نامجومطلق در موقعیت ژان والژان؛ در استقلال مثل مارادونا نباش!
بچه‌ی محله تیردوقلو در میدان خراسانِ تهران در گود شهرزاد، فوتبالیست حرفه‌ای شد. وقتی رحیم میرآخوری او را در ۱۵ سالگی به بانک ملی برد و از آنجا ماجرای پرحادثه‌اش شروع شد.
به تمرین پرسپولیس رفت وقتی که محصل بود اما به توافق نرسید. راهی تیمی شد که پدرش دوست می داشت و خودش هم علاقه‌ای به آن داشت؛ استقلال. در سال ۱۳۶۴ سه قهرمانی به دست آورد و به تیم ملی دعوت شد. او را ستاره آتی تیم ملی می‌دانستند. باهوش‌ترین فوتبالیستی که در ایران رشد کرده بود. کسی که توپ لو نمی داد و پاس‌هایش هر بیننده‌ای را مجذوب می‌کرد. تا آستانه پوشیدن پیراهن پاریسن‌ژرمن پیش رفت اما اکبر یوسفی مصدومش کرد و فوتبالش همانجا به صورت غیررسمی تمام شد. مربی واشاش مجارستان به او لقب الماس نتراشیده داده بود. الماسی که هیچوقت جلایش در سطح جهانی دیده نشد.
استقلالی‌ها سراغش را نگرفتند و او راهی تیم رقیب شد. در پرسپولیس هم قهرمانی به دست آورد اما دیگر به تیم ملی نرسید و فوتبالش این بار به صورت رسمی تمام شد. در قطر به اندازه‌ای پول گرفت که در نیاوران خانه بخرد و آینده‌اش را تضمین کند. الگویش مارادونا بود و علاقه ویژه‌ای به اسطوره آرژانتینی داشت.
حال بعد از سال‌ها مربیگری و آنالیزوری و بیرون ماندن، در عجیب‌ترین وضعیت ممکن به نفر اول نیمکت استقلال تبدیل شده است. هواداران استقلال به دنبال استراماچونی هستند و می‌خواهند قانون را تغییر دهند و کمی آنطرف‌تر مجید نامجو مطلق تیم نصفه و نیمه را برای لیگ قهرمانان آسیا مهیا می‌کند. او بعد از دستیاری مرفاوی، مظلومی و مجیدی حالا در ۵۴ سالگی به سرمربیگری رسیده است. تیم آبی‌پوش تهرانی بعد از شهرداری بندرعباس، گل گهرسیرجان و شهرداری ماهشهر چهارمین تیم اوست.
نامجو مطلق علاقه‌مند به خواندن کتاب است و بینوایانِ ویکتور هوگو را بسیار دوست دارد. وضعیت کنونی او مانند ژان والژان شده است. وقتی که ژان بعد از ۱۹ سال از زندان بیرون آمده و اگر مرتکب اشتباه دیگری شود برای همیشه به زندان می‌افتد. مجید هم بعد از سال‌ها فرصتی نصیبش شده و اگر نتواند در این چند بازی خودی نشان بدهد شاید دیگر هیچوقت به عنوان نفر اول به او اعتماد نشود. نامجو مطلق نباید مانند الگو و اسطوره‌اش یعنی مارادونا عمل کند. او باید سبک دیگری از مربیگری را ارائه بدهد. آیا می تواند؟
