نامه نائب رئیس مجلس به روحانی: آموزش غیرحضوری مناسب‌ترین راهکار است
در نامه امیرحسین قاضی زاده هاشمی خطاب به حسن روحانی آمده است:
«سلام علکیم؛
همانگونه که مستحضرید، بازگشایی مدارس در شرایطی انجام می گیرد که کشور ما همانند سایر کشورهای جهان در شرایط بحرانی پاندمی کووید -19 می باشد و دانش آموزان با شرایط نوپدیدی برای رویارویی احتمالی با بیماریهای تنفسی مواجه هستند و از طرفی خانواده ها با ابهامات اساسی و اولیای مدرسه با چالش های جدیدی در زمینه حفظ و مراقبت دانش آموزان و ارائه آموزش های لازم جهت پیشگیری روبرو هستند. در وضعیت موجود و غیر قابل پیش بینی بودن شرایط آتی اپیدمی بیماری، وزارت آموزش و پرورش هنوز موفق به اجرای راهکارهای مشخص و قابل قبول برای تامین سلامت دانش آموزان در مداس نشده است.
با عنایت به گستردگی جمعیت دانش آموزان که نزدیک به 14 میلیون نفر را شامل می شود و در کنار خانواده ها و اولیای مدارس، این جمعیت به مراتب افزایش می‌یابد و با اجرایی شدن آموزش حضوری در مدارس می توان موج جدیدی از گسترش ویروس در سطح جامعه را پیش بینی نمود. با این پیش فرض انتظار می رفت بعد از کسب تجارب قبلی در مقابله با بیماری کرونا، برنامه جامع و کاربردی در زمینه آموزش غیرحضوری دانش آموزان توسط دو وزارت متبوع بهداشت و آموزش و پرورش، تدوین و ارائه گردد که متأسفانه با نگرش غیرعلمی «مدرسه محور» در شرایط فعلی، بدون نهادینه کردن دیدگاه سلامت‌باور در سطح دانش آموزی، این امر محقق نگردید و تضمینی جهت اجرای صحیح و مؤثر پروتکل های بهداشتی از سوی دانش آموزان و خانواده آنها پیش بینی نمی شود و پیامد عدم تحقق این مهم، گریبان‌گیر کل جامعه خواهد شد.
از مهمترین اصول پیشگیری از طغیان بیماری در جمعیت دانش آموزی، رعایت فاصله های فیزیکی طبق دستورالعمل های بهداشتی است. در صورتیکه اکثر مدارس، فاقد فضای فیزیکی مناسب جهت این امر است و از طرفی با توجه به عدم آگاهی و بینش لازم در بین دانش آموزان مقاطع مختلف نسبت به درک این مفاهیم، نمی‌توان انتظار ایجاد رفتار مطلوب و متناسب با الگوهای بهداشتی را داشت.
از دیگر چالش‌های پیش روی آموزش حضوری دانش آموزان می توان به عدم دسترسی به تجهیزات حفاظت فردی با کیفیت مطلوب توسط خانواده‌ها به صورت عدالت‌محور اشاره کرد.
کافی نبودن تعداد نیروی انسانی مجرب جهت اجرا و نظارت بر حسن انجام پروتکل‌های بهداشتی (مراقب سلامت مدارس و خدمتگزار) و فرسودگی شغلی کارکنان حوزه بهداشت با توجه به افزایش حجم کاری به منظور نظارت بر حسن اجرای دستورالعمل های بهداشتی مشکلات دیگری را ایجاد خواهد کرد. وقتی نظام آموزش عالی به این نتیجه رسیده که حضور دانشجویان در دانشگاه‌ها و کلاس درس می‌تواند امنیت سلامت آنان را به مخاطره بیندازد، چگونه در سطح آموزش و پرورش یقین حاصل شده رفتار دانش آموزان که نسبت به دانشجویان سن کمتری دارند، در رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی متضمن سلامت آنان است.
ایجاد نگرانی و اضطراب ناشی از ابتلای دانش آموزان همزمان با بازگشایی مدارس در خانواده ها در کنار موارد فوق الذکر به مصلحت نیست و می‌تواند موج سوم بیماری را ایجاد کند که خستگی کادر درمان، طولانی شدن مدت بیماری با توجه به کمبود امکانات درمانی و آسیب‌های بیشتر اقتصادی را همراه خواهد داشت.
افزایش بروز اپیدمی بیماری، متعاقب بازگشایی مدارس در برخی کشورهای جهان، دلیلی بر این ادعاست. متأسفانه در حوزه های مرتبط با دانش آموزان در کل کشور و برخی سازمان های مرتبط از جمله سازمان استعدادهای درخشان یا سازمان سما، وحدت رویه مشاهده نمی گردد که خود باعث افزایش نارضایتی خانواده ها و مقایسه های غیراصولی گردیده است.
به نظر می‌رسد که آموزش غیرحضوری مناسب‌ترین راهکار در شرایط فعلی است. برای بهبود شرایط، تهیه و تدارک همه جانبه زیرساختهای آموزش غیرحضوری با استفاده از ظرفیت های اثرگذار و مرتبط با این امر از جمله صدا و سیما و بخش خصوصی در جهت تولید محتوای آموزشی، ارتقای کیفیت آموزش و رعایت اصول عدالت محور توصیه می گردد.
همچنین در آموزش مجازی دانش آموزان، برای جلوگیری از آسیب فرهنگی، سلامت فضای مجازی باید مدنظر قرار گرفته و تضمین گردد و جهت برخورداری یکسان تمامی اقشار دانش آموزی از اینترنت در زیرساختهای آموزش غیرحضوری، ارتباط نزدیک وزارت آموزش و پرورش و وزارت ارتباطات و فناوری می تواند مؤثر واقع گردد.
در صورت ایجاب ضرورت برگزاری کلاس‌ها به صورت حضوری در برخی مناطق و شرایط خاص که آموزش غیرحضوری پاسخگوی نیاز آموزشی دانش آموزان نیست، باید تمهیداتی مانند شیفت بندی کلاس ها، کاهش تعداد دانش آموزان، توزیع مناسب وسایل حفاظت فردی با به‌کارگیری خلاقیت های لازم، مشارکت خیرین سلامت و ایجاد تهویه مناسب در کلاس و ... اندیشیده شود.
در شرایط برگزاری کلاس‌ها به صورت حضوری، با توجه به بافت جمعیتی و شرایط اقلیمی، وضعیت اقتصادی و معیشتی، نیاز به تدوین پروتکل های محلی در اسرع وقت می باشد. توانمندسازی والدین به‌عنوان افراد حامی در انتقال فرآیند آموزش جهت همراهی معلمان و آموزگاران ضروری می باشد. به امید اینکه با استعانت از پروردگار متعال و همکاری های مؤثر نهادهای مرتبط با تعلیم و تربیت دانش آموزان این مرز و بوم، شاهد ارتقای دانش آنان در کنار تأمین سلامت جسمی و روحی این قشر و خانواده هایشان و به تبع آن کل جامعه باشیم.
