دو ايرانی در ميان رهبران و روشنفکران سياسی، اقتصادی و فرهنگی جوان جهان

فاطمه حقيقت جو، نماينده سابق مجلس شورای اسلامی، استاد دانشگاه شهيد بهشتی و افشين مولوی، روزنامه نگار و نويسنده کتاب زيارت پارسی و همچنين محقق در سازمان مستقل و پژوهشی بنياد آمريکای نوين1 دو نماينده ايرانی در اين گردهمايی بودند. حقيقت جو و مولوی جزو اولين گروه رهبران جوان بودند که از ميان بيش از هشت هزار کانديد برای شرکت در اين نشست برگزيده شده بودند.

اين نشست به پشتيبانی آقای کلاوس شواب، رييس مجمع جهانی اقتصاد که ساليانه ميزبان گردهمايی مهم داووس در کشور سوييس می باشد برقرار شد و ملکه رانيان، ملکه اردن هاشمی رياست کميته انتخاب کانديداها را برعهده داشت. در سخنرانی افتتاحيه، آقای شواب اظهار داشت:" درگيريهای بزرگ جهانی تنها به دست دولت ها، نهاد های تجاری و بازرگانی و يا سازمان های غير دولتی حل نمی شود. آنچه که ما به آن نيازمنديم، سعی و تلاش توام با همکاری است که در برگيرنده بهترين مغز های آينده نگر باشد. من احساس می کنم که در دنيای امروز، افراد قادر و توانا می توانند روند جهان را تغيير داده و تاثيری مثبت براهداف مشخص شده داشته باشند.

از جمله منتخبان در اولين گروه رهبران جوان جهان می توان از شخصيتها يِی چون لاری پيج و سرگی برين، بنيان گزاران گوگل، ايمی بيوت، معاون اجرايی بازار بورس نيويورک، جک ما يون، رييس اجرايی شرکت رايانه علی بابا در کشور چين، مالويندر موهان سينگ، رييس آزمايشگاه های ران باکسی در هند و همچنين رهبران سياسی نظير جان سنونو، سناتور سنای آمريکا، بارات باگديو، رييس جمهور کشور گايانا، علی باباکان، وزير اقتصاد کشور ترکيه، محمود مهيدين، وزير سرمايه گزاری کشور مصر، ميخاييل ساکاشويلی، رييس جمهور گرجستان و ديگر شخصيتها مانند وايولت آووتوی از غنا، کامی نی دو از آفريقای جنوبی، ماتيو بیشاپ از هفته نامه اکونوميست، آلجا برگلز از سلوانی و پکا هيکانن، فلسفه دان از فنلاند نام برد.

ملکه رانيان در زمان اعلام نام رهبران جوان خاطرنشان کرد:" رهبران آينده می بايست مشارکت پايينده ای را برای تاثير در روند تغييرات لازمه برقرار کنند.

خانم حقيقت جو و آقای مولوی در مورد زندگيشان، کنفرانس ذکر شده، ايران و جهان و ديدگاه شان در مورد مسايل جهانی مسایلی را به شرح ذیل اظهار داشتند:
فاطمه حقيقت جو:" از زمانی که در دانشگاه تحصيل می کردم، می دانستم که می خواهم در مورد مسايل مربوط به حقوق زنان کار کنم. مشکلاتی که امروزه زنان درايران و ساير کشورهای خاورميانه با آنها مواجه هستند، تنها مربوط به دولت نيست، بلکه منشاء فرهنگی نيز دارد. به منظور بهبودی حقوق زنان در ايران و کشورهای مسلمان، ما نيز بايد در مورد موانع فرهنگی سخن بگوييم. حتی اگر حکومت ايران يک حکومت سکولاربود، ما همچنان درگير اين قبيل مسايل فرهنگی می بوديم. من معتقدم که روح اسلام بر مبنای تساوی گرايی است. به عقيده من هيچ نوع تضادی بين اسلام و حقوق زنان و يا بطور کلی بين اسلام و حقوق بشروجود ندارد. من در مطالعات شخصيم بخش های بسياری از کتاب نهج البلاغه را خوانده ام و آزادی حقيقی را به واقع در اين کتاب ارزنده يافته ام.
شرکت در کنفرانس رهبران جوان جهان برای من بسيار مفيد و سودمند بود چرا که ما به ديدگاهی جهانی درايران و در رابطه با مسايل متفاوت نيازمنديم. به عنوان مثال، بعد از شرکت در يکی از جلسات اين کنفرانس در مورد فقرو توسعه اقتصادی، به اين نتيجه رسيدم که ما هنوز راه بلندی را در توانمند سازی اقتصادی در پيش داريم. روش مبارزه با فقر را هنوز در" ماهی دادن به فقير" می يابيم به عوض آنکه محيطی مناسب برای صيد ماهی توسط فقرا احيا کنيم. همچنين اميدوارم که در زمينه مبارزه با ايدز و ترک اعتياد از اين کنفرانس به نفع ايران سودی ببرم. ما در کشورمان به کارشناسان و دستياران فنی بيشتری احتياج داريم. البته من هم می توانم نظريات ارزشمندی را که از سرزمينم سرچشمه می گيرد به جهانيان ياد بدهم و در اين رابطه پيوندی مابين جوانان ايران و جهان باشم.
من به عنوان يک جوان ايرانی نسبت به کشورم احساس مسوليت می کنم. تصوير بسيار منفی و درهم شکننده ای که از ايران در جهان ارائه می شود نادرست است. ما بدون شک مشکلاتی داريم وليکن درعين حال گام های بلندی در بسياری از زمينه ها مانند آموزش زنان و بهداشت برداشته ايم. اما همچنان می بايست که به جلو پيش برويم زيرا که اگر توقف کنيم، جهان ما را به پشت سر خواهد گذاشت. در اين دنيای پر تحرک و جهانی تنها تحصيل کرده ترين جوامع می توانند پيشرفت کنند. من اميدوارم که بتوانم در ايجاد پيوند ميان ايران و جهان بخصوص در رابطه با آموزش و پرورش نقش موثری را ايفا کنم.
وقتی که به اطراف خود در اتاق جلسه نگاه کردم و شرکت کنندگان ديگر را نظاره کردم که در مورد ريشه کنی فقردرجهان بحث می کردند، به ياد شعر معروف سعدی افتادم که می گويد:" بنی آدم اعضای يکديگرند...

