رئیسی برای برجام نگران ملامتها نباشد
این سخنی است که قبلاً رئیس‌جمهور سابق آقای روحانی و وزیر خارجه‌اش دکتر ظریف هم گفتند و براساس گفته‌های آنان، علت اصلی به نتیجه نرسیدن مذاکرات وین نیز همین بود.
سخن وزیر خارجه کنونی درباره مصوبه، نشان‌دهنده اینست که دولت سیزدهم درصدد برطرف ساختن موانع احیاء برجام است کمااینکه رایزنی‌های روزهای اخیر وزیر خارجه این دولت با وزرای خارجه چند کشور و بعضی از مسئولین مجامع بین‌المللی درباره برجام نیز نشانه عزم دولتمردان کنونی برای احیاء برجام است. ثمره احیاء برجام برای مردم ایران در گام اول، لغو تحریم‌هاست و به همین دلیل اگر تلاش‌های دولت سیزدهم در این زمینه به نتیجه برسد همه خوشحال خواهند شد.
اینکه برجام را چه کسی و چه دولتی احیا کند، اصلاً مهم نیست. مهم اینست که با احیاء برجام و رفع تحریم‌ها مشکلات مردم برطرف شوند و کشور از بحران اقتصادی نجات پیدا کند. مردم، دنبال نام و نشان و دولت دوازهم و سیزدهم نیستند، آنها می‌خواهند بی‌جهت گرفتار مشکلات معیشتی نباشند. این مشکلات اکنون بقدری زیاد است که تحمل آن برای اکثریت مردم امکان‌پذیر نیست.
دولت سیزدهم نیز هر قدر تلاش کند قطعاً بدون آنکه موانعی از قبیل بلاتکلیف بودن برجام و لوایح باقیمانده FATF را از سر راه بردارد نمی‌تواند بر غول بحران اقتصادی غلبه کند. در خوشبینانه‌ترین حالت می‌توان گفت دولت سیزدهم به دلیل یکدست بودن می‌تواند حداکثر ظرفیت مالی داخلی را بکار بگیرد و حداکثر همکاری‌ها را نیز وارد میدان عمل کند و به جنگ مشکلات برود.
این اقدامات در عین حال که بسیار مفید هستند، برای پایان دادن به بحران اقتصادی کشور کافی نیستند. کشور برای خارج شدن از بحران اقتصادی به استفاده از مجراهای تبادلات مالی بین‌المللی نیاز دارد. فروش نفت، دریافت پول‌های حاصل از صادرات و امکان خرید مایحتاج به صورت طبیعی، نیازمند مسدود نبودن مجاری تبادلات مالی هستند. چنین عملیاتی در شرایط تحریم امکان‌پذیر نیست. بکار بردن تعبیراتی از قبیل اقدامات جهادی و انقلابی در عین حال که برای دلگرم ساختن توده مردم مفید هستند، مشکلی از معیشت آنها حل نمی‌کنند.
تصمیم‌گیرندگان دولت سیزدهم برای موفق شدن و عملی ساختن وعده‌های زیادی که داده‌اند باید به واقعیّت‌ها توجه کنند و هرجا لازم شد به خاطر منافع ملی و برطرف ساختن مشکلات مردم از عنوان، جایگاه و نام و نشان خود مایه بگذارند. برای حل مشکلات مردم، تصمیم‌گیرندگان باید ملامت‌های ملامت‌گران را تحمل کنند و به تصمیم‌سازان اجازه ندهند امیال و اهداف خود را بر آنان تحمیل نمایند.
