وزیر فرهنگ ایتالیا، ضمن ادای احترام، او را "ملکه سینمای ایتالیا" و "یک هنرمند و یک ایتالیایی بزرگ" توصیف کرد.
ویتی به دنبال همکاری با میکلآنجلو آنتونیونی در آثار کلاسیکی مانند ماجرا در دهه ۱۹۶۰ معروف شد.
پس از مرگ او، ماریو دراگی، نخست وزیر ایتالیا، گفت ویتی باعث درخشش سینمای ایتالیا در سراسر جهان شد.
او افزود: مونیکا ویتی، هنرپیشهای با شوخ طبعی و استعداد خارق العاده بود و نسلهای ایتالیایی را با روحیه، شجاعت و زیبایی خود تسخیر کرد.
ویتی که در رم به دنیا آمد، کار خود را در تئاتر آغاز کرد، جایی که آنتونیونی او را دید. مونیکا در فیلمهای شب (۱۹۶۱)، کسوف (۱۹۶۲) و صحرای سرخ (۱۹۶۴) آنتونیونی بازی کرد.
او در سال ۱۹۸۲ به تلویزیون ایتالیا گفت "به اندازه کافی خوش شانس بود که کارم را با مردی با استعداد عالی شروع کردم" که "سرشار از زندگی و اشتیاق" بود.
این فیلمها در سراسر جهان با تحسین روبرو شدند و منجر به اولین نقش او در خارج از ایتالیا، در مقابل ترنس استمپ و دیرک بوگارد در کمدی جاسوسی "مادستی بلیز" شد.
پس از بازگشت به ایتالیا، جایگاهش به عنوان یک نماد سینما تثبیت شد و در سال ۱۹۹۵ جایزه شیر طلایی را در جشنواره فیلم ونیز دریافت کرد.
در دهه ۱۹۹۰، سرگذشت مونیکا ویتی با عنوان "تختی مانند گل رز" به یکی از پرفروشترین کتابها تبدیل شد و وارد متون درسی مدارس و دانشگاهها شد.
او در آن زمان گفت: "موفقیت کتاب، شگفت انگیزترین اتفاقی است که برای من رخ داده است، هزار بار بهتر از بردن یک اسکار."