سجادی: حق دوومیدانی این نیست
سید حمید سجادی در حاشیه مسابقات دوی صحرانوردی پیشکسوتان، در مورد دغدغه پیشکسوتان اظهار کرد: آنها مباحث متنوعی داشتند. همه به من می گفتند دو و میدانی استان ما را دریاب. صحبت‌هایی که پیشکسوتان می‌کنند حاکی از این است که این رشته خیلی جای کار دارد. متاسفانه اتفاقاتی افتاده که باعث نگرانی پیشکسوتان شده است. باید رسیدگی شود. با رییس فدراسیون بارها جلسه داشتیم، نکاتی را هم گفته‌ام. در این جلسات در مورد توسعه، وضعیت پیست‌ها، امکانات دوندگان و حتی از کفش میخی و البسه صحبت شده است. آنها فضای تمرینی مناسب می‌خواهند، اکثر فضاهای دووومیدانی دیگر فرسوده شده‌اند.
وزیر ورزش و جوانان در ادامه گفت: من حرف دل پیشکسوتان را می‌دانم، کلا آنها از کیفیت و کمیت دوومیدانی ناراضی‌اند، حرف دل آنها را می دانم. خود من هم مثل این عزیزان واقفم، اما بین کمال مطلوب و وضعیت فعلی همیشه فاصله هست. باید بتوانیم فاصله‌ها را کم کنیم. حتما آنها دوست دارند تا مسابقه بین المللی خوب به این رشته بیاید و پول در این رشته باشد. اکنون ورزشکاران با مبلغ ناچیز در باشگاه‌ها بازی می‌کنند. باید با طراحی نو برای همه فصول مسابقات را تقویت کنیم و در فصل‌های مختلف برگزار کنیم. باید در در صدا و سیما این رشته فرهنگ سازی شود، البته در این سال ها صدا و سیما توجه زیادی به این رشته داشته است. حق دوومیدانی با قدمت ۱۰۰ ساله در ایران این نیست.
وی در پاسخ به این سوال که آیا تعویق بازی‌های آسیایی به نفع این رشته بود یا خیر گفت: بایستی کارشناسی شود. فدراسیون‌ها برای این بازی‌ها برنامه ریزی کرده بودند، بنابراین کسی از شنیدن این خبر خوشحال نشده است. همه تیم‌ها برنامه ریزی کرده بودند. خودم در جزییات کار قرار داشتم و می دانم آمادگی کافی از نظر امکانات و پشتیبانی را داشتیم. از نظر فنی هم به طور نسبی اطلاع دارم که ورزشکاران در اردوها هستند و این اتفاق شوک کننده بود. خیلی خبر خوشحال کننده‌ای نبود. چه کنیم که میزبان این تصمیم را گرفته است. ما باید این تعویق را به فرصت تبدیل کنیم. مثل دوومیدانی باید برای این مسابقات دورخیز خوبی کنیم و تیک آف و در نهایت نمایش خوب برای مسابقه داشته باشیم.
سجادی در ادامه گفت: واقعیت از روزی هم که آمده‌ام به همکارانم در فدراسیون دوومیدانی عرض کرده‌ام، دوومیدانی را بین شهر و مردم بیاوریم. ما مسابقات جاده هم داریم بنابراین مد نظر ما بیشتر این رشته است. دوی صحرانوردی امکانات می خواهد و زیاد در دسترس نیست. معمولا صحرانوردی در مسیر صعب العبور باید باشد. در فرانسه سال ۶۸ یا ۶۹ موانع طبیعی در پیست اسب سواری درست کرده بودند که فرود و صعودش سخت است. حامیان مالی زیادی از این مسابقات استقبال می کنند.
وی در مورد برنامه‌ها در این رشته گفت: اصلا کار من این است. من به صیامی بارها تاکید کرده‌ام که باید دوومیدانی را بین مردم بیاوریم. نباید انتظار داشته باشیم مردم به پیست ها بیایند. دوومیدانی برای همه تیپ‌های بدنی رشته دارد. پرتاب ها، دویدن، حتی راه رفتن نیز در این رشته هست. همین راه‌پیمایی در دو رده برگزار می‌شود و در المپیک در هر رده و در هر دو بخش زنان و مردان دو طلا، دو نقره و دو برنز توزیع می شود. حداقل ۱۲ مدال همین ماده دارد. کدام رشته ورزشی این گونه است. قایقرانی، دوومیدانی، تیراندازی، شنا و ژیمناستیک از جمله رشته های پر مدال در المپیک هستند. بنابراین جزو برنامه‌های مهم ما است. در دوومیدانی زمینه همگانی شدن فوق العاده است چون این رشته تنوع زیادی دارد.
سجادی در ادامه در خصوص مسابقات پیشکسوتان نیز گفت: این دوره از مسابقات تحت عنوان مسابقات تشویقی، دوی صحرانوردی در مجموعه ورزشی انقلاب و در محل زمین‌های گلف طراحی شده است. از بانیان و دست‌اندرکاران به ویژه شرکت توسعه و تجهیز که میزبانی اصلی این مسابقات بود تشکر می کنم. شاهد بودیم که تعداد قابل توجهی از پیشکسوتان و علاقه مندان این رشته برای تشویق دوندگان جوان که نسل آینده‌ساز دوومیدانی کشور هستند حضور داشتند که فضای خوبی را برای توسعه دوومیدانی رقم زدند. این گونه فضاها برای توسعه این رشته و تشویق آحاد مردم بسیار ضروری است.
وزیر ورزش و جوانان گفت: به دلیل شرایط مساعد آب و هوایی که در فصل بهار بود این رویداد طراحی شده بود و هرچه به فصل گرم نزدیک شویم مسابقات صحرانوردی جای خود را به مسابقات پیست و جاده می دهد. من دوست داشتم شاهد این نوع مسابقات باشم، قبلا در این رشته دویده‌ام و در تیمی نقره آسیا را در سال ۷۸ گرفتم. مسیر سنگین و سختی است و شیب تندی در پایین دارد که امیدوارم دوندگان اذیت نشوند. مردم اکنون در پسا کرونا خیلی نیاز به ورزش و فضای شاد دارند. از این اتفاق خوشحال هستم. البته استاندارد دوی صحرانوردی آسیا ۶ دور است که در این مسابقه ۳ دور ورزشکاران می دوند. من طلا، نقره و دو سه برنز این مسابقات را هم در کارنامه دارم. مدال طلا را در جاکارتا اندونزی در سال ۷۲ در این رشته گرفتم. مسیر سختی بود و باران زیادی آمده بود، هوا شرجی بود و در گل و لای می دویدیم. من هنوز شورت و کفش میخی آن مسابقه را نشسته‌ام و به یادگار نگه داشته ام. خیلی هم سنگین بود.
وی در پاسخ به این سوال که آیا برای دویدن در این مسابقه وسوسه نشدید گفت: واقعیت چرا. پشیمان شدم با لباس شخصی آمدم. اکثر پیشکسوتان با لباس ورزشی آمده اند. اگر می‌دانستم یک دور با پیشکسوتان دوی نرم را انجام می دادیم . حالا فرصت باقی است.
