آیا بعد از البشیر نوبت به بوش می‌رسد؟
آفتاب: بوش همانند عمر البشیر در فاجعه انسانی دارفور، در فاجعه پیش آمده در عراق مسؤول است.
با این که بعید است، عمرالبشر با حکم دادگاه بین‌المللی جنایی محاکمه شود، ولی ایراد اتهامات علیه او در هر حال امیدی را در فعالان حقوق بشر در سراسر جهان ایجاد کرده است.
برای آمریکایی‌ها این کیفر خواست واکنشی غم‌انگیز خواهد داشت، نه فقط به این دلیل که سال‌هاست در مقابل کشتار جمعی در سودان نسبتاً ساکت بوده‌اند؛ این که به راحتی می‌توان کیفرخواستی بدتر از البشیر برای جرج بوش (رئیس جمهور آمریکا) در نظر گرفت نیز به همین اندازه نگران کننده است.
این بخشی از کیفرخواست البشیر است:
«بشیر مستقیما مسئول فعالیت‌های نیروهای نظامی بوده‌است. چرا که وی رئیس جمهور و فرمانده کل قواست. این‌ها صرفاً کلماتی تشریفاتی نیستند.وی تمامی قوای کشوری و لشگری را به کار گرفته است و نیروهای شبه نظامی و پارتیزان‌های جنجوید را رهبری کرده است. همه این نیروها تحت فرمان وی بوده‌اند. همه فرمانبردار وی بوده‌اند. وی تسلط کامل داشته است».
بوش نیز مسئولیت‌های مشابه مستقیمی در قبال فاجعه سهمگین عراق دارد. دوران امپریالیستی ریاست جمهوری او، همراه با قوه مجریه متحدش و ادعای بیجای حق اعلان جنگ توسط کنگره، مشابه همان است که «تمامی قوای کشوری را به کار گرفت» تا جنگ عراق را برپا کند. وی سربازان و نیروهای نظامی را که «همه فرمانبردار وی بودند» را «رهبری»می‌کرد.
در واقع در مورد بوش هم این جمله مانند البشیرصدق می‌کند: «همه فرمانبردار وی بوده‌اند. وی تسلط کامل داشته است».
هرج و مرج عراق
در زمستان گذشته و بهار سال 2004 که در عراق بودم، جرایم جنگی در مقیاس عظیم را که به نحو سازمان یافته‌ای توسط نیروهای آمریکایی در سراسر کشور اتفاق می‌افتاد می‌دیدم.
این امر برای بیشتر عراقی‌ها روشن بود که هرج و مرج در کشورشان توسط آمریکا ایجاد می‌شد و در واقع این سنگ‌اندازی عمدی آمریکا برای ایجاد وضعیتی بود که باعث شود وضعیتی به وجود آید که هر گونه امکان خروج نیروهای آمریکایی غیرممکن جلوه داده شود.
نه تنها مرگ صدها هزار نفر عراقی (که بوش و همچنین مردم آمریکا که دو بار وی را انتخاب کرده‌اند، مسئول آن هستند) دردناک است، بلکه این که نفس تعرض یک جنایت در برابر بشریت است نیز قابل کتمان نیست.
جنگ و تعرض به صراحت با منشور ملل متحد در تعارض است. چراکه این منشور، تجاوز به دیگر کشورها را جز در برابر کشوری در حال حمله به قلمرو حاکمیت دیگری باشد و یا قبلا این کار را کرده باشد، ممنوع کرده است.
علاوه بر این، شکنجه زندانیان توسط آمریکا، استراق سمع، و بسیاری از دیگر موارد نقض حقوق بشر و همچنین تعداد بی شماری از اموری که در قانون ایالات متحده ممنوع و غیرقانونی شمرده شده، در این رابطه همچنان جاری است.
آمریکای آرمانی
در آمریکایی که همچنان بر پایه آرمان‌های بنیادینش استوار باشد، بوش و هواخواهانش نگران کیفرخواست دادگاه کیفری بین‌الملل نخواهند بود؛ چراکه آنها پیش از دادگاه بین‌المللی جنایات جنگی، مشغول دفاع از خود در برابر دادگاه ایالتی آمریکا به خاطر جرایم جنگی و دیگر تخلفاتشان خواهند بود.
شاید دست کم در این جهان فانی، بوش و طراحان و دژخیمان جنگ عراق در تلخی بدنامی حضور در فهرست بلندبالای مجرمان بین‌المللی به البشیر بپیوندند.
