در متن یادداشت قائمیان آمده است: در تاریخ سینمای ایران، انگشت شمارند بازیگرانی که بیش از یک دهه، محبوب، با افتخار و معتبر بودهاند. بسیار اندکتر بازیگرانی که کارنامهای متنوع، جوایزی رنگارنگ و فیلمهای ستایش شده فراوان دارند. پرویز خان پرستویی، از این منظر یگانه است. برآمده از تئاتر، دوست داشتنی، متواضع و حرفهای.
پرستویی با نقشها و فیلمهای بسیاری درخشیده، در جشنوارهها تحسین شده و فیلمهای پرمخاطب کارنامه او کم نیست.
این روزها، او برای یک حرکت فرهنگی، از جنس همه کارهای کارنامهاش، خارج از ایران است. به سنت یکی دو سال اخیر، بخشی از ایرانیان مهاجر، برای تسویه حسابهای سیاسی و تامین منافع رسانههایی خاص، ساز انتقاد از پرستویی را کوک کرده و آسمان به ریسمان میبافند تا او را در موقعیتی بغرنج قرار بدهند.
هجمهها از سوی مخالفان پرستویی، علاوه بر باورهای او، شخصیت این بازیگر را نشانه رفته است و این بخشی از برنامهای است که قرار است جامعه ایرانی را نسبت به نخبههایش دلسرد کند.
سینما، بازیگری و کارنامه هر هنرمند قابل نقد است. اما اگر به اسم نقد و زیر نام پرفریب دمکراسی، به یکی از قلههای بازیگری و مفاخر هنری هتاکی کنیم و او را به واسطه عقایدش مستحق ناسزا شنیدن بدانیم، از قافله تمدن عقبیم.
پرویز پرستویی، طوفانهایی سهمگینتر را پشت سر گذاشته و سلامت، به ساحل آرامش رسیده است. عمرش دراز باد و نامش همچون همیشه پرفروغ.