سندرم خستگی به جان مبتلایان کووید می‌نشیند
شواهد جدید ارتباط بین کووید طولانی مدت و سندرم خستگی مزمن را تایید می‌کند. مطالعه جدیدی که در Nature Communications منتشر شده است، به شواهد رو به رشدی اضافه کرده است که شباهت‌های بین COVID طولانی و سندرم خستگی مزمن (ME/CFS) را گزارش می‌کنند.
این تحقیق نشان داد که حدود نیمی از بیماران مبتلا به کووید طولانی مطالعه شده با معیار‌های تشخیصی ME/CFS مطابقت دارند.
سندرم خستگی مزمن به عنوان آنسفالومیلیت میالژیک (ME) نیز شناخته می‌شود و اغلب تحت عنوان ME/CFS به آن اشاره می‌شود.
در چند سال گذشته، محققان به آرامی شروع به درک بهتر این بیماری کرده‌اند، و یک فرضیه نشان می‌دهد که می‌تواند توسط یک عفونت حاد ویروسی ایجاد شود.
تعدادی از پاتوژن‌های مختلف مشکوک به تحریک ME/CFS هستند، از ویروس اپشتین بار گرفته تا ویروس‌های دنگی.
برخی از محققان حدس می‌زنند که تا ۷۵ ٪ موارد ME/CFS را می‌توان مستقیماً در یک عفونت ویروسی ردیابی کرد؛ بنابراین وقتی بیماران در سال ۲۰۲۰ به دنبال عفونت‌های حاد SARS-CoV-۲ به تجربه بیماری‌های خستگی‌مانند مداومت کردند، بسیاری از محققان بر این باور پیوستند، کووید طولانی که اکنون توسط بسیاری از پزشکان به عنوان PASC (عواقب پس از حاد عفونت SARS-CoV-۲) نامیده می‌شود، یک بیماری با مجموعه‌ای از علائم مختلف است، اما بسیاری از بیماران ویژگی‌های مشابه ME/CFS، مانند مه مغزی و کاهش ظرفیت ورزش برایشان رخ می‌دهد.
در یک مطالعه جدید محقق شایبنبوگن و همکارانش تایید کرده اند که COVID-۱۹ می‌تواند باعث ایجاد ME/CFS در برخی افراد شود.
شایبنبوگن گفت: ارائه شواهد علمی برای تأیید این فرضیات، هر چند چیزی جز یک کار پیش پا افتاده است. تا حدودی به دلیل کمبود تحقیقات در مورد ME/CFS و این واقعیت است که هیچ معیار تشخیصی پذیرفته شده جهانی وجود ندارد.
به لطف یک فرآیند تشخیصی بسیار کامل و مقایسه جامع با بیمارانی که با دنباله‌ی غیرمرتبط با کووید به ME/CFS مبتلا شده‌اند، در حال حاضر توانسته ایم نشان دهیم که کووید-۱۹ می‌تواند ME/CFS را تحریک کند.
این مطالعه اولین داده منتشر شده از یک پروژه در حال انجام ردیابی خستگی پس از ویروس در بیماران COVID-۱۹ است.
این تحقیق روی ۴۲ شرکت‌کننده جوان متمرکز شد که همگی حداقل شش ماه پس از یک حمله حاد با کووید-۱۹، خستگی متوسط تا شدید و عدم تحمل فعالیت را تجربه کردند.
تنها سه نفر در طول عفونت حاد خود در بیمارستان بستری شدند و همه شرکت کنندگان واکسینه نشده بودند.
این گروه PASC با یک گروه کنترل متشکل از بیماران ME/CFS همسان با سن و جنس که به بیماری خود پس از یک دوره کوتاه بیماری ناشی از عفونت غیر کووید مبتلا شده بودند، مقایسه شد.
حدود نیمی از گروه‌های پس از کووید با معیار‌های تشخیصی ME/CFS مطابقت دارند. اصلی‌ترین ویژگی متمایزکننده که گروه ME/CFS پس از کووید را از هم جدا می‌کرد، مدت زمان خستگی پس از فعالیت یا ورزش بود.
در بیماران ME/CFS و بیماران پس از کووید که با معیار‌های تشخیصی ME/CFS مطابقت داشتند، بی‌حالی پس از فعالیت بیش از ۲۴ ساعت طول کشید.
شایبنبوگن بیان کرد: این یافته‌های جدید نشان می‌دهد که کووید طولانی مدت یا PASC یک بیماری مزمن فوق العاده ناهمگن است.
در برخی از بیماران ممکن است در شرایطی ظاهر شود که شبیه ME/CFS است، اما برای برخی دیگر کووید طولانی مدت می‌تواند شامل تعدادی علائم عصبی، عروقی یا قلبی عروقی جدید باشد.
یافته‌های جدید همچنین حاکی از آن است که ME/CFS به طور بالقوه یک بیماری بسیار متنوع است. درک بهتر ویژگی این نوع از سندرم‌های خستگی پس از ویروسی به محققان کمک می‌کند تا درمان‌های آینده را توسعه دهند.
شایبنبوگن تاکید می‌کند که در حال حاضر درمان‌های کمی برای کمک به بیماران مبتلا به این شرایط وجود دارد، بنابراین تلاش برای جلوگیری از عفونت‌های ویروسی احتمالا بهترین راه عمل در این مقطع زمانی است.
داده‌های ما همچنین شواهد بیشتری ارائه می‌دهد که ME/CFS یک اختلال روان تنی نیست، بلکه یک بیماری جسمی شدید است که می‌تواند با استفاده از روش‌های عینی اندازه گیری و تشخیص داده شود.
متأسفانه، درمان‌های فعلی برای ME/CFS ماهیت کاملاً علامتی دارند؛ بنابراین من حتی از جوانان می‌خواهم با واکسینه شدن و پوشیدن ماسک FFP ۲ از خود در برابر SARS-CoV-۲ محافظت کنند. مطالعه جدید در Nature Communications منتشر شده است.
