محققان دانشگاه ساوتهمپتون در انگلستان اظهار کردند: زمانی که درباره رفتار بشردوستانه (کمک به همسایگان و نیازمندان) از افراد سوال شد، تقریبا یکپنجم افراد گزارش بهبود را دادند، اگرچه بیش از نیمی از افراد عنوان کردند که رفتار آنان در زمان این بیماری، در این موارد تغییر نکرده است.
به نقل از هیپوکراتیکپست، محققان دادههای بیش از ۱۰۰ کشور را در بررسی برای سلامت و عملکرد آنان در همهگیری بررسی کردند که اطلاعات بیش از ۱۰۵ هزار نفر در سراسر جهان درباره، سلامت جسمی و روحی، دسترسی به مراقبتها و راهبردهای مقابله در زمان بیماری همهگیر و پساکرونا در آن نقش داشت.
در این آزمایش، اطلاعات بهصورت ناشناس، درباره افراد بزرگسال، نوجوانان و کودکان ۶ ساله یا بیشتر (با رضایت والدین) جمعآوری شد. این نظرسنجی علاوه بر سوال، درباره وضعیت سلامت جسمی و روانی شرکتکنندگان، دادههای مرتبط با جمعیت، وضعیت شغلی و عوامل محیطی را نیز جمعآوری کرده است.
ساموئل کورتز، استاد روانپزشکی کودک و نوجوان در دانشگاه ساوتهمپتون و رهبر این تحقیق در انگلستان و همکاران وی، نتایج بیش ۲۰۰۰ پاسخدهنده را جمعآوری کردند، البته هنوز درخواست شرکت از افراد در این نظرسنجی بهصورت ناشناس در سایت www.coh-fit.com امکانپذیر است.
پروفسور کورتز گفت: رویکردی که در نظر گرفتهایم، به ما کمک خواهد کرد تا درباره خطر سلامت روانی و جسمی افراد درنتیجه بیماری همهگیر و همچنین عوامل محافظتی بیشتر بدانیم.
بسیار مهم است که افراد بیشتری در این نظرسنجی شرکت کنند، زیرا نتایج به اطلاع سیاستهای سلامتی در انگلیس و در سطح بینالمللی پس از پایان همهگیری خواهد رسید که چه اقداماتی میتواند برای کمک به افراد آسیبدیده در همهگیریهای آینده انجام داد.
ازنظر شرکتکنندگان در این نظرسنجی، انگلیس از سایر کشورها مانند ایتالیا با ۱۰ هزار شرکتکننده و آلمان با هشت هزار نفر عقبتر است؛ بنابراین نیاز به شرکت افراد بیشتری در این نظرسنجی است.اگرچه شرکت افراد بالای ۶ سال در این نظرسنجی امکانپذیر است، اما بیشتر پاسخدهندگان انگلیسی بین ۲۹ تا ۵۱ ساله بودند. زنان بیشتری (۷۵ درصد) در انگلیس، در این نظرسنجی شرکت کردند.
با توجه به دادههای خاص موجود که تاکنون در بخش بررسی انگلستان انجامشده است، درحالیکه از هر هفت نفر، یک نفر قبل از بحران کروناویروس و در دو هفته گذشته بهبودیافته است، یکسوم از پاسخدهندگان گزارش کردند که سطح استرس آنان بدتر شده است.حدود ۴۰ درصد از زنان، استرس بیشتری نسبت به مردان داشتند. درحالیکه تفاوت زیادی در بدتر شدن استرس (بهبود) بین بزرگسالان جوان و میانسالان نیست، حدود ۲۵ درصد از پاسخدهندگان سالخورده نیز بدتر شدن استرس را گزارش کردند.
برای مقابله با این مسئله، موثرترین راهبردهای مقابلهای گزارششده ارتباط مستقیم یا تعامل شخصی، ورزش یا پیادهروی، استفاده از اینترنت، انجام کارهای معنادار و استفاده از رسانه بود.
حدود یکسوم اظهار کردند: اطلاعرسانی درباره بیماری کووید- ۱۹ از طریق رسانههای اجتماعی و تعاملات اجتماعی از راه دور (یادگیری مواد جدید، کار از خانه و غیره) را بهعنوان مکانیسم خوبی برای مقابله با این همهگیری میدانند.
درباره تنهایی نیز یکسوم اعلام کردند: اوضاع زنان نسبت به مردان بدتر شده است و حدود ۵۰ درصد از بزرگسالان جوان، بدتر شدن موضوع تنهایی را مطرح کردند. بزرگسالان مسن نیز در مقایسه با بزرگسالان میانسال، بدترشدن را کمی بیشتر گزارش کردند.
برای عصبانیت، تقریبا یکسوم زنان گزارش کردند که بدتر شده است و از این نظر، در سطح بالاتری از مردان هستند. عصبانیت در بزرگسالان جوان بسیار بیشتر و در بزرگسالان میانسال تا حدودی بیشتر از افراد مسن بود.
از پاسخدهندگان در این نظرسنجی درباره رضایت از دولت نیز پرسش شده بود. در انگلستان از هر ۶ نفر (۱۷ درصد) اعلام رضایت کردند و در حدود ۷۰ درصد نیز عنوان کردند که نظر آنان میانه است. تفاوت جنسیتی بین گروههای سنی در پاسخدهندگان به این سوال نبود، اما میزان رضایتمندی در ۳۰ سالگی کاهش چشمگیری داشت.
درصد بالایی (۸۰ درصد) از پاسخدهندگان از افزایش ساعات گذراندن با رسانهها خبر دادند. زنان افزایش ساعات استفاده از رسانه را نسبت به مردان بیشتر اعلام کردند.
این یافتهها با هدف کمک به توسعه مداخلات هدفمند برای افراد در معرض خطر بالا، در سطح ملی و بینالمللی به جامعه علمی ارائه خواهد شد.