افشين مولوی:" قبل ازهر چيز بايد بگويم که آشنايی با خانم حقيقت جو برای من يک افتخار است. افکار مترقی ايشان در ضمينه اسلام تاثير عميقی بر همه شرکت کنندگان در اين کنفرانس داشته است و بسياری از ايشان تقدير به عمل آوردند.
من در آمريکا بزرگ شده ام و در تمامی اين دوران همگی ما در معرض بمباران تصويری بوديم که من به آن لقب تلويزيونی از ايران داده ام. تصاويری چون گروگان گيری، دانشجويان تندرو که مشغول آتش زدن به پرچم آمريکا بودند و مردم خشمگين و مشت در هوا که شعارهای مرگ بر آمريکا را سر داده بودند، غذای هر شب ما بود. آمريکايی ها به ندرت واقعيت ايران را می بينند. اين واقعيت ها زنان و مردانی هستند که می خواهند زندگی عادی، رفاه نسبی اقتصادی و آزادی های بشری داشته باشند. آنها برای رفاه فرزندانشان می کوشند و بيشتر به دستيابی به نان شب فکر می کنند تا به ضد آمريکايی بودن. در اين ميان زنانی مانند فاطمه حقيقت جو وجود دارند که با حجاب می باشند وليکن با افکار مترقی خود شرکت کنندگان غربی را به تعجب می اندازند.
من از اينکه در آمريکا بزرگ شده ام بسيار خوشحالم و در عين حال مفتخرم که از لحاظ روحی و عاطفی، وابستگی به ايران در خونم می جوشد. اين وابستگی را با سفر های متداوم به ايران از اواخر دهه نود ميلادی، بخصوص سفر به زادگاهم، شهر تبريز، در خودم پرورش دادم.
با نوشتن کتابم سعی کردم که صدايی واقعی به مردم ايران بدهم و اميد دارم که در طول اين کنفرانس و در بين رهبران جوان داستان های واقعی ايرانيان را تعريف کنم. به نظر من شناسايی ميراث فرهنگی غنی ايران همچون حافظ، سعدی و خيام، کوروش کبير و نخستين کتيبه حقوق بشر، دانشمندانی چون ابن سينا، شعرای معاصری چون فروغ فرخ زاد، زنان و مردانی که خاک ايران را آبياری کرده اند و سرمايه های فرهنگی گرانقدری را در جامعه امروزی بر جا گذاشته اند که همچنان در حال رشد است، امری بسيار مهم می باشد. اهميت اين شناسايی فرهنگی هيچ کمترازاهميت سخن گفتن درباره اوضاع سياسی و اقتصادی کنونی نيست.
در باره اين کنفرانس هم بايد بگويم که در دنيای امروز يک تغيير نمونه ای در حال شکل گرفتن است. افراد بيشتری برخاسته و در مورد 30000 کودکی روزانه از فقر می ميرند حرف می زنند. می گويند که فقر قابل قبول نيست و اينکه نصف جمعيت بشر در فقر زندگی می کنند باعث شرم اين جهان است. نسل ما بايد قادر به مبارزه با اين مشگل جهانی باشد و من اميدوارم که بتوانم نقشی کوچک در اين راستا داشته باشم.