داستان پله برقی‌های تهران و تحریم
قالیباف در نشست مشترک دولت و مجلس گفت: «در دولت گذشته در دوره‌ای منتظر مذاکرات، احیای برجام و اجرای آن ماندیم، وقتی هم که خروج از برجام اتفاق افتاد ما مسائل مختلف حتی آب خوردنمان را هم به برجام گره زدیم. آن دوران باید برای ما درس عبرت شود و در کنار پیگیری مذاکرات و رفع تحریم‌ها که دغدغه ما است، مسائل کشور را بدون توجه به برجام دنبال کنیم.»
رئیس مجلس این حرف‌ها را در حالی زد که نادعلی سخنگوی شورای شهر تهران گفته بود: «تقریبا بیشتر پله برقی‌های تهران به خاطر تحریم‌ها خرابند.»
پله برقی‌های پایتخت هم از تحریم‌ها به صدا درآمده‌اند و نه بالا می‌روند و نه پایین می‌آیند و منتظر نشسته‌اند تا دولت و مجلس مشکلات آن‌ها را بدون توجه به برجام حل کنند.
نگارنده هم با بخشی از سخنان قالیباف موافق است. دولت روحانی تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد برجام گذاشت و به خاطر همین بعد از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای، اقتصاد دچار شوک وحشتناک شد، اما شرایط فعلی کشور نشان داده که وضع زندگی مردم و حتی راه رفتنمان هم با برجام و توافق هسته‌ای گره خورده است.
نکته جالب داستان این است که اهالی بهارستان از خرداد ۹۹ که کار خود را آغاز کردند تا امروز که فروردین ۱۴۰۱ است، هیچ کاری برای حل مشکلات کشور بدون توجه به برجام نکردند. آن‌ها فکر می‌کنند مردم عمر حضرت نوح را دارند تا بنشینند تا مسئولان کشور راه حلی برای مشکلات پیدا کنند.
آقای قالیباف شاید شما، نمایندگان مجلس و اعضای دولت، درد بی‌پولی را نچشیده باشید و ندانید که سرپرست خانواده با این تورم و گرانی چگونه ماه را به پایان می‌رساند، اما از ما به شما نصیحت؛ مردم دیگر تاب تحمل این همه مشکل را ندارند. سری به مستاجر‌ها بزنید تا متوجه شوید آن‌ها چقدر منتظر احیای برجام هستند تا شاهد رشد ۷۰ یا ۸۰ درصدی اجاره‌ها نباشند.
شاید هیچکدام از ما فکر نمی‌کردیم روزی پراید در این کشور تبدیل به آرزوی بخشی از جامعه شود. خنده دار است که با ۵۰ میلیون تومان تقریبا نمیشود یک ماشین تولید ۱۰ سال پیش را خرید.
ما هم خوشحال می‌شویم که شما بتوانید شرایط کشور را به سامان کنید. بهبود شرایط اقتصادی کشور برای ما مردم یعنی بهتر شدن حال‌مان، اما بسم‌الله دیگر. این حرف‌ها را برای که می‌زنید؟ مخاطب این سخنان شما و رئیس جمهور هستید نه ما مردم.
آنگونه که از شرایط پیداست در عصر شعار، احیای برجام فعلا بهترین مسیر پیش روی ماست و بهتر است به جای وقت تلف کردن به یک توافق خوب برسیم که به واسط آن بتوانیم حال زندگی مردم را خوب کنیم.
