توانایی شگفت‌انگیز اجداد کانگوروها در بالارفتن از درخت
بر پایه نتیجه یک تحقیق علمی که در روز چهارشنبه ۲۴ مارس (۴ اسفند) در نشریه «رویال سوسایتی اوپن ساینس» منتشر شد، نسل این کانگورو که در حدود ۵۰ هزار سال پیش می‌زیسته اکنون منقرض شده، زیرا این حیوان در میان دشت پر درختی در استرالیا زندگی می‌کرده که امروز بی‌درخت شده است.
این حیوان که از کانگوروی امروزی کوچک‌تر بوده، در مکانی به نام «نولاربور» در جنوب غربی استرالیا زندگی می‌کرده که امروز به بیابان بسیار گسترده‌ای بدل شده است. نام «نولاربور» نیز به زباتن لاتین به معنی «بی‌درخت» است.
دیرین شناسان بر روی دو اسکلت تقریبا کامل از این کانگورو، یکی نر و یکی ماده مطالعه کردند که تا پیش از این به اشتباه آنها را «والابی کیچنری»، گونه‌ای پستاندار درازپا می‌انگاشتند. اما اکنون آنها را در زیرگونه منقرض شده‌ای قرار می‌دهند که آن را «کانگروس کیچنری» نامگذاری کرده‌اند.
ریخت‌شناسی این حیوان نشان می‌دهد اندام‌های نیرومند با میدان حرکتی گسترده و دست‌هایی قوی با انگشت‌ها و ناخن‌هایی خمیده داشته است. دانشمندان از طریق همین ریخت‌شناسی، به این نتیجه رسیدند که شکل بدن این پستاندار حدودا ۱۸ کیلویی، برای بالا رفتن از درختان و حركت آهسته از میان آنها مناسب بوده است.
این یافته جدید علمی حاصل یک کنجکاوی ساده زیست‌شناسان بوده است. در واقع کانگروس کیچنری در نظر اول به کانگوروهای درختی مانند کیسه‌داران درختی موجود در گینه نو شبیه نبود. تمام ۶۰ زیرگونه کانگوروها که امروز در استرالیا یافت می‌شوند، از جمله کانگوروهای بزرگ و والابی‌ها و نیز سایر زیرگروه‌های خانواده درازپایان، همگی پس از اجبار به زندگی روی زمین، تکامل یافته و توان جهیدن پیدا کرده‌اند.
ناتالی واربورتون، پژوهشگر مرکز تحقیقات زیست‌بوم دانشگاه مرداک شهر پرت استرالیا می‌گوید: «یادم می‌آید همین طور که استخوان‌های دست و پای حیوان با آن چنگال‌های بزرگ خمیده را نگاه می‌کردم، به همکارم گفتم: شاید باور نکنی اما من فکر می‌کنم این جانور از درخت بالا می‌رفته است.»
این پژوهشگر به خبرگزاری فرانسه گفت: «حیوان برای بالا رفتن از درختان باید انرژی کافی و عضلاتی به حد لازم نیرومند برای بالا کشیدن خود از درخت داشته باشد. همچنین می‌توان حدس زد که منابع غذایی مقوی در لابلای درختان وجود داشته که حیوان برای بالا رفتن به خودش زحمت می‌داده است.»
وی افزود: «این کشف همچنین به ما می‌گوید که زیستگاه این حیوان طی ۵۰ تا ۱۰۰ هزار سال گذشته با چیزی که اکنون شاهد هستیم، یعنی دشت بزرگی با آب و هوای نیمه بیابانی، بسیار متفاوت بوده است.»
فسیل‌های مربوط به اجداد درخت‌پیمای کانگوروها در غارهای «تیلاکولیو» یا «شیر کیسه‌دار» پیدا شده‌اند، این حیوان گونه‌ای منقرض شده از سرده پستانداران گوشتخوار بوده که نزدیک به دو میلیون سال پیش نسل آن منقرض شده است.
