موفقيت پژوهشگران رویان در درمان بيماري پوستي لک و پیس

آفتاب‌‌نیوز :

آفتاب: محققان پژوهشكده «رویان» جهاد دانشگاهی به تكنیك درمان بیماری «ویتیلیگو» (لك و پیس) با پیوند اتولوگ(خودی) سلول‌های «ملانوسیت» دست یافتند.

دكتر حمید گورابی، رییس پژوهشكده «رویان» جهاد دانشگاهی با اعلام این مطلب به (ایسنا) خاطرنشان كرد: این روش درمانی كه برای نخستین بار در دنیا ارائه شده و مبتنی بر جایگزینی سلول‌های «ملانوسیت» در مراحل بالینی بدون نیاز به استفاده از اشعه ماورای بنفش پس از تزریق سلول است با موفقیت روی تعدادی از مبتلایان به «ویتیلیگو» آزمایش شده است و طبق بررسی‌های انجام شده، كاملا بی‌خطر بوده و خطر رد پیوند نیز در آن منتفی است.

وی با پیش‌بینی این كه این روش از اوایل تابستان سال آینده در خدمت درمان بیماران مبتلا به «ویتیلیگو» قرار گیرد، خاطرنشان كرد: بیماری ویتیلیگو (لك و پیس) كه با از دست دادن موضعی و پیش‌رونده سلول‌های رنگ‌دانه و ایجاد لكه‌های سفیدرنگ در پوست فرد مشخص می‌شود، می‌تواند به صورت موضعی و یا سیستمیك بروز كند. این بیماری با فراوانی یك‌ تا دو دهم درصد، حدود پنج تا 100 میلیون نفر از جمعیت جهان را درگیر كرده است.

رییس پژوهشكده «رویان» جهاد دانشگاهی تصریح كرد: وجود ضایعات با رنگ غیرطبیعی به خصوص در نواحی معرض دید می‌تواند مشكلات روحی و روانی جدی در فرد ایجاد كرده و در زندگی طبیعی و كار او اختلال ایجاد كند. همچنین هزینه نسبتا زیادی برای مداوا و در برخی موارد پوشاندن ضایعات مصرف می‌شود.

دكتر گورابی خاطرنشان كرد: از آ‌ن‌جایی كه مشكل اصلی در این بیماران ناكارآمدبودن سلول‌های ملانوسیت است، بنابراین جایگزینی این سلول‌ها می‌تواند درمان مناسبی برای برطرف‌كردن این ضایعات باشد.

وی با اشاره به طرح تحقیقاتی پیوند اتولوگ (خودی) سلول‌های ملانوسیت در پژوهشكده رویان اظهار كرد: این طرح با هدف جایگزینی این سلول‌ها طراحی و در حال اجراست كه در این مطالعه ابتدا سلول‌های ملانوسیت از بیوپسی‌های به دست آمده از نواحی سالم پوست با استفاده از جداسازی آنزیمی تحت شرایط كاملا استریل، جدا و برای درمان آن دسته از بیماران مبتلا به ویتیلیگو كه پاسخ قابل قبولی برای درمان‌های متداوم نداده‌اند به صورت داخل اپیدرمی به خودشان تزریق می‌شود.

رییس پژوهشكده رویان افزود: مطالعه صورت‌گرفته برای اثربخشی روش در گروه بیماران مبتلا به نوع موضعی بیماری نشان می‌دهد كه تزریق متوسط تعداد 450 هزار سلول در ناحیه‌ای به وسعت متوسط 5/3 سانتی‌متر مربع بعد از دو هفته باعث شروع پیگمانتاسیون و بعد از گذشته چهارهفته تكمیل پیگمانتاسیون اولیه در كل سطح می‌گردد.

دكتر گورابی در ادامه گفت: نتایج بارز بالینی در بیمارانی كه ضایعه موضعی داشتند باعث شد تا مطالعه دیگری برای بررسی استفاده از این روش درمانی در بیماران مبتلا به ضایعات سیستمیك نیز طراحی و به اجرا درآید كه نتایج این مطالعه نیز نشان می‌دهد تزریق متوسط 600 هزار سلول در مساحت متوسط 6 سانتی‌متر مربع می‌تواند بعد از دو هفته موجب شروع پیگمانتاسیون گردد.

به گفته وی، محققان امیدوارند با توسعه روش‌های كشت و جداسازی برای سلول‌های ملانوسیت در آینده‌ای نزدیك بتوانند با انجام یك بیوپسی كوچك مشكل ضایعات ویتیلیگو را در این بیماران برای همیشه درمان كنند.

دكتر گورابی در پایان تصریح كرد: در مطالعات مشابه در سایر كشورها معمولا به همراه تزریق سلول از اشعه ماورای بنفش نیز استفاده می‌شود كه می‌تواند برای بیمار عوارض ناگواری همانند سرطان‌های پوستی را به همراه داشته باشد در حالی كه این مطالعه كه برای اولین‌بار در سطح جهانی انجام می‌شود، نیازی به استفاده از اشعه ماورای بنفش پس از تزریق سلول ندارد.