کرونا؛ عامل تقویت فوتبال دولتی؟
«فصل جدید فوتبال باشگاهی ایران به زودی در حالی آغاز خواهد شد که ما در جدول لیگ بیستم نهایتا پنج تیم «خصوصی» داریم. چهار تیم که با مالکیت شخصی و بدون کمک‌های دولتی اداره می‌شوند، تراکتور و ماشین‌سازی تبریز، شهرخودرو مشهد و نساجی ماندران هستند. تیم پنجم هم گل‌گهر سیرجان است. به این ترتیب یک رقابت نابرابر بین این دو گروه برقرار است؛ یک طرف از جیبش خرج می‌کند و طرف مقابل دلخوش به مواهب و امتیازات دولتی است. در تمام طول فصل می‌توان رگه‌های درشتی از وضع و حال متفاوت این دو مدل باشگاه‌داری را دید اما شاید آشکارترین نمود این تفاوت در دوران نقل‌وانتقالات باشد.
این روزها باشگاه‌های دولتی مثل «بنز» در حال جذب بازیکنان جدید هستند و آن چه در مورد خصوصی‌ها به گوش می‌رسد، اغلب اخبار مربوط به از دست دادن بازیکن است. به‌عنوان مثال شهرخودرو که پارسال در کوران مسابقات ناچار شد یحیی گل‌محمدی سرمربی‌اش را به پرسپولیس بدهد، فعلا میلاد سرلک و محمدحسین مرادمند را هم از دست داده است. باز خوب است شهرخودرو چند بازیکن نه‌چندان مطرح مثل احمد الجبوری و امیرحسین کریمی جذب کرده، وگرنه تیمی مثل نساجی بدون خرید آنچنانی یک به یک در حال از دست دادن بازیکنان خود است. علی شجاعی و محمد میری، دو بازیکن مهم نساجی بودند که جدا شدند و رفتند. دیگر جدا شده این تیم رحمان جعفری است؛ بازیکنی که به شکل طعنه‌آمیز سر از دیگر تیم خصوصی لیگ یعنی شهرخودرو در آورده!
بین باشگاه‌داران خصوصی فوتبال ایران فعلا دو استثناء وجود دارد که شاید بتوانند با دولتی‌ها رقابت کنند. اولی گل گهر است که پشتش به یک مجتمع صنعتی بزرگ گرم است و دومی محمدرضا زنوزی، مالک باشگاه تراکتور که ثروت زیادی دارد و علاقه‌مند است بدون نیاز به بازگشت سرمایه در تیمش هزینه کند. او به‌تازگی حتی وعده تزریق ۲ تا ۳ هزار میلیارد تومان از ثروتش به تراکتور را هم داده است، اما آیا سه تیم خصوصی دیگر هم قادر به حضور در چنین رقابتی هستند؟ به‌تازگی امتیاز باشگاه ماشین‌سازی از زنوزی به یک سرمایه‌گذار دیگر در تبریز منتقل شده و مالک جدید، به وضوح از بومی‌گرایی و استفاده از بازیکنان جوان خبر داده است. مدیران دو باشگاه دیگر یعنی نساجی و شهرخودرو هم با مصاحبه و حتی صدور بیانیه نسبت به آن چه «ریخت‌وپاش باشگاه‌های دولتی» خوانده شده، اعتراض کرده‌اند. در رنجنامه نساجی خطاب به هوادارانش حتی به طعنه ادعا شده ویروس کرونا، تقویت باشگاه‌های دولتی را به دنبال آورده است. به هر حال این ادعا چندان هم بیراه نیست. ویروس تاجدار به همه کسب و کارها صدمه زده و مالکان باشگاه‌های خصوصی هم از این قاعده مستثنی نیستند. در این شرایط طبیعتا سرمایه آنها برای هزینه کردن در فوتبال تحلیل می‌رود اما تیم‌های دولتی مصون از این نوسانات هستند. حتی اگر فرض کنیم وضع اقتصادی دولت هم خوب نیست (که نیست)، باز بودجه باشگاه‌های دولتی در گردش مالی این حوزه بسیار ناچیز است و اصلا به چشم نمی‌آید. به این ترتیب رقابت نابرابر بین تیم‌های دولتی و خصوصی نه از زمین مسابقه، که از بازار نقل‌وانتقالات آغاز می‌شود.»
