آفتابنیوز : آفتاب: در سال 1950 ، سازمان آموزشی، علمی، فرهنگی ملل متحد (یونسکو) و شورای جهانی نابینایان در جلسهای مشترک، قانون «عصای سفید» را بررسی و تصویب کردند و روز 15 اکتبر برابر با 23 مهر ماه را روز جهانی «عصای سفید» یا روز جهانی «ایمنی نابینایان» اعلام نمودند.
قانون عصای سفید، تصویری جدید از نابینایان را در جامعه ترسیم میکند و از افراد نابینا میخواهد که به منظور حمایت از منافع خود ، از تمام مفاد این قانون مطلع باشند.
در میان وسایل کمک حرکتی نابینایان، میتوان عصای سفید را به عنوان پرچم استقلال آنان قلمداد کرد.
البته این ابزار حرکتی سودمند، در صورتی از کارایی برخوردار خواهد بود که نارساییهای فیزیکی محیط زندگی افراد نابینا تقلیل یابد یا به طور کلی حذف شود، بنابراین علاوه برتوجه به مسائل عاطفی و احساسی، کمترین هزینه و لحاظ کردن عوامل لازم، لازم است زمینهای را برای تردد آسان آنان فراهم سازیم و کمک شایانی به استقلال حرکتی نابینایان بکنیم.
نگرش جامعه نسبت به روشندلان و همچنین برداشت آنها نسبت به خود که طبعا متاثر از برخورد جامعه و فرهنگ حاکم است، نقش بسیار مهمی در چگونگی تشکیل انگیزهها، توسعه و رشد استعدادهای نابینایان دارد. بنابراین، جامعه، مدرسه و خانواده مسئولیت خطیری را درزمینه ایجاد و تقویت انگیزههای بالنده در نابینایان برعهده دارند.
وجود الگوهای رفتاری سازنده درمقابل نابینایان، نقش بسزایی در آگاهی آنان و جهت دار شدن و تحقق یافتن انگیزههای ایشان دارد.
نابینایی هرگز مانع رشد و ترقی نمیشود، اگر فرد نابینا خود را باور داشته باشد و بداند که میتواند با وجود نابینایی به موفقیتهای فراوانی نائل گردد.
تاریخ انسانهای بزرگ را سراغ دارد که با وجود محروم بودن از نعمت بینایی ، به مدارج عالی علمی و اخلاقی رسیده اند؛ ابوالعلاءمعری، طه حسین، آیة الله حاج سید عبدالهادی شیرازی ( از مراجع تقلید در نجف ) و مرحوم دکتر محمد خزائلی از جمله این انسانهای بزرگ بودهاند.