تصور محرم یزد بدون نخلگردانی، سینهزنی، روضههای شلوغ اول صبح و نشستن سر سفره نذری و خوردن آش گندم داغ، همانند تصور دریای بیساحل است که نمیدانی از موجهای خروشانش به کدامین ساحل پناه ببری.
روزگار غریبی است؛ یزد که همیشه در محرم شب و روز نداشت و همه مردم در ساحل آرامش حسین (ع) دور هم جمع میشدند، حالا دو سال است که اسیر موجهای سهمگین یک بیماری است. نخل تنهاست و تکیهها خالی است؛ اما یاد حسین (ع) هنوز در دلها جاری است.