اهمیت خودداری از بی‌تفاوتی نسبت به پدیده «فرزندکشی»
کتایون مصری در وبینار "بررسی روند مقابله با پدیده شوم فرزندکشی در ساختار حقوقی و اجتماعی ایران"، با اشاره با تعدد رسانه‌ها و پوشش اخبار مربوط به فرزندکشی اظهار کرد: این تعدد رسانه‌ها باعث شده است که ما با مراحل مختلفی در واکنش به فرزندکشی مواجه باشیم. مرحله اول انتشار خبر فرزندکشی "شوک" است سپس مخاطب به پرسش گری روی می‌آورد و رسانه ها به این چرایی و چگونگی فرزندکشی می‌پردازند.
وی با بیان اینکه مخاطب شروع به قضاوت پدیده می‌کند، افزود: در رسانه‌ها ساز و کار مناسبی برای انتشار اخبار فرزند کشی وجود ندارد و آنچه مغفول است بحث نگاه ترمیمی و استفاده از ساز و کار عدالت ترمیمی در روایت اخبار و اطلاعات فرزندکشی است. تکرار این مساله منجر به رخوت خبری و بی تفاوتی و از بین رفتن قبح جرم می‌شود.
مصری ادامه داد: مطابق با آمار منتشر شده در یکی از خبرگزاری‌های رسمی طی سال گذشته ۷۵ مورد فرزندکشی در کشور ما گزارش شده است. یکی از مهم‌ترین عوامل فرزند کشی در کشورمان اخلال در کارکرد خانواده است. خانواده‌ها در یک گذار طبیعی از الگو پدر سالاری دور شده است اما ما به ازای دقیقی برای آن الگو ندارند. اقتدار والدین کاهش یافته و شکاف نسلی عمیق شده است. در این میان شرایط اجتماعی، فرهنگی و... نیز دخیل هستند اما پیدا کردن عامل دقیق غیر ممکن است.
این پژوهشگر حوزه جامعه شناسی و مطالعات زنان با بیان اینکه گفته می‌شود پدر و مادر بر اساس موقعیت و شرایط اجتماعی نقش مساوی در فرزند کشی دارند ، اظهارکرد: در کشورهای مختلف بیشترین عوامل موثر در بحث فرزند کشی به اضطراب ها، روان پریشی‌ها، مشکلات روحی و روانی، مصرف مواد روان گردان و مخدر، سرزنش‌ها و پشیمانی از بارداری های نامشروع و ناخواسته، دریافت نکردن مراقبت های بهداشتی در دوران بارداری، افسردگی پس از زایمان و ... معطوف می‌شود.
وی همچنین این را هم گفت که روند فرزندکشی ارتباط نزدیکی با فقر و بیکاری والدین، جنون اجتماعی و فشارهای اجتماعی، غیرت و ناموس و... دارد.
مصری افزود: ساختارها اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به شدت در بازتولید خشونت موثر هستند و ما از منظر جامعه شناسی معتقدیم نگاه حقوق کیفری به تنهایی نمی‌تواند بازدارنده این عارضه باشد بلکه به جرم شناسی از نوع پیشگیری و تقویت سایر نهادها نیازمندیم.
این پژوهشگر عرصه رسانه و جامعه شناسی در پایان تصریح کرد: ما در مواجهه با آسیب‌ها در جامعه، خانواده و رسانه و... آمادگی لازم را نداریم. به نظر می‌رسد تقویت اورژانس اجتماعی بسیار کمک کننده است. باید از این ظرفیت در بخش دولتی و خصوصی استفاده کنیم تا آسیب های خانواده عارضه یابی شوند و مورد پژوهش قرار گیرند.
