش شهابی بهشمار میآید.
زمانی که این شهاب سنگ ها به اتمسفر فوقانی زمین برخورد می کنند، حرارت ناشی از این برخورد به مدت چند ثانیه دنباله ای گرم و نورانی به جای می گذارد که به وسیله چشم غیرمسلح نیز قابل مشاهده است.
پیش بینی می شود اوج بارش شهاب سنگی امسال در ۱۱ و ۱۲ اوت ( ۲۰ و۲۱ مرداد) رخ میدهد. به این معنی که بیشترین شهاب سنگ را میتوان در ارتفاعات و نزدیک به قلهها تماشا کرد.
دانشمندان برآورد می کنند در بارش شهابی امسال درهر ساعت حدودا ۱۰۰ شهابسنگ در آسمان دیده شوند. در این زمان کره ماه به شکل نیمه در آسمان مشخص خواهد بود و هر چند نور حاصل از آن مانع از مشاهده شماری از شهاب سنگها می شود، با این حال بخش اعظم آنها با چشم قابل مشاهده خواهند بود.
چگونه بارش شهابی را تماشا کنیم؟
برای تماشای این پدیده نیازی به تلسکوپ و دوربین ندارید. بهترین زمان برای تماشای بارش شهابی ساعت ۱۱ شب به بعد است. شهاب سنگ هایی که نور ضعیف تری دارند در بیرون از شهرها و در فقدان نور لامپ ها قابل رویت خواهند بود.
بهترین جهت تماشا، انتخاب قسمت تاریک تر آسمان و شاید نگاه مسقیم به بالای سرتان است.
از نورهای شدید نزدیک خود دور شوید، اگر فضا و مکان اجازه داد دراز بکشید، به آسمان خیره شوید و اجازه دهید تا چشمانتان بمدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه به تاریکی عادت کند.
اگر به عکاسی دیجیتال از اجرام آسمانی هم علاقمندید، فرصت را غنیمت شمارید. بر دوربین عکاسی خود لنز واید را سوار و آن را بر روی سه پایه ای قرار دهید. در تنظیم حساسیت دوربین به نور، ISO مربوط به عکاسی در تاریکی را انتخاب کنید و شاتر را به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه و در جاهای تاریکتر بیشتر از این زمان نگه دارید. با کمی شانس شاید بتوانید یک یا دو شهاب سنگ را به تصویر بکشید.