موسیقی تلفیقی ایران هنوز با ترکیه و آذربایجان فاصله دارد
امید سعیدی، خواننده و آهنگساز آلبوم «به دشت نفتون» که به تازگی منتشر شده است، درباره موسیقی مذهبی بوشهر بیان کرد: موسیقی مذهبی بوشهر به خاطر فعالیت‌های افرادی همچون ناخدا عباس دریانورد که از بزرگترین آهنگسازان جنوب کشور است و جریان موسیقی مذهبی را به نوعی در موسیقی بوشهر وارد کرده است، غنای زیادی دارد.
به گزارش روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، هشتمین لایو خانه هنرمندان ایران در حوزه موسیقی با موضوع حال و روز موسیقی تلفیقی به بهانه انتشار آلبوم «به دشت نفتون» با حضور امید سعیدی آهنگساز و نوازنده و نیوشا قربانی همخوان و نوازنده و با اجرا و کارشناسی سما بابایی پنجشنبه ۱۷ تیر در صفحه اینستاگرام خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
امید سعیدی نوازنده نی انبان و خواننده آلبوم «به دشت نفتون» درباره اثر جدید خود بیان کرد: این سومین آلبوم گروه موسیقی «اتاق» به سرپرستی بامداد افشار است. آلبوم سوم بر اساس ایده و آهنگسازی من پیش رفت و بامداد عزیز هم به من اعتماد کرد و با همراهی گروه این آلبوم را تولید کردیم. توسط نشر موسیقی «واک» عرضه و در پلتفرم‌های بین المللی نیز منتشر شده است. نسخه فیزیکی نیز توسط نشر موسیقی بتهوون طی هفته‌های آینده پخش می شود.
وی افزود: «به دشت نفتون» زمانی دغدغه‌ام شد که با پیامدهای کشف و استخراج نفت در تاریخ ایران مواجه شدم. در برخی از قطعات ارجاعات تاریخی به این ماجرا داده می‌شود. به زمانی که انگلیسی‌ها حمله کرده و نفت در مسجد سلیمان کشف می‌شود و تمام مشکلات و سختی‌هایی که تاریخ نفت برای ایران از مشکلات زیست محیطی تا تضاد و فاصله طبقاتی و شکل‌گیری مناطق محروم به دنبال دارد، بر این ایده تاثیر داشته است.
سعیدی درباره خلاصه این اثر که خرده روایت‌هایی از زندگی روزمره مردم ساحل‌نشین است، بیان کرد: گویی دریا قصه‌های روزانه‌ای دارد و برای مردم و مجاورانش همواره ماجراهایی را رقم می‌زند. «به دشت نفتون» شامل ۹ قطعه است. قطعه «اندر بندر» قطعه‌ای اعتراضی به قطع آب و اتفاقی در بوشهر مبنی بر حصر آب و یزله‌ای اعتراضی (گونه‌ای از موسیقی بوشهری که سوال و جواب دارد) است؛ وضعیتی که این روزها هم دچار آن هستیم. موسیقی تلفیقی رویکرد این آلبوم است. به کارگیری ایده‌های مینی‌مالیستی که بر اساس تکرار و حذف موارد اضافی در ملودی‌ها نیز از دیگر ویژگی‌های این اثر است و از فضای هارمونی تونال هم در آلبوم دور بودیم و بیشتر بر هارمونی مدال پیش رفتیم. زیرا موسیقی محلی با این نوع هارمونی بیشتر می‌تواند منطبق شود. بر آکسان‌های آوازی بوشهر نیز تاکید داشتیم که بخش عمده‌ای از آن از موسیقی محلی بوشهر برگرفته است.
سعیدی درباره موسیقی بوشهر و خدمات آن به عرصه موسیقی توضیح داد: به نظرم این دغدغه‌مندی موسیقی به جریان ساده ارتباطی در بوشهر برمی‌گردد. آدم‌های این شهر به راحتی می‌توانند با دیگران ارتباط بگیرند، خونگرم هستند و به کشورهای دیگر دسترسی ساده‌ای دارند و این تعاملات باعث درک و دریافت شعر و موسیقی می‌شود.
او درباره وام گیری از موسیقی مذهبی بوشهر در آلبوم «به دشت نفتون» عنوان کرد: این یک جریان ظریف و حساس و دست نخورده است. می‌توان از عزاداری‌ها و موسیقی بوشهر در این مراسم وام گرفت. برای مثال ماجرای شهادت حضرت عباس(ع) در ترانه اندر بندر مورد الهام بوده است. زیرا در این قطعه نیز ما با یک سقاخانه سروکار داریم یا در قطعه قتل نفتون می‌گوید عزاداری امروزمان می‌تواند این باشد که با وجود این همه ثروت و منابع طبیعی نه آب داریم و نه برق، و گویی تنها یک پاتوق ساده برای گذران زندگی داریم و این‌ها چیزهایی است که می‌توان از عزاداری و موسیقی مختص آن وام گرفت. این نکته درباره ترانه‌های آلبوم بود اما درباره موسیقی آن باید بگویم که «به دشت نفتون» وامدار موسیقی مذهبی بوشهر در آهنگسازی نیز هست. موسیقی مذهبی بوشهر به خاطر فعالیت‌های افرادی همچون ناخدا عباس دریانورد که از بزرگترین آهنگسازان جنوب کشور است و جریان موسیقی مذهبی را به نوعی در موسیقی بوشهر وارد کرده است، غنای زیادی دارد.
در ادامه نیوشا قربانی نوازنده و همخوان آلبوم «به دشت نفتون» درباره اهمیت کار گروهی در گروه اتاق بیان کرد: این گروه سال ۹۵ به سرپرستی بامداد افشار تاسیس شد و دغدغه‌اش تلفیق موسیقی الکترونیک با فولکلوریک است. در قطعات آلبوم‌های گروه اتاق در عین سادگی تنظیم‌های خاص و ویژه‌ای از بامداد می‌شنویم. به نظرم او تنظیم‌های خاصی دارد که خروجی کار این گروه را از سایر گروه‌ها متمایز می‌کند.
وی درباره تاکید این گروه بر ادبیات و موسیقی فولکلوریک بیان کرد: در وهله اول علاقه شخصی اعضای گروه و جذابیت این جنس موسیقی برایشان کار را بیشتر به این سمت کشانده است. در آلبوم «به دشت نفتون» نیز امید سعیدی بسیار دوست داشت درباره زادگاه خود و منطقه بوشهر و آنچه زیسته است، کاری تولید کند. ایده او برای ما نیز بسیار جذاب بود. خود من علاقه زیادی به جنوب ایران دارم و از ایده امید سعیدی استقبال کردیم. خوشبختانه در اجرای خود بازخوردهای مثبتی نیز گرفتیم.
قربانی درباره همخوانی خود در این آلبوم عنوان کرد: قبل از این موسیقی جنوب را گوش می‌کردم و آشنایی نسبی با این نوع موسیقی داشتم اما همخوانی‌ام به دلیل این که اصالت جنوبی ندارم برایم چالش برانگیز بود و نگران این بودم که نتوانم لهجه را به خوبی ادا کنم. امید سعیدی در این رابطه به من کمک زیادی کرد و برای فهماندن موضوع و قصه ترانه‌ها توضیحاتی داد و بعد از آن بر لهجه کار کردیم.
وی درباره فعالیت نوازندگی خود توضیح داد: من از شش سالگی برای اولین بار روی صحنه رفتم و آن زمان تنبک می‌نواختم. آن شب به من گفتند همراه با ساز زدن اجرای آوازی نیز داشته باش و همان لحظه با اعتماد به نفسی که خانواده‌ام به من دادند، باعث شد تا در ادامه کارم، تجربه‌های مختلفی را در موسیقی دنبال کردم و این احساس تاکنون با من همراه است.
