احسان سهرابی (فعال کارگری و عضو هیات مدیره کانون شوراهای اسلامی کار استان خراسان رضوی) اظهار داشت: با توجه اینکه طبق ماده ۱۳۱ قانون کار، ادارات کار استان مخیر هستند یکی از سه تشکل کارگری در واحد ایجاد کنند و با توجه اینکه نماینده کارگر فرایند آسانتری دارد و درگیر پروسه اداری نمیشوند، معمولاً توصیه اداره کار مبنی بر ایجاد نماینده کارگر است. نگرش و سلیقه حوزه معاونت روابط کار و ریاست تشکلات خراسان رضوی به همین سمت و سو است که راحتترین تشکل نماینده کارگر است.
وی ادامه داد: در تطبیق و مقایسه ایجاد تشکلات در استان مواجه میشویم که یک کارگاه زیر ۵۰ نفر شورای اسلامی کار تشکیل میدهند و در یک مجموعه وزین بسیار توانمند با جمعیت ۴۰۰۰ نفر، فقط یک نفر به عنوان نماینده کارگر معرفی میشود که در این چیدمان، تناسب و وزن که یکی از وظایف تشکلها است، منظور نمیشود. امروز اگر واحدهای بزرگ شورا داشته باشند به دلیل تنوع در کار وخطوط مختلف تولید، نمایندگان شورای اسلامی کار از واحدهای متنوع کارگاه انتخاب میشوند و از زوایای مختلف مشکلات بررسی شده و از طریق شورای اسلامی کار، درخواستها به مدیریت مجموعه انتقال داده میشود.
به گفته سهرابی، برای واحدی که جمعیت کثیری دارد یک نماینده کارگر کفایت نمیکند.
او اضافه میکند: مشکلی دیگری که اداره کار به آن توجه نمیکند، تشکیل جلسات هیات موضوعه ماده ۲۲ است. باید خاطرنشان کنم، یکی از وظایف هیات موضوعه ماده ۲۲ برگزاری جلسات و قرائت صورتجلسات شوراهای اسلامی کار و مجمع نمایندگان با نگرش سه جانبه گرایی است و در صورتیکه احساس شود که شرکتی محتمل اختلاف بین کارگر وکارفرما است بازرسین کار به استناد مقاولنامه ۸۹ سازمان جهانی کار وماده ۹۶ قانون کار ورود کرده و یا به کمیسیون دعوت میشوند و ارشادات قانونی تفهیم میشود تا از تنش در واحد جلوگیری به عمل آید. امروز، اما صرفا اعتبارنامهای از سوی اداره کل صادر میشود و هیچگونه جلسهای با نگاه پیشگیرانه برگزار نمیشود.
سهرابی میافزاید: کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار معتقد است که مشکلات و درخواست کارگران استان باید از طریق گفتمان متقابل و سه جانبه گرایی حل شود؛ ادارات کار باید این فضا را فراهم کنند تا کارگران به سمت اعتراض و تجمع صنفی نروند. اما گزارشاتی که به ما میرسد نشان میدهد گاهاً در انجام وظایف اهمال میشود مثلاً رای کمیتههای سخت و زیانآور ادارات کار بسیار دیر صادر میشود و کارگران معطل میمانند؛ در چنین شرایطی بدیهی است که دست به اعتراض و تجمع بزنند.