جریمه ای نه چندان در خور خسارت
آفتاب‌‌نیوز : 
واحدهایی که از انجام این امر خودداری کنند و فعالیت های آنها مغایر با سلامت محیط طبیعی باشد جریمه متناسب با خسارت وارده اخذ و به درآمد عمومی واریز می شود تا در قالب لوایح بودجه سنواتی اجرای طرح های سالم سازی محیط زیست هزینه شود. اما آئین نامه این بند مشتمل بر مبلغ و چگونگی اخذ جرائم و نحوه هزینه آن به پیشنهاد سازمان حفاظت محیط زیست به تصویب هیأت وزیران می رسد.
موارد قانونی فوق به وضوح عملکرد اجرایی صاحبان صنایع برای حفظ محیط زیست و همچنین سازمان محیط زیست را برای ملزم کردن صنایع تولیدی در کشور به رعایت این اصول حفاظتی بیان می کند.
پیرو همین قوانین بود که اخیرا سازمان محیط زیست، پالایشگاه نفت تهران را به علت آلودگی منابع آب های زیرزمینی جنوب تهران 20 میلیون دلار جریمه نقدی کرد. سپس نیز اعلام کرد اگر پالایشگاه نفت تهران برای رفع آلودگی های آب های زیرزمینی در این منطقه تلاش کند جرائم نقدی آنها بخشیده خواهد شد.
البته که اقدام سازمان طبق آنچه در بند (ج) ماده 104 قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوی اسلامی ایران مبتنی بر اخذ جریمه از واحدهای تولیدی صنعتی کاملا بجا و منطقی بود. اما شاید مهمترین بخش این قانون به فراموشی سپرده شد. این بخش به خوبی بر جریمه متناسب با خسارت وارده تأکید دارد.
کارشناسان محیط زیست می گویند آب و نفت در روستاهای عظیم آباد و اسماعیل آباد جنوب تهران آنچنان با یکدیگر عجین شده اند که می توان با حفر یک حوضچه از آب های زیرزمینی این منطقه نفت پالایش کرد. خاک های کشاورزی این منطقه نیز که از نفت اشباع شده دیگر توان تجزیه نفت و یا هر نوع آلودگی دیگری در خود را ندارند. این آلودگی ها به راحتی وارد محصولات کشاورزی شده و مورد مصرف غذایی روزانه افراد ساکن در این منطقه و حتی دیگر مناطق تهران خواهند شد. شاید شما هم فراموش نکرده باشید در تلویزیون شاهد بودیم یکی از مادران در حالی که فرزندش بر روی تخت بیمارستان به سختی نفس می کشید با فریاد بر سر و روی خویش می زد که پسرم را نجات دهید.
نه به یاد داریم.
اگرچه آب و نفت در روستاهای عظیم آباد و اسماعیل آباد جنوب تهران آنچنان با یکدیگر عجین شده اند که می توان با حفر یک حوضچه از آب های زیرزمینی این منطقه نفت پالایش کرد. اما همچنان سازمان به راه حل های این چنینی اکتفا می کند.
آیا به راستی پرداخت جریمه 20 میلیون دلار شرکت ملی نفت ایران می تواند پسر این مادر نگران را از مرگ نجات دهد؟
آیا مسؤولان در سازمان محیط زیست با اخذ جریمه های نقدی می توانند همه خسارت وارد به سلامت محیط زیست و انسان ها را جبران کنند؟
آیا طبق بند (ج) ماده 104 قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران این جریمه متناسب با خسارت وارده است؟
واحدهایی که از انجام این امر خودداری کنند و فعالیت های آنها مغایر با سلامت محیط طبیعی باشد جریمه متناسب با خسارت وارده اخذ و به درآمد عمومی واریز می شود تا در قالب لوایح بودجه سنواتی اجرای طرح های سالم سازی محیط زیست هزینه شود. اما آئین نامه این بند مشتمل بر مبلغ و چگونگی اخذ جرائم و نحوه هزینه آن به پیشنهاد سازمان حفاظت محیط زیست به تصویب هیأت وزیران می رسد. موارد قانونی فوق به وضوح عملکرد اجرایی صاحبان صنایع برای حفظ محیط زیست و همچنین سازمان محیط زیست را برای ملزم کردن صنایع تولیدی در کشور به رعایت این اصول حفاظتی بیان می کند.
پیرو همین قوانین بود که اخیرا سازمان محیط زیست، پالایشگاه نفت تهران را به علت آلودگی منابع آب های زیرزمینی جنوب تهران 20 میلیون دلار جریمه نقدی کرد. سپس نیز اعلام کرد اگر پالایشگاه نفت تهران برای رفع آلودگی های آب های زیرزمینی در این منطقه تلاش کند جرائم نقدی آنها بخشیده خواهد شد.
البته که اقدام سازمان طبق آنچه در بند (ج) ماده 104 قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوی اسلامی ایران مبتنی بر اخذ جریمه از واحدهای تولیدی صنعتی کاملا بجا و منطقی بود. اما شاید مهمترین بخش این قانون به فراموشی سپرده شد. این بخش به خوبی بر جریمه متناسب با خسارت وارده تأکید دارد.
کارشناسان محیط زیست می گویند آب و نفت در روستاهای عظیم آباد و اسماعیل آباد جنوب تهران آنچنان با یکدیگر عجین شده اند که می توان با حفر یک حوضچه از آب های زیرزمینی این منطقه نفت پالایش کرد. خاک های کشاورزی این منطقه نیز که از نفت اشباع شده دیگر توان تجزیه نفت و یا هر نوع آلودگی دیگری در خود را ندارند. این آلودگی ها به راحتی وارد محصولات کشاورزی شده و مورد مصرف غذایی روزانه افراد ساکن در این منطقه و حتی دیگر مناطق تهران خواهند شد. شاید شما هم فراموش نکرده باشید در تلویزیون شاهد بودیم یکی از مادران در حالی که فرزندش بر روی تخت بیمارستان به سختی نفس می کشید با فریاد بر سر و روی خویش می زد که پسرم را نجات دهید.
نه به یاد داریم.
اگرچه آب و نفت در روستاهای عظیم آباد و اسماعیل آباد جنوب تهران آنچنان با یکدیگر عجین شده اند که می توان با حفر یک حوضچه از آب های زیرزمینی این منطقه نفت پالایش کرد. اما همچنان سازمان به راه حل های این چنینی اکتفا می کند.
آیا به راستی پرداخت جریمه 20 میلیون دلار شرکت ملی نفت ایران می تواند پسر این مادر نگران را از مرگ نجات دهد؟
آیا مسؤولان در سازمان محیط زیست با اخذ جریمه های نقدی می توانند همه خسارت وارد به سلامت محیط زیست و انسان ها را جبران کنند؟
آیا طبق بند (ج) ماده 104 قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران این جریمه متناسب با خسارت وارده است؟
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید