مطالعات علمی و اخبار رسانهها مملو از هشدارهایی در مورد چگونگی تاثیر شکر، کربوهیدراتها، چربیهای اشباع شده و کمبود ورزش در بروز چاقی است اما مطالعات اخیر بینش جدیدی ارائه کرده است مبنی بر اینکه احتمالا رژیم غذایی پرنمک به موشها کمک میکند مقدار نسبتا کم کربوهیدراتهایی را که مصرف میکنند را به فروکتوز، نوعی قند که به طور طبیعی در میوهها، عسل و برخی از سبزیها وجود دارد، تبدیل کنند. به نظر میرسد فروکتوز یک قند ساده است که منجر به تولید چربی میشود.
به گزارش ویفروم، مقادیر کم فروکتوز مانند آنچه در یک میوه یافت میشود، مشکلی ایجاد نمیکند ولی سطح بیش از حد فروکتوز برای سلامت انسان مشکلساز است. این قندها افراد را به خوردن بیشتر تشویق میکند و میتواند منجر به افزایش وزن، تجمع چربی و پیشدیابت شود.
همچنین بدن ما هم فروکتوز را به تنهایی تولید میکند. مطالعات تجربی نشان میدهد ممکن است همین مقدار هم برای ایجاد چاقی کافی باشد. از آنجایی که فروکتوز از گلوکز ساخته میشود، تولید فروکتوز زمانی که سطح گلوکز خون بالا باشد، افزایش مییابد. این فرآیند زمانی اتفاق میافتد که ما مقدار زیادی برنج، غلات، سیبزمینی و نان سفید میخوریم. اینها کربوهیدراتهایی است که به سرعت گلوکز را در خون آزاد میکنند.
تولید فروکتوز میتواند با کمآبی تحریک و باعث تولید چربی شود.
باید توجه داشت چربی حاوی آب نیست اما وقتی تجزیه میشود، آب در بدن تولید میکند. مقدار آب تولید شده ناشی از سوختن چربیها قابل توجه و تقریبا معادل مقدار چربی سوزانده شده است. هماکنون نیز برخی حیوانات برای تامین آب در مواقعی که آن در دسترس نیست، به چربی متکی هستند.
نهنگها نمونهای از این مورد هستند. در حالی که آنها مقداری آب دریا مینوشند، بیشتر آب خود را از غذاهایی که میخورند، دریافت میکنند و هنگامی که برای مدت طولانی بدون غذا میمانند، آب لازم را عمدتا از طریق متابولیسم چربی دریافت میکنند.
نقش کمآبی بدن به عنوان عامل چاقی را نباید دست کم گرفت. این موضوع معمولا بعد از خوردن غذاهای شور ایجاد میشود. کمآبی و مصرف نمک فروکتوز و چربی تولید میکند؛ به همین دلیل است که سیبزمینی سرخ کرده شور چاقکننده است. در واقع نمک باعث ایجاد حالتی شبیه کمآبی در بدن میشود.
علاوه بر این مطالعات نشان میدهد اکثر کسانی که اضافه وزن دارند یا چاق هستند، آب کافی نمینوشند. احتمال کمآبی آنها بسیار بیشتر از افراد لاغر است. مصرف نمک آنها نیز در مقایسه با افراد لاغر بسیار زیاد است.
نتایج تحقیقات نشان میدهد افراد چاق اغلب سطوح بالایی از وازوپرسین دارند؛ هورمونی که به کلیهها کمک میکند آب را برای تنظیم حجم ادرار نگه دارند اما مطالعات اخیر نشان میدهد وازوپرسین هدف دیگری نیز دارد و آن تحریک تولید چربی است.
شواهد فزایندهای وجود دارد که بیشتر مردم به طور کلی خیلی کم آب مینوشند و افزایش مصرف آب ممکن است به کاهش وزن افراد چاق کمک کند.