روحالله حسینیان متولد ۱۳۳۴ در شیراز است و از ابتدای دهه ۶۰ وارد دستگاه قضائی- اطلاعاتی شد. مشاور امنیتی رئیسجمهور در دولت اول احمدینژاد، جانشین نماینده دادگاه انقلاب در وزارت اطلاعات و قائممقام دادستان انقلاب اسلامی در وزارت اطلاعات در دورانی که حجتالاسلام ریشهری مسئولیت دادستانی انقلاب اسلامی، از جمله سمتهایش بود. او دادستان دادگاه ویژه روحانیت و از اعضای هیئتمنصفه دادگاه عبدالله نوری نیز بوده است.
آنچه حسینیان را به یک چهره رسانهای تبدیل کرد، آغازبهکار دولت اصلاحات بود؛ چیزی که خودش در یک برنامه تلویزیونی در سالگرد انتخابات، آن را «فتنه دوم خرداد» نامیده و به تسنیم گفته بود: «توفانی که در دوم خرداد و در جریان حاکمیت دومخردادیها در این کشور وزید، اگر در هر کشور دیگری بود، قطعا ریشههای آن نظام کنده میشد، ولی در ایران هیچ اتفاقی نیفتاد. دو نظر وجود داشت؛ یک نظر بسیار ناامیدکننده که همهچیز تمام شد و ما باید بازگشت به قبل از انقلاب را بپذیریم.
نظر دوم این بود که با یک سرکوب باید اوضاع را تمام کرد...». صداوسیما در روز ۲۱ دی سال ۷۷، یعنی شش روز پس از آنکه وزارت اطلاعات دولت اصلاحات، با انتشار اطلاعیهای تاریخی، نیروهای خودسر این وزارتخانه را عامل قتلهای زنجیرهای اعلام کرد، روحالله حسینیان را به برنامه شبانگاهی «چراغ» دعوت کرد. او در آن برنامه اتهاماتی را متوجه دولتمردان اصلاحات کرد و قتلهای زنجیرهای را به آنان نسبت داد.
دو هفته بعد از حضور حسینیان در برنامه چراغ، سعید امامی از سوی سازمان قضائی بازداشت و بهعنوان «عامل اصلی قتلهای زنجیرهای» معرفی شد. چندی بعد و با اعلام خبر خودکشی سعید امامی در زندان، حسینیان از او با نام شهید سعید اسلامی یاد کرد، در مجلس ختم او سخنرانی کرد و در سخنرانی مفصلی که در مدرسه حقانی داشت، بار دیگر نیروهای امنیتی دولت اصلاحات را عامل قتلهای زنجیرهای و همچنین قتل سعید امامی معرفی کرد.
حسینیان مدعی بود پس از رسیدگیهای ابتدایی توسط گروه بازجوهای جدید مشخص شد که سعید امامی و برخی دوستان بیگناه که مورد اتهام واقع شده بودند، هیچ نقشی در قتلهای زنجیرهای نداشتند: «اگر روزی دستم میرسید و این قدرت را داشتم این پرونده را باز میکردم و ریشههای این قضیه را بیرون میکشیدم». با احمدینژاد به دولت آمد و مشاور امنیتی رئیس دولت نهم شد، پس از آن نیز در انتخابات مجلس هشتم بهعنوان نماینده تهران به مجلس رفت و فراکسیونی به نام فراکسیون انقلاب اسلامی را راهاندازی کرد. فراکسیونی که شاکله و گفتمانش، کپی برابر اصل آبادگران جوان بود. در مجلس نهم و یکشنبه معروف، در جلسه استیضاح وزیر کار احمدینژاد که به دلیل عزلنکردن مرتضوی برگزار شد، حسینیان بار دیگر خودی نشان داد، پشت تریبون رفت و به جای دفاع از شیخالاسلام، به دفاع از سعید مرتضوی پرداخت و گفت: «مرتضوی کیست و چه گناهی را مرتکب شده است؟ آقای مرتضوی یکی از قضات انقلابی است که در مدت هشت سال حاکمیت اصلاحطلبان، مردانه در مقابل توطئهگران و روزنامههای زنجیرهای ایستاد، مرتضوی مردی است که در فتنه ٨٨ مقتدرانه و با بصیرت تمام، ایستادگی کرد و بدون هیچ محافظهکاری با اخلالگران و اشرار برخورد کرد. مرتضوی باید چوب ایستادگی خود را بخورد، همانگونه که سوریه باید تاوان حمایت از مقاومت را بدهد، اتهام مرتضوی این است که در دوران دادستانی وی مردم مظلوم، بسیجیان عاشق و جوانان دلداده رهبری در یک طرف و در طرف دیگر آمریکا، غرب، منافقان، بهائیان و دنیاطلبان بودهاند و تعدادی از بسیجیان که هیچ ادعایی ندارند، شهید شدهاند و نباید در نظام جمهوری اسلامی ایران به یک زندانی و متهم و حتی مجرم یک سیلی هم زده شود».
او در یکی ازآخرین اظهارنظرهایش از ریاستجمهوری قالیباف برای ۱۴۰۰ حمایت کرده و گفته بود نامزدشدن رئیس مجلس برای ریاستجمهوری عمل قبیحی نیست: «قالیباف فردی عملگراست و تجربه کار جدی و مستمر در حوزه عمران و آبادانی شهر تهران را داشته است و میتوانیم او را نمونه و الگوی خوبی برای کار اجرائی بدانیم». همچنین گفته بود که به نظر او آقای رئیسی دیگر نباید برای ۱۴۰۰ نامزد شود.