تنبیه بدنی چه اثراتی بر مغز کودک دارد؟
باوجود اینکه متخصصان اطفال و مغز و اعصاب بارها خواستار توقف تنبیه فیزیکی کودکان حتی به عنوان روش های تربیتی شده اند، اما نتایج یک مطالعه انجام شده در سال ۲۰۱۹ نشان داد که هنوز برخی از والدین از تنبیه بدنی برای تربیت کودک استفاده می کنند و با این نتایج به نظر می رسد بسیاری از والدین هنوز هم به تنبیه بدنی اعتقاد دارند.
اکنون، یک مطالعه جدید از دانشگاه هاروارد که در ژورنال Child Development منتشر شده است، نشان داد که کتک زدن حتی ممکن است بیشتر از آنچه تصور می شد برای رشد کودک مضر باشد. محققان دریافتند که تنبیه فیزیکی کودک به منظور تربیت می تواند رشد مغز آنها را به روشی مشابه با انواع شدیدتر سوء استفاده از کودکان تغییر دهند.
محققان می گویند این کار باعث ایجاد آسیب در مناطقی از مغز می شود که در درک نقش داشته و تصمیم گیری آنها را به طور مستقیم تغییر می دهد. رشد مغزی تغییر یافته ممکن است عواقب جدی برای کودک داشته باشد.
دانشیار علوم اجتماعی و مدیر آزمایشگاه استرس و رشد در گروه روانشناسی هاروارد معتقد است کودکانی که خانواده های آنها از تنبیه بدنی استفاده می کنند، بیشتر دچار اضطراب، افسردگی، مشکلات رفتاری و سایر مشکلات روحی می شوند.
او می گوید: متاسفانه بسیاری از مردم کتک زدن کودک را خشونت تلقی نمی کنند. در این مطالعه، چگونگی رشد مغز، تأثیر تنبیه بدنی در سطح عصبی مورد بررسی قرار گرفت.
این مطالعه، مغز ۴۰ کودک که تنبیه شده بودند را بررسی کرد و در ادامه با ۱۰۷ کودک که تنبیه فیزیکی نشده بودند مقایسه شدند. از کودکان نظرسنجی شد و اینکه آیا آزار جنسی یا جسمی جدی داشته اند؟ شرکت کنندگان تحت اسکنر MRI قرار گرفتند و چهره آنها ارزیابی شد.
کودکانی که به آنها ضربه وارد شده بود، فعالیت عصبی بیشتری را به صورت چهره های "ترسناک" از خود نشان دادند و این موضوع در کودکانی که مورد سوء استفاده های جدی قرار گرفته بودند، بدون تفاوت در فعالیت مغز نیز مشاهده شد. این تفاوت در واکنش نشان می دهد شباهت شدیدی در رشد کودکان بدسرپرست و کودکان کتک خورده وجود دارد و با کسانی که هرگز تحت تأثیر تنبیه بدنی قرار نگرفته اند متفاوت است.
محققان این پژوهش تاکید می کنند: اگرچه ممکن است تنبیه بدنی را نوعی خشونت تصور نکنیم، اما از نظر نحوه پاسخ مغز کودک، چیزی متفاوت از سوء استفاده نیست.
مانند بسیاری از مطالعات، این پژوهش نیز بدون محدودیت نبود. ارزیابی اینکه شدت ضربه به کودکان چقدر زیاد بوده، غیرممکن است و تایید از سوی خود کودکان، مطالعه را دستخوش مشکل می کند. این یافته ها همچنین دلیل تفاوت بین کودکان را پاسخ نمی دهد که باید در مطالعات آینده مورد بررسی قرار گیرد.
با این حال، این پژوهش برخی تفاوت های مهم رشدی در بین سبک های فرزندپروری را برجسته می کند و ممکن است این تصور را که تنبیه بدنی متفاوت از خشونت است، به چالش بکشد.
