عکس| تخریب آرامگاه حبیب در رامسر
صفحه رسمی اینستاگرامی زنده‌یاد حبیب محبیان که به‌دست خانواده او اداره می‌شود، از تخریب آرامگاه این خواننده در روستای نیاسته رامسر خبر داد.
فرزند حبیب، در این صفحه اینستاگرامی، درباره این ماجرا نوشته است: «همه ما می‌دانیم که چه نوع افرادی این کار را کرده‌اند. این اولین بار نیست. هر کسی که به حقوق و حریم پدرم تجاوز می‌کند، می‌داند که می‌تواند از پسش بر بیاید. در این مورد، دوربین‌هایی وجود دارد که می‌تواند مجرم رو نشان بدهد. ولی متأسفانه قانون با ما نیست.»
همچنین، ناهید بسیم، همسر حبیب محبیان، در ویدئویی که منتشر شده است، در این‌باره توضیح می‌دهد: «پس از دیدن این وضعیت، من از مسوولان گورستان توضیح خواستم که چرا چراغ‌های اطراف مزار حبیب شکسته است؟ گفتند دو نفر از اهالی این‌جا (روستای نیاسته) با هم حرف‌شان شده است و یک‌نفرشان بر اثر عصبانیت، این‌ها را شکسته. این پاسخ خیلی مبهم و بچه‌گانه بود.»
او ادامه می‌دهد: «راستش اصلا ما نمی‌خواستیم حبیب را این‌جا دفن کنیم. زادگاه او، شمیران تهران بود و همان‌جا هم بزرگ شده بود. ما نزدیکی رامسر، تنها یک ویلا اجاره کرده بودیم و پیوند دیگری با این‌جا نداشتیم. واقعیتش، به ما اجازه داده نشد پیکرش را به زادگاهش ببریم. چون حبیب و من کسی را نداشتیم که بتواند برای ما کاری بکند، پیکرش را همین‌جا دفن کردیم.»
همسر حبیب می‌گوید: «این دومین بار است که به این آرامگاه آسیب زده‌اند. اگر کسانی در روستای نیاسته ناراحت هستند، ما می‌توانیم پیکر حبیب را ببریم. البته از کسانی که به شوهر من لطف دارند، سپاسگزارم. او به همه مردم تعلق دارد.»
اعتراضِ همسرِ حبیب محبیان به تخریب آرامگاه این خواننده: اگر ناراحت هستید، پیکر شوهرم را منتقل می‌کنم
حبیب محبیان که از خوانندگان سرشناس پیش از انقلاب بود، در سال ۱۳۶۲، از ایران به آمریکا مهاجرت کرد. او در سال ۱۳۸۸ با نگاشتن نامه‌ای به رئیس‌جمهور وقت، خواستار برگشت به کشور شد و با موافقت ضمنی مسوولان، به‌همراه خانواده‌اش به ایران بازگشت و در رامسر خانه گرفت.
این خواننده، با وجود درخواست‌های بسیار، هیچ‌گاه موفق به گرفتن مجوز کار در ایران نشد و سرانجام، جمعه ۲۱ خرداد ۱۳۹۵، در ۶۸ سالگی بر اثر ایست قلبی در روستای نیاسته رامسر درگذشت و پیکرش اجازه انتقال به تهران و خاکسپاری در زادگاهش را نیافت.
امان از آدم های کژ فکر و نادان...امان...که به سنگ قبر هم رحم نمی کنند...
صدای مرحوم حبیب تو خاطره ها می ماند...بهشت برین جایگاهش...