با احیای دریاچه ارومیه و بازگشت آب و آرتمیا به این دریاچه، فلامینگوها که یکی از زیستگاههای اصلی شان دریاچه ارومیه است پس از ۵ سال به این منطقه بازگشتند.
فلامینگوها از آرتمیاهای موجود در دریاچه ارومیه که جانوران سخت پوستی هستند تغذیه میکنند، که با احیای دریاچه ارومیه وجود آرتمیاها نیز در این دریاچه فراهم شده است، تاکنون تعداد فلامینگوهای مهاجر در سواحل دریاچه ارومیه ۲۰ هزار قطعه اعلام شده است.
گفتنی است فلامینگوها پرندگانی هستند که در حاشیه آب زندگی می کنند، نر و ماده این پرنده شبیه هم هستند و مادهها کمی از نرها کوچکترند. فلامینگوها را به واسطه شکل خاص منقارشان که از وسط دارای خمیدگی خاصی به سمت پایین است و همچنین پاها و گردن درازشان به سادگی قابل تشخیص اند؛ در ایران دو گونه فلامینگو وجود دارد که یکی نسبت به دیگری جثه کوچکتر دارد.
فلامینگو ۱۵۰ سانتی متر طول دارد و در پرواز، پاها و گردن را به صورت کشیده و پایینتر از سطح بدن نگه میدارد، این پرنده تن سفیدی دارد، شاهپرهای اولیه و ثانویه و نوک منقار آنها سیاهرنگ و پاها و قاعدۀ منقار آنها قرمز رنگ است.
فلامینگوها از حلزون، گیاهان آبزی و آرتمیا تغذیه میکنند و رنگدانههای کارتنویید موجود در آرتمیا باعث میشود که پر و بال فلامینگوها قرمز رنگ شود. به طوری که با نگهداری فلامینگو در اسارت، بعد از مدتی رنگ آنها کاملاً سفید میشود مگر اینکه آرتمیا در تغذیه روزانه فلامینگو به عنوان مکمل غذایی گنجانده شود.
فلامینگوها ازجمله پرندگانی هستند که به صورت گروهی زندگی میکنند، زیرا زندگی گروهی به آنها کمک میکند که بتوانند خود را در مقابل حمله درندگان به خصوص زمانی که در حال تغذیه سرشان داخل گل قرار دارد حفاظت کنند.
از مزایای دیگر زندگی گروهی برای فلامینگوها این است که هنگام جوجه آوری به راحتی به کمک یکدیگر میتوانند جوجهها را در مقابل دشمنان حفاظت کنند. فلامینگوها هر سال یک تخم میگذارند و در صورت آسیب تخم دیگری نمیگذارند. پدر و مادر هر دو برای خوابیدن روی تخم با هم همکاری دارند و پس از تولد هر دو جوجه را از طریق دهانشان با ماده شیر مانندی که غنی از پروتئین و چربی است تغذیه میکنند. زمانی که رودخانهها کم آب و غذا نایاب باشد، فلامینگوها تولید مثل نمیکنند که این امر از نظر مسائل اکولوژیکی از تدابیر قابل توجه این پرنده است.