پلاسما درمانی تاثیری بر بهبود بیماران بدحال کرونایی ندارد
در اولین روز‌های شیوع بیماری کووید -۱۹، جامعه پزشکی به یک درمان قدیمی که یک قرن پیش بود روی آورد: از بیماران بهبود یافته خون بگیرید و به بیماران بدهید. فرضیه این بود که اجزای موجود در به اصطلاح «پلاسمای دوره نقاهت» که یکبار با این بیماری مقابله کردند می‌توانند دوباره آن را انجام دهند، چیزی که در بیماری‌های دیگر مانند ابولا موثر بوده است.
به گزارش به نقل از مدیکال اکسپرس، امروز یک تیم تحقیقاتی بین المللی که شامل پزشکان و دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه پیتسبورگ و بیماران UPMC بود، با یک کارآزمایی بالینی که به این نتیجه رسید که پلاسمای دوره نقاهت به عنوان یک درمان کووید-۱۹ برای بیشتر بیماران بحرانی بیهوده است، به این عمل پایان داد. نتایج این تحقیق در JAMA همزمان با ارائه در نشست سالانه انجمن پزشکی مراقبت‌های ویژه اروپا منتشر شده است.
برایان مک وری، نویسنده، سرپرست گروه ریه، آلرژی و غیره گفت: متاسفانه این دارو یا در خارج از آزمایش‌های بالینی یا در آزمایش‌هایی که بر بیماران وخیم متمرکز نبوده است، تجویز می‌شود و توانایی ما را برای تشخیص اینکه آیا واقعا موثر است یا خیر، کاهش می‌دهد. در نهایت با این نتایج ما می‌توانیم برای بیمارترین بیماران کووید -۱۹ و تمرکز بر درمان‌هایی که می‌دانیم موثر و همچنین توسعه و آزمایش درمان‌های بهتر به استفاده از پلاسمای دوره نقاهت پایان دهیم.
این یافته‌ها جدیدترین یافته‌های REMAP-CAP (Randomized، Embedded، Multifactorial، Adaptive Platform Trial for Community-Acquired Pneumonia) است که هزاران بیمار را در صد‌ها بیمارستان در سراسر جهان ثبت کرده است تا سریعا تشخیص دهند که درمان‌های کووید -۱۹ در چه مواردی بهترین کار را می‌کند. در میان کشفیات خود، REMAP-CAP نشان داده است که استروئید‌های ارزان قیمت در کمک به بیماران وخیم موثر هستند، در حالی که رقیق کننده خون به بیماران متوسط کمک می‌کند.
در آزمایش پلاسما در دوران نقاهت، REMAP-CAP ۲، ۰۱۱ فرد بزرگسال را بستری کرد که به دلیل ابتلا به نوع وخیم کووید-۱۹ بستری بودند. آن‌ها به طور تصادفی یا دو واحد پلاسما در حال بهبودی دریافت کردند یا هیچ پلاسمایی دریافت نکردند و پیگیری کردند تا ببینند آیا احتمال زنده ماندن حداقل سه هفته بدون نیاز به دستگاه تنفسی، بر اساس درمان یا عدم درمان آن‌ها متفاوت است.
این آزمایش زمانی بیهوده به پایان رسید که داده‌های کافی جمع آوری شد تا با اطمینان بیش از ۹۹ درصد گفته شود که پلاسمای دوره نقاهت به بیماران مبتلا به بیماری کووید -۱۹ کمک نمی‌کند.
با این حال، نتایج از الگوی کمی متفاوت برای ۱۲۶ بیمار مبتلا به نقص ایمنی پیروی کردند. به نظر می‌رسد که این گروه نسبت به درمان استاندارد با پلاسما بهبودی کمی بهتر عمل می‌کند، اما تعداد بیماران برای اظهارنظر قطعی بسیار کم است.
به گفته محققان ممکن است بیماران مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف که قادر به پاسخ ایمنی موثر نیستند، هنوز از آنتی بادی‌های موجود در پلاسمای خون بیماران بهبود یافته از کووید، به ویژه در اوایل بیماری، سود ببرند. استکور، دانشیار هماتولوژی و پزشکی انتقال خون در بخش پزشکی دانشگاه رادکلیف دانشگاه آکسفورد و مدیر واحد آزمایش‌های بالینی خون و پیوند خدمات بهداشتی انگلستان می‌گوید این چیزی است که قطعا نیاز به تحقیق دارد.
محققان نتوانستند تعیین کنند که چرا پلاسمای دوره نقاهت نتایج را در بیشتر بیماران بدحال بهبود نمی‌بخشد.
استکور گفت: ما حدس می‌زنیم که این می‌تواند ترکیبی از تعداد کمی آنتی بادی با کیفیت بالا در پلاسما باشد و این بیماران در بیماری خود با واکنش ایمنی التهابی فرار بیش از حد همراه باشند تا آنتی بادی‌ها روند را تغییر دهند. هنوز ممکن است که پلاسما در حال بهبودی به افراد در مراحل اولیه بیماری کمک کند، اگرچه استفاده از آنتی بادی‌های مونوکلونال که UPMC نیز در کارآزمایی تطبیقی OPTIMIZE-C۱۹ ما در حال ارزیابی آنهاست، به عنوان یک درمان موثر برای کووید اولیه مفید نیست.
