دولت رئیسی می‌تواند نقش مخالفان داخلی برجام را بی اثر کند؟
روشن است که دولت سیزدهم با فرجام یافتن مذاکرات وین و امضاء توافق برجامی بشرط آنکه مانع‌تراشی‌های زیاده‌خواهانه وجود نداشته باشد موافق است. هرچند بعضی از دولتمردان کنونی قبل از آنکه مسئولیت اداره کشور را به دست بگیرند سخنان دیگری می‌گفتند، ولی در طول یکسال گذشته مواجه شدن با واقعیت‌های ملموس به آنها فهمانده است که برای مدیریت کشور به رفع تحریم‌ها نیاز دارند.
این تمایل نباید تحت‌الشعاع کارشکنی اقلیتی قرار گیرد که دنبال خریدن وقت برای تقویت جناح ترامپ در انتخابات میان‌دوره‌ای آمریکا در آبانماه هستند.
شرایط کنونی به گونه‌ای است که دولت آمریکا هم ناچار است به برجام برگردد و بعضی مانع‌تراشی‌ها را که روشن است با هدف امتیاز گرفتن صورت می‌گیرند باید با تقویت قدرت چانه‌زنی در مذاکرات خنثی کرد. اروپا نیز همانطور که بارها از زبان عناصر فعال اتحادیه اروپا و سران کشورهای عضو تروئیکا شنیده شده، رسیدن به توافق برجامی را بر بن‌بست کنونی ترجیح می‌دهد.
وضعیت کنونی مذاکرات برجامی را نمی‌توان به محاق رفتن آن و ناامیدی از وصول به توافق دانست. جمع‌بندی صحیح اینست که اگر این وضعیت را نوعی به بن‌بست رسیدن مذاکرات بدانیم، قطعاً دیوار این بن‌بست قابل شکسته شدن است. رژیم صهیونیستی که سرسخت‌ترین مخالف خارجی برجام است را می‌توان با تقویت هیأت مذاکره‌کننده ایرانی از طریق استفاده از تجربیات گذشته ناکام کرد کمااینکه مخالفین داخلی را نیز دولت می‌تواند با تکیه بر اراده سیاسی از اثرگذاری بر تصمیم‌سازی محروم سازد.
بنابراین، ابزار رفع تحریم‌ها در دستان دولت است و اینک انتظار مردم اینست که دولت در موقعیت مناسب کنونی این گره را باز کند و به ماجرای چندین ساله مذاکرات هسته‌ای از موضع قدرت پایان دهد.
