تایید نظریه داروین پس از ۲ قرن
مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد، پرندگانی که در نزدیکی خط استوا زندگی می‌کنند رنگارنگ‌تر هستند.
به گزارش دیلی‌میل، دانشمندان با استفاده از هوش مصنوعی به بررسی تنوع رنگ در میان بیش از ۲۴ هزار پرنده حفاظت شده در تصاویری از مجموعه پرندگان موزه تاریخ طبیعی پرداختند و دریافتند که پرندگان استوایی که در نزدیکی خط استوا زندگی می‌کنند تقریبا ۳۰ درصد رنگارنگ‌تر از پرندگان مناطق غیر گرمسیری هستند که در نزدیکی قطب‌ها زندگی می‌کنند، اما علت دقیق آن مشخص نیست.
به گفته‌ی کارشناسان نظریه‌ی دیرینه‌ای که اولین بار توسط چارلز داروین و سایر طبیعت‌شناسان در قرن‌های ۱۸ و ۱۹ ارائه شد، تاکنون ثابت نشده بود.
این مطالعه توسط دکتر کریس کنی (Chris Cooney) و دکتر گاوین توماس (Gavin Thomas) از دانشکده علوم زیستی دانشگاه شفیلد رهبری شد.
دکتر کنی می‌گوید: این تحقیق الگوی گسترده‌ای را نشان می‌دهد که حاکی از رنگین‌تر بودن گونه‌های استوایی به میزان ۳۰ درصد نسبت به سایر گونه‌ها است و توضیحاتی در مورد علت رخ دادن این موضوع نیز مطرح شده است.
طبیعت‌شناسان اروپایی قرن هجدهم و نوزدهم مانند داروین، الکساندر فون هومبولت (Alexander von Humboldt) و آلفرد راسل والاس (Alfred Russel Wallace) همگی به تنوع غنی و آمیختگی رنگ‌های گونه‌ها در طول سفر‌های خود به مناطق استوایی اشاره کرده بودند.
نقل قول‌های صریح داروین در مورد این الگو بسیار اندک است، اما در "سفر یک طبیعت‌گرا به دور جهان" (A Naturalist's Voyage Round the World) در سال ۱۹۱۳ او در مورد رنگ‌آمیزی موجودات مناطق گرمسیری صحبت می‌کند.
با این وجود به دلیل حجم بالای داده‌ها و نیاز به فناوری تصویربرداری پیشرفته برای بررسی این الگو‌ها در مقیاس جهانی، تاکنون اثبات این مشاهدات اولیه امکان‌پذیر نبوده است.
محققان برای اثبات این نظریه از ۲۴ هزار و ۳۴۵ پرنده از ۴۵۲۷ گونه در موقعیت‌ها و نور‌های مختلف تصویربرداری کردند.
این تیم با استخراج اطلاعات از پیکسل‌های عکس با کمک یک شبکه عصبی موسم به "DeepLabv ۳" رنگ پَرها را در ۱۵۰۰ نقطه واحد در هر گونه شناسایی کردند.
این کار به محققان این امکان را داد تا تعداد کل "نقاط رنگی" در هر نمونه را به عنوان یک معیار از رنگارنگ بودن پرندگان استخراج کنند.
برای مثال یک گنجشک خانگی نر که دارای رنگ‌های قهوه‌ای و خاکستری ساده‌ای است از نظر رنگی بودن در جایگاه پایینی قرار دارد در حالی که یک گنجشک آمازونی که دارای رنگ‌های متنوعی است در جایگاه بالایی قرار می‌گیرد.
محققان همچنین تفاوت زیادی در میان جنسیت‌های مختلف پرندگان پیدا کردند. به گفته‌ی دکتر کنی شیب عرضی در رنگی بودن در میان ماده‌ها بیشتر از نر‌ها بود. این بدان معناست که ماده‌ها رشد قابل توجهی در رنگ به سمت خط استوا نسبت به نر‌ها نشان می‌دهند. با این وجود همه‌ی پرنده‌ها از این قاعده پیروی نمی‌کنند.
هنوز مشخص نیست که چرا پرندگان مناطق گرمسیری رنگارنگ‌تر هستند، اما یافته‌ها نشان می‌دهد که تفاوت‌های غذایی میان گونه‌های گرمسیری و غیر گرمسیری و همچنین تاثیر زیستگاه آن‌ها می‌تواند نقشی کلیدی در بروز این اتفاق ایفا کند.
این مطالعه در مجله‌ی Nature Ecology & Evolution منتشر شده است.